Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος σχολιάζει τις δασικές πυρκαγιές και την αφαίρεση της αρμοδιότητας από τα Δασαρχεία

Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος σήμερα είναι συνταξιούχος. Στο πρόσφατο παρελθόν εργάστηκε ως επικεφαλής του Δασαρχείου Καβάλας. Ήταν Δασάρχης την εποχή που οι δασικές πυρκαγιές άλλαξαν υπεύθυνο.

Πέρασαν στην αρμοδιότητα της Πυροσβεστικής. Θυμάται εκείνη την περίοδο. Σχολιάζει τα πρόσφατα γεγονότα και φυσικά το ενδεχόμενο οι πυρκαγιές να επανέλθουν ως αρμοδιότητα στις δασικές υπηρεσίες.

Η συνέντευξη

Ερ: Πως βλέπετε αυτή την ιστορία με τις δασικές πυρκαγιές; Λένε τώρα ότι οι δασικές υπηρεσίες πρέπει να είναι οι πρωταγωνιστές. Πρέπει να ήσασταν στην υπηρεσία το 1998, όταν βγήκαν τα δασαρχεία και μπήκε η πυροσβεστική ως αρμόδια των δασικών πυρκαγιών.

Απ: Ήταν ακριβώς η περίοδος που ήμουν Δασάρχης Καβάλας, όταν έγινε η μεταβίβαση των αρμοδιοτήτων της δασοπυρόσβεσης από τη Δασική Υπηρεσία στην Πυροσβεστική Υπηρεσία. Πάλι τότε υπήρχαν μεγάλες πυρκαγιές. Νομίζω ότι αυτή η  μεταβίβαση αρμοδιότητας ήταν πολύ επιπόλαιη, χωρίς προγραμματισμό, χωρίς μελέτη. Ίσως η πολιτεία σκέφτηκε ότι η Πυροσβεστική Υπηρεσία είναι μια υπηρεσία η οποία ασχολείται αποκλειστικά με πυρκαγιές και συνεπώς έπρεπε να πάρει και το αντικείμενο αυτό. Δε σκέφτηκαν όμως ότι οι δασικές πυρκαγιές δεν είναι οι πυρκαγιές των πόλεων, των οικισμών κτλ. Είναι κάτι διαφορετικό. Εμείς από τότε γνωρίζαμε τι θα ακολουθήσει στο θέμα των δασικών πυρκαγιών και φυσικά ήμασταν αρνητικοί όχι γιατί θέλαμε να είχαμε το αντικείμενο, ίσα- ίσα αυτή η απαλλαγή μας ξεκούρασε πάρα πολύ .

Ερ: Εσείς τότε προσλαμβάνατε και τους εποχιακούς δασοπυροσβέστες.

Απ: Είχαμε και δασοπυροσβέστες και δασεργάτες στα περιαστικά και στα πευκοδάση. Νομίζω ότι είχαμε καταφέρει και είχαμε κάνει μια άρτια οργάνωση σε όλο το νομό της Καβάλας. Είχαμε γύρω στα 14 συνεργεία, διάσπαρτα μέσα στα πευκοδάση. Είχαμε πυροφυλάκεια ισάριθμα, είχαμε πυροσβεστικά οχήματα που έκαναν περιπολίες. Λόγω της δουλειάς όλη την ημέρα κυκλοφορούσαμε μέσα στα δάση. Ήταν λογικά να έχουμε μια καλύτερη εικόνα και μια καλύτερη επιτήρηση των δασών.

Ερ: Αυτή η αλλαγή επηρέασε της υπηρεσιών δασών. Υποβάθμισε από το 1998 και μετά τις δασικές υπηρεσίες.

Απ: Υποβάθμισε σε εξευτελιστικό βαθμό. Σήμερα αυτό που αντιμετωπίζουμε, την καταστροφή αυτή που βλέπουμε σε ένα βαθμό οφείλεται και σε αυτό διότι οι χρηματοδοτήσεις στη Δασική Υπηρεσία ήταν ελάχιστες. Η Δασική Υπηρεσία δεν είναι σε θέση να ασκήσει τα έργα πρόληψης , να καθαρίσει τα δάση, να συντηρήσει τους δρόμους, να κατασκευάσει αντιπυρικές ζώνες. Με τα ελάχιστα χρήματα που παίρνει είναι αδύνατο να κάνει αυτές τις εργασίες. Το αποτέλεσμα είναι οι πυρκαγιές να γίνονται μεγαλοπυρκαγιές και να υπάρχουν μεγάλες καταστροφές. Πέρσι που πήγα στο περιαστικό δάσος της Καβάλας ήταν μια απογοήτευση. Να βλέπεις την βλάστηση να απλώνεται πάνω στο δρόμο, να μην υπάρχει καθαρός δρόμος. Η μια πλευρά να ενώνεται με την άλλη. Φανταστείτε μια πυρκαγιά σε αυτό το δάσος, τι μπορεί να σωθεί;

Ερ: Μιλάτε για τους δρόμους που έχουν το ρόλο της αντιπυρικής ζώνης;

Απ: Ναι, όλοι οι δρόμοι. Ασυντήρητοι δρόμοι. Αυτή την εικόνα που έχουμε σήμερα στα δάση, δεν την είχαμε ποτέ. Τέτοια εγκατάλειψη. Νομίζω ότι δυο είναι οι λόγοι που δεν θα μπορέσουμε να επανέλθουμε στα πρότερα. Ο ένας είναι ότι υπάρχει πολύς όγκος εργασίας για να επανέλθουμε στα πρότερα. Ο άλλος είναι ότι έχει χαθεί μια πολύ μεγάλη εμπειρία που είχε η Δασική Υπηρεσία. Εμείς την εμπειρία την αποκτήσαμε στο πεδίο. Στο πεδίο τα πράγματα είναι διαφορετικά, εκεί ασκείς, εκεί μαθαίνεις. Στο Πανεπιστήμιο είχαμε διδαχθεί για τις πυρκαγιές αλλά στην πράξη αποκτάς εμπειρία.

Αυτή η εμπειρία έχει χαθεί σήμερα. Οι νέοι συνάδελφοι που δουλεύουν στη Δασική Υπηρεσία δεν έχουν ασχοληθεί με τις δασικές πυρκαγιές. Θα χρειαστεί χρόνος για να εκπαιδευτούν. Πέρασαν πάνω από 20 χρόνια.

Ερ: Σε σχέση με τις πυρκαγιές που έγιναν στην Εύβοια , τις καταστροφικές αυτές πυρκαγιές αλλά και στο Μάτι όπου χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, τι έπρεπε να γίνει και δεν έγινε;

Απ: Το 112 χρησιμοποιήθηκε σε υπερβολικό βαθμό. Σε κάποιες περιπτώσεις οι κάτοικοι δεν έπρεπε να εγκαταλείψουν τους οικισμούς. Τουλάχιστον ο πληθυσμός που θα μπορούσε να βοηθήσει, να δουλέψει, θα έπρεπε να παραμείνει. Τα γυναικόπαιδα θα μπορούσαν να είχαν απομακρυνθεί. Γινόταν επίταξη όλων των ανδρών για να συμμετάσχουν στις  δασικές πυρκαγιές και να βοηθήσουν. Δεν μπορούμε τώρα να φτάνουμε στο ακριβώς αντίθετο σημείο. Να διώχνουμε τους πάντες για να σβήσουν τις πυρκαγιές μόνο οι δασικές υπηρεσίες. Αυτό είναι αδύνατο να γίνει.