μικρά πρωινά από τον Νίκο Γενικόπουλο
Με το πλοίο της γραμμής ήρθαν το απόγευμα του Σαββάτου στο κεντρικό λιμάνι τουλάχιστον 6 καινούργια κοντέϊνερς, τα οποία έμειναν στην ίδια περιοχή ως χθες το πρωί. Χθες το πρωί τα παρέλαβαν οχήματα των ενόπλων δυνάμεων και τα μετέφεραν στο σημείο όπου θα χρησιμοποιηθούν. Επίσημες ανακοινώσεις δεν έγιναν. Τα κοντέϊνερς εικάζεται ότι μεταφέρθηκαν στη Θράκη, μάλλον για τις νέες ανάγκες φρούρησης των συνόρων. Στη φωτογραφία η διαδικασία εξόδου από την πόλη ενός από τα στρατιωτικά οχήματα. Πάνω στο οποίο φαίνεται ένα κοντέϊνερ.
Στον πρωτογενή τομέα ο Ν. Καβάλας σημειώνει διαχρονικά αποτυχίες αν και στα ζητήματα αυτά δραστηριοποιούνται εντατικά οι βουλευτές (κυβερνητικοί και της αντιπολίτευσης) αλλά και δραστήριοι σύλλογοι αγροτών. Κι ενώ υπάρχουν πολλές υποσχέσεις, πάλι τα Τενάγη των Φιλίππων πλημμύρισαν. Κι αυτή τη φορά το νερό είναι πολύ, σε σημείο να απορούν οι αγρότες για το πότε θα καταφέρουν να μπουν στα χωράφια τους.
Υπήρξαν και υπάρχουν μεγάλα σχέδια για μια παρέμβαση οριστικής διευθέτησης του προβλήματος. Πέρασαν τουλάχιστον 10 χρόνια που ακούμε αυτά τα μεγάλα λόγια. Κυβερνήσεις και Κυβερνήσεις. Όλων των … αποχρώσεων. Στο τέλος δεν έγιναν παρά ελάχιστα πράγματα, τα οποία δεν ήταν εμπόδιο στα έντονα καιρικά φαινόμενα. Το βασικό πρόβλημα στο οποίο «σκοντάφτουν» άπαντες φαίνεται να είναι το γνωστό. Η απόσταση των Τεναγών από την Αθήνα. Είναι πολύ μεγάλη κι αυτό έχει τη σημασία του.
Πριν από λίγες εβδομάδες πληροφορηθήκαμε επισήμως την άλλη αυτού του είδους αποτυχία. Ο Νομός Καβάλας πάλι δεν θα μπει στο πρόγραμμα προστασίας από το χαλάζι με εναέρια μέσα. Κι αυτό το προσπαθούν βουλευτές και βουλευτές, υπουργοί και υφυπουργοί. Μα δεν το καταφέρνουν.
Το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Η περιοχή μας είναι τόσο μακριά από την Αθήνα που οι αρμόδιοι και δεν την έχουν σε προτεραιότητα και δεν διαθέτουν σε αυτήν τα αναγκαία ποσά. Χθες ο αντιδήμαρχος Παγγαίου κ. Καλλινικίδης μίλησε για «ενέσεις». Εννοώντας μη ικανοποιητικές λύσεις. Με ενέσεις- είπε- δεν μπορεί να ξεπεραστούν τέτοια προβλήματα. Κι έχει απόλυτο δίκιο.
Η ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή (επίσης χθες) ο Γιάννης Πασχαλίδης, μια ακόμη φορά για τα πλημμυρισμένα Τενάγη, θα προστεθεί σε όλες τις προηγούμενες. Οι οποίες δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Πλέον στην περίπτωση που εξετάζουμε δεν χρειάζονται λόγια. Ούτε κείμενα και δελτία τύπου. Χρειάζονται έργα. Έργα μεγάλα κι ακριβά. Μα αυτά δεν φαίνονται στον ορίζοντα.
