Ο Θοδωρής Γκόνης και ο Χρίστος Θεοδώρου μας ξεναγούν στο δίσκο «Δεν ήμουνα ποτέ εδώ»

Γράφει στο «Αθηνόραμα» η Βικτώρια Χαραλάμπους

Με αφορμή την πρόσφατη έκδοση του νέου άλμπουμ  “Δεν ήμουν ποτέ εδώ”, σε στίχους Θοδωρή Γκόνη και μουσική Χρίστου Θεοδώρου από την Μικρή Άρκτο – και την ομώνυμη μουσική παράσταση που παρουσιάζουν έως τις 18 Μαρτίου στη σκηνή του Αθηναϊκού Καφεθεάτρου – οι δύο δημιουργοί μιλάνε στο “α” για τα τραγούδια και την συνεργασία τους.

Πώς προέκυψε η δισκογραφική σας συνάντηση;

Θ.Γ.: Ήταν μια πρόταση του Παρασκευά Καρασούλου και της ομάδας της Μικρής Άρκτου και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Τη συνάντησή μας αυτή με τον Χρίστο Θεοδώρου τη χάρηκα πολύ. Ο Χρίστος είναι ένας σπουδαίος συνθέτης και θα ήθελα να συνεργαστούμε ξανά.

Χ.Θ.: Την ιδέα για αυτή τη δισκογραφική συνάντηση, τη δική μου και του Θοδωρή Γκόνη, την είχε ο Παρασκευάς Καρασούλος, που είναι και ο παραγωγός του δίσκου. Έχουμε την τύχη ο δίσκος αυτός να κυκλοφορεί από την Μικρή Άρκτο που μας έφερε κοντά. Η συνεργασία μας κύλησε εξαιρετικά και τα τραγούδια άρχισαν να γράφονται πυρετωδώς. Κάναμε πολλές αλλαγές, αφήσαμε όσα δεν είχαν βγει τόσο καλά όσο θέλαμε και κρατήσαμε τα δέκα που απαρτίζουν τον δίσκο.

Ποια ήταν η ιδέα πίσω από τον δίσκο “Δεν ήμουνα ποτέ εδώ”;

Θ.Γ.: Δε νομίζω πως υπήρχε κάποια ιδέα -τουλάχιστον από εμένα- μόνο μια σκέψη είχα στο μυαλό  μου να γράψω. Ήμουν αρκετά απελπισμένος με αυτά που συνέβαιναν και, άρα, αρκετά αποφασισμένος να κάνω οπωσδήποτε κάτι. Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν ανασκουμπώνομαι, ενεργοποιούμαι, είμαι αγωνιστικά απαισιόδοξος.

Χ.Θ.: Πίσω από αυτόν το δίσκο, υπήρξε η διάθεση και η πεποίθηση πως εν έτη 2023, με όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια, εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι γράφουμε τραγούδια βασισμένα στη μελωδία και στην υπέροχη μας γλώσσα που έχουν αρχή, μέση και τέλος. Αφηγούνται ιστορίες και έχουν τη δυνατότητα να συγκινήσουν και να επικοινωνήσουν με τον ακροατή.

Ποιοι ερμηνεύουν τα τραγούδια του δίσκου;

Θ.Γ.: Στον δίσκο συμμετέχουν δύο τραγουδιστές σπουδαίοι, ο Πάρις Κιμιωνής και η Χριστίνα Μαξούρη. Για τις ανάγκες της παράστασης στο Καφεθέατρο θα είναι μαζί μας μια εξίσου σπουδαία νεαρή ερμηνεύτρια η Εμμανουέλα Νινιράκη και ο μουσικός και ωραίος λαϊκός τραγουδιστής Στράτος Γκρίντζαλης. Βέβαια, στην παράστασή μας συμμετέχουν και η Γιώτα Νέγκα, ο Παντελής Θαλασσινός, ο Φώτης Σιώτας, η Ιουλία Καραπατάκη και τους ευχαριστώ πολύ γιατί είχαν τη γενναιοδωρία να έρθουν με τα δώρα της φωνής τους σε αυτή τη γιορτή μας.

