Αρνητική εντύπωση προκάλεσε στην τοπική κοινή γνώμη η στάση του δημοτικού συμβούλου της Λαϊκής Συσπείρωσης Χρήστου Ποτόλια να μη συναινέσει στην ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να δοθεί το όνομα της Μαρίας Φραντζεσκάκη σε μια αίθουσα του Β’ ΚΑΠΗ Καβάλας στην περιοχή του Βύρωνα.
Ο Χρήστος Ποτόλιας δικαιολόγησε τη στάση του αυτή επικαλούμενος την πολιτική και κομματική τοποθέτηση εν ζωή της αείμνηστης Μαρίας Φραντζεσκάκη. Νιώθουμε την ανάγκη να αναφέρουμε εν προκειμένω ότι μπροστά στο θάνατο όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι και δεν γίνεται καμία απολύτως διάκριση ανάλογα με την κοινωνική, οικονομική ή πολιτική θέση του καθενός.
Είναι άλλωστε τόσο χαρακτηριστικό το απόσπασμα από την εξαιρετικά φιλοσοφημένη νεκρώσιμη ακολουθία, που δεν χρειάζονται περαιτέρω σχόλια και επεξηγήσεις: “Και πάλι κατενόησα εν τοις μνήμασι και είδον τα οστά τα γεγυμνωμένα και είπον· άρα τίς εστι, βασιλεύς ή στρατιώτης, ή πλούσιος ή πένης, ή δίκαιος ή αμαρτωλός”.
Κρίμα για το Χρήστο Ποτόλια, κρίμα για τη Λαϊκή Συσπείρωση, κρίμα για το ΚΚΕ.
Θόδωρος Θεοδωρίδης