Φαίνονται αντίθετα οι φωτογραφίες και τα βίντεο μιας περιοχής που όποιος δεν γνωρίζει μπορεί να μπερδευτεί. Είναι λίμνη ή είναι θάλασσα; Δεν είναι τίποτα από τα δύο. Είναι τα πλημμυρισμένα Τενάγη. Για τα οποία τάχα κάποιοι ενδιαφέρονται… Είδαμε το ενδιαφέρον τους… Μια τρύπα στο πολύ νερό.
Ο Νομός Καβάλας και οι άνθρωποι του προσπαθούν να συνηθίσουν τα μέτρα πρόληψης του κορωνοϊού, «οπλίζονται» με νέα υπομονή και περιμένουν. Τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν χθες από τους ειδικούς δημιουργούν μια ελπίδα. Ταυτόχρονα οι ίδιοι άνθρωποι μας λένε να μην εφησυχάζουμε. Τα λόγια τους αποδεικνύονται σωστά αν και γύρω τους αυξάνονται οι ακραίες και αντίθετες απόψεις.
Πεδίον δόξης λαμπρό στο διαδίκτυο. Τα… «διαγγέλματα» και οι αναρτήσεις, η μία πίσω από την άλλη. Θεωρίες συνωμοσίας που λέγονται εκ του ασφαλούς. Ανοησίες. Κουταμάρες τάχα έξυπνων, δήθεν γενναίων. Πόσο σύμπτωση είναι ότι τα ίδια πάνω κάτω πρόσωπα μας απασχόλησαν και στο παρελθόν; Για έναν περίπου ίδιο λόγο. Μια τσούφια αντίσταση που τελικά πραγματικό στόχο είχε και έχει την ελληνική δημοκρατία.
Με τηλεδιάσκεψη συνεδρίασε και χθες η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Καβάλας. Ζήτησε να παρακολουθήσει τη συνεδρίαση, συμμετέχοντας στη τηλεδιάσκεψη, και ο Χρήστος Ποτόλιας. Ο έλεγχος που έκανε η αντιπολίτευση στις αποφάσεις της διοίκησης ουσιαστικός. Στο τέλος οι αποφάσεις ήταν ομόφωνες. Με αυτήν τη στάση της η αντιπολίτευση διόρθωσε τη διοίκηση σε τουλάχιστον ένα θέμα. Το οποίο θα επανέλθει σε επόμενη συνεδρίαση.
Κι άλλη φορά έχουμε αναφερθεί στην τέχνη της σωστής αντιπολίτευσης. Αφορμή μας συνήθως είναι οι καθιερωμένες υπερβολές, οι οποίες καλώς ή κακώς παραπέμπουν σε μια νοοτροπία που έρχεται από το παρελθόν. Το ίδιο ζήτημα το βλέπουμε να ανακύπτει και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Και σε αυτό το γήπεδο οι ενέργειες της αντιπολίτευσης υποκρύπτουν μια αγάπη για την εξουσία. Έναν ζήλο, μια μεγάλη βιασύνη προκειμένου κάποιοι να γίνουν ο βεζίρης στη θέση του υφιστάμενου.
Κάποτε αυτά ήταν ο μοναδικός, ο αλάνθαστος κανόνας. Στο μεταξύ τα πράγματα άλλαξαν. Κάποιοι το κατάλαβαν, άλλοι όχι. Ελπίζουμε όχι ακόμη. Τελικά η κάθε εξουσία θέλει το χρόνο της κι η κάθε αντιπολίτευση πρέπει να της τον δώσει, σεβόμενη το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα.
Αν το καλοσκεφθούμε θα καταλάβουμε ότι η αντιπολιτευτική τακτική δεν μπορεί να είναι διαδικασία copy paste. Είναι μια δοκιμασία, επί της οποίας έγιναν και συνεχίζονται δεκάδες έρευνες και μελέτες. Καταλαβαίνουμε με την ευκαιρία, το αντιλαμβανόμαστε μία ακόμη φορά, ότι όσο δύσκολο είναι να διοικείς άλλο τόσο δύσκολο είναι να ασκείς κριτική. Προέχει και επιβάλλεται η κριτική στην εξουσία αλλά συχνά εξετάσεις δίνει με όσα κάνει και η κάθε αντιπολίτευση.