Τι έχετε ετοιμάσει για την μουσική παράσταση στο Αθηναϊκό Καφεθέατρο;

Θ.Γ.: Θα ακουστούν όλα σχεδόν τα τραγούδια από το νέο μας album “Δεν ήμουνα ποτέ εδώ” και ένα ανθολόγιο από όσα έχω γράψει από το 1987 που ξεκίνησα ως σήμερα. Δηλαδή όλα αυτά που συνάντησα στο δρόμο μου και με τον δικό μου τρόπο προσπάθησα να τα κάνω, να τα γυρίσω, σε  λόγια για τραγούδια με τη συνεργασία φυσικά τόσων και τόσων σημαντικών συνθετών, και τραγουδιστών, ξεκινώντας από τον Νίκο Ξυδάκη, που ήταν για μένα μεγάλη τύχη.

Χ.Θ.: Στις εμφανίσεις στο Αθηναϊκό Καφεθέατρο παρουσιάζονται σχεδόν όλα τα τραγούδια του δίσκου, αλλά και όσα έγραψε ο Θοδωρής Γκόνης μέσα στην πορεία του στη δισκογραφία. Ενός πολύ σημαντικού μας στιχουργού, συγγραφέα και σκηνοθέτη. Θα έχουμε εκλεκτούς καλεσμένους την Γιώτα Νέγκα, τον Φώτη Σιώτα, τον Παντελή Θαλασσινό και την Ιουλία Καραπατάκη. Ο Στράτος Γκρίντζαλης παίζει  μπουζούκι, μαντολίνο,  λαούτο, κιθάρα και ερμηνεύει. Εγώ είμαι στο πιάνο, τα πλήκτρα και έχω κάνει την ενορ-χήστρωση της παράστασης.

Πείτε μας λίγα λόγια για το πώς γράψατε τα τραγούδια του δίσκου.

Θ.Γ.: Για το κάθε τραγούδι το μόνο που μπορώ να πω και να θυμηθώ είναι πού, και πώς το έγραψα. Όλα τα λόγια αυτά τα σιγομουρμούρισα, τα έγραψα περπατώντας δίπλα στη θάλασσα, στις απογευματινές μου βόλτες με το σκύλο μου, στην παραλία της Καβάλας. Απέναντί μου είχα το Άγιο Όρος -εξ ου και το τραγούδι ο “Άθως” – τη Θάσο, τη Θασοπούλα και όταν ήταν ανοιχτός ο καιρός έβλεπα τη Σαμοθράκη και τη Λήμνο. Όλα αυτά μου υπαγόρευαν τα στιχάκια μου και εγώ το μόνο που είχα να κάνω είναι να τα αντιγράφω προσεχτικά.

Ο Χρίστος Θεοδώρου λέει δυο λόγια για τα τραγούδια του δίσκου

1. “Αχ θέλω κάτι να σου πω”

Υπέροχοι οι στίχοι του Θοδωρή Γκόνη. Το τραγούδι αυτό ήταν το πρώτο που μελοποίησα και πιστεύω πως εδώ ξεδιπλώνεται όλη η τρυφερότητα της φωνής και της ερμηνείας του Πάρη Κιμιώνη. Επίσης, η ερμηνεία της τσελίστριας Ηλιάνας Κορέτση στο ενδιάμεσο ορχηστρικό μέρος είναι εξαιρετική. “Αχ! Θέλω να ‘ρθω να σε βρω χωρίς κλειδί ν’ ανοίξεις και μ ένα δάκρυ σου γλυκό την πίκρα σου να πνίξεις.”

