μικρά πρωινά από τον Νίκο Γενικόπουλο

Φωτογραφία προερχόμενη από την τοπική αγορά. Πρόσφατη φωτογραφία. Σε μια από τις πολλές ουρές των ημερών, κάποιος επιτέλους σκέφθηκε σωστά. Πρόσφερε στον ηλικιωμένο άνδρα ένα σκαμπό. Προκειμένου αυτός να μην περιμένει όρθιος τη σειρά του. Η διαδικασία της αναμονής δεν ήταν μεγάλη αλλά με το σκαμπό δεν ήταν και τόσο δύσκολη.

Έχει ενδιαφέρον να βλέπεις τέτοιες απλές αλλά ουσιαστικές πράξεις να γίνονται από μικρομεσαίες επιχειρήσεις και όχι από μεγάλες. Συμπεριλαμβανομένων και των τραπεζών. Ειδικά οι τράπεζες δεν φαίνεται να έχουν κανένα ενδιαφέρον για όσους περιμένουν στην εξώπορτα τους. Δεν τους το επιτρέπει- όταν πρόκειται για κατάστημα στην Καβάλα- η Αθήνα….

Υπάρχει ένας καλός Θεός που όπως φαίνεται μας έχει σε προτίμηση. Μας αγαπά και μας προσέχει. Αυτός μάλλον έβαλε το χέρι του κι όταν έπεσε η γέφυρα δεν υπήρξε κανένας τραυματισμός. Ο ίδιος μεσολάβησε στο προχθεσινό περιστατικό στον πεζόδρομο. Το όχημα- χωρίς οδηγό- διήνυσε τόσα μέτρα αλλά πάλι δεν τραυματίστηκε κανείς.

Αυτόν τον καλό Θεό, τον Θεό μας, κάποιος πρέπει να τον βρει. Να του εκφράσει τις ευχαριστίες μας. Κι αν λειτουργήσουμε με όλους τους σύγχρονους κανόνες, θα πρέπει να του απονείμουμε και τιμητική πλακέτα. Την μεγαλύτερη και σημαντικότερη που υπήρξε ποτέ.

Μέχρι πότε θα υπάρχει ο καλός Θεός να μας γλιτώνει από τα χειρότερα; Ευχόμαστε μια ζωή. Συνεχώς και αδιαλείπτως. Επειδή τούτο είναι ευχή και όχι σιγουριά, ας λάβουμε ταυτόχρονα τα μέτρα μας. Αρχίζοντας από τους πεζόδρομους. Συνεχίζοντας εκεί που βλέπουμε τα ίδια «στραβά κι ανάποδα» και πάνω απ’ όλα επικίνδυνα. Δεδομένης της συνήθειας μας να μην αλλάζουμε, να μην αλλάζουμε σε κανένα από τα λάθη μας, επικεντρωνόμαστε κι επανερχόμαστε στον καλό Θεό. Ελπίζοντας ότι θα συνεχίσει να παρεμβαίνει και να μας διασώζει από τα χειρότερα.

Υπό αυτές τις συνθήκες τις ενδιαφέρουσες και με τον κορωνοϊό παρόντα, «βαδίζουμε» ολοταχώς στο φετινό 15Αυγουστο. Ο οποίος «πέφτει» μέρα Σάββατο (τι ατυχία κι αυτή). Προσπαθούμε μα δεν ταιριάζει με τίποτα με όλα αυτά τα μέτρα πρόληψης του κορωνοϊού. Θα πρέπει εντός των ημερών να αποφασίσουμε: 15Αυγουστος ή πρόληψη; Και τα δύο ταυτόχρονα δεν γίνεται!

Η γιορτή της Παναγίας ήταν και παραμένει μια ευκαιρία ανάπαυσης, ανάπαυλας και χαλάρωσης. Πρώτα πρώτα για τους δημοσίους υπαλλήλους. Ήδη κάνουν χρήση της κανονικής τους άδειας. Όταν στην Ελλάδα μιλούμε για κανονική άδεια δημοσίων υπαλλήλων αναφερόμαστε σε πολυήμερη άδεια. Αντίθετα όλων των άλλων είναι μικρή. Λίγων ή και πολύ λίγων ημερών.

Και στον 15Αυγουστο υπάρχουν οι άτυχοι της υποθέσεως. Αυτοί που συνεχίζουν να δουλεύουν. Αυτοί φέτος θα είναι περισσότεροι. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Θα εργάζονται μάλιστα υπό δυσκολότερες συνθήκες, αυτές που επιβάλλουν τα μέτρα του κορωνοϊού.

Πραγματικά είναι κάτι που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί. Ότι θα έρθει ο 15Αυγουστος και δεν θα έχουμε ξεμπερδέψει με την πανδημία! Τα λόγια μάλιστα των επιστημόνων είναι συνεχώς απαισιόδοξα αφού και τα κρούσματα είναι αμέτρητα. Οι επιστήμονες πάλι δικαιώνονται, όντως το πρόβλημα έχει σχέση με τη συμπεριφορά των νέων.

Αυτών που τα μεσάνυχτα της Τρίτης έφυγαν από τα καταστήματα αλλά απέφυγαν να επιστρέψουν σπίτι. Η νεολαία διασκέδασε αλλιώς. Θα συνεχίσει να διασκεδάζει αλλιώς κάθε βράδυ. Ως εκ τούτου αυτό το μέτρο που πλήττει τους επαγγελματίες δεν πείθει τους νέους. Δεν τους επηρεάζει και δεν τους αλλάζει. Αν ήμασταν στη θέση της Κυβέρνησης θα προσπαθούσαμε ήδη να βρούμε κάτι άλλο. Κάτι καλύτερο.

Πάλι οι επιστήμονες θα πρέπει να επιστρατεύσουν γνώσεις και ιδέες. Αυτοί θα πρέπει να διορθώσουν το λάθος. Η επιστημονική κοινότητα θα πρέπει να βρει έναν άλλο τρόπο, μια άλλη μέθοδο να απευθυνθεί στα παιδιά. Μικρά και μεγάλα. Αν το πρόβλημα είναι στους νέους, που είναι, δεν αντιμετωπίζεται με κλειστά μαγαζιά από τις 12 τα μεσάνυχτα. Είναι κάτι που φάνηκε από το πρώτο βράδυ εφαρμογής του μέτρου.