2. “Τι Κακό”

Και εδώ η μουσική γεννήθηκε αβίαστα χάρη στην τεχνική του στιχουργού. Ο στίχος είναι τόσο καλά δομημένος που η δουλειά του συνθέτη είναι απλή. Είναι ένα ρυθμικό λαϊκότροπο τραγούδι με τον Πάρη Κιμιωνή.

3. “Τα Σπίτια”

Η εξαιρετική Χριστίνα Μαξούρη ερμηνεύει και πραγματικά μας καθηλώνει. Εδώ ο στίχος για μένα είναι πολύ συγκινητικός. Τα σπίτια. Τα σπίτια μας. Την περίοδο που μου έδωσε τους στίχους ο Θοδωρής, είχα ξεκινήσει τις διαδικασίες πώλησης του πατρικού μου σπιτιού και όταν έγραφα την μουσική ήμουν συναισθηματικά φορτισμένος.

“Ήσουν εκεί από πάντα …..” Στο μπουζούκι ο σολίστας Νίκος Κατσίκης με το αίσθημα και την τεχνική του απογειώνει το ζεϊμπέκικο. “Τα σπίτια ζουν μέσα μας γιορτάζουν και Ραγίζουν Γεννάνε κόκκινα φιλιά μαραίνονται και ανθίζουν…”

4. “Ο Άθως”

Από τα πιο “χορευτικά” τραγούδια του δίσκου. Πηγή έμπνευσης η θέα από το μπαλκόνι του Θοδωρή Γκόνη στο σπίτι του στην Καβάλα. Ο Άθως.

5. “Ανάποδα το θαύμα”

Πρόκειται κατά τη γνώμη μου για ένα μελαγχολικά ρυθμικό και θλιμμένα δυναμικό τραγούδι.

6. “Ο Ξέρξης”

Εδώ δυσκολεύτηκα πολύ λόγω του απαιτητικού στίχου και αποφάσισα να πάω αντίθετα με αυτόν. Εύχομαι να απέδωσε καρπούς αυτή η σκέψη. Μεγάλη και έντονη ορχηστρική γέφυρα στη μέση και απότομη αλλαγή του μουσικού τοπίου από ένα πιάνο με minimal αναφορές προς ένα ηλεκτρονικό περιβάλλον. Ερμηνεύει μοναδικά η Χριστίνα Μαξούρη, σχεδόν ιερατικά.

7. “Όλα μέσα μου χορεύουν”

Οι υψηλού επιπέδου ερωτικοί στίχοι από τον Θοδωρή Γκόνη, η πολύ ευαίσθητη ερμηνεία του Πάρη Κιμιωνή, οι εξαιρετικοί μουσικοί και σολίστες Αλέξης Στενάκης στο κλαρινέτο και Κώστας Νικολόπουλος στις κιθάρες, προσδίδουν πολλά στο τελικό αποτέλεσμα.

8. “Το τίποτα”

Ο Θοδωρής Γκόνης έχει γράψει ένα ποίημα – ύμνο για το “Τίποτα”. Είχα σχεδόν σοκαριστεί όταν το διάβασα. Προσπάθησα με τη μουσική να το κάνω όσο πιο φωτεινό γίνεται.

9. “Το πως περνώ απέναντι”

Ο στιχουργός για αυτό το τραγούδι μου είχε δώσει παραγγελία ένα γρήγορο, χορευτικό ζεϊμπέκικο . “Το πως περνώ απέναντι είναι δικό μου θέμα, δική μου η αλήθεια μου δικό μου και το ψέμα”.

10. “Δεν ήμουνα ποτέ εδώ”

Η κατακλείδα και το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου είναι από τα πιο αγαπημένα μου. Ένας τρυφερός και παρηγορητικός επίλογος κατά τη γνώμη μου. “Ήμουν παιδί άλλου καιρού, Ήμουνα πάντοτε αλλού, Στάθηκα πάντα περιττός  Σαν άνθρωπος, σαν αριθμός.”

πηγή: athinorama.gr