Το Ζαπατιστικό ταξίδι ξεπερνά το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης
Μαζεύτηκαν στη γειτονιά Montreuil, στο Παρίσι και περιηγήθηκαν σε διάφορα στέκια.
Από τους συντάκτες του La Jornada και από Chiapas Support Committee
Χθες το απόγευμα στο Παρίσι, Γαλλία, η Μοίρα Zαπατίστα 421 συμμετείχε στις κινητοποιήσεις εκείνων των Sans Papiers (Χωρίς Χαρτιά), που απαιτούν τη νόμιμη κατάσταση μετανάστευσης χιλιάδων ανθρώπων στη Γαλλία, κατέγραψε η Desinformémonos στη σελίδα της στο Twitter.
Στις 2:00 το μεσημέρι τοπική ώρα, οι Zαπατίστας συνόδευσαν συλλογικότητες του κινήματος των μεταναστών χωρίς χαρτιά, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στη γειτονιά Montreuil για να ξεκινήσουν μια περιήγηση σε τρία σημεία καταφυγίου και στεκιών (γνωστά ως Foyer) για εκείνους που «δεν έχουν χαρτιά», όπου οι μετανάστες συνυπάρχουν, οι οποίοι, δια στόματος των ΜΚΟ, προστατεύονται «σε άθλιες συνθήκες.”
“Στο όνομα όλων εκείνων που δεν έχουν χαρτιά στη Γαλλία και την Ευρώπη χρωστάμε πάρα πολλά στους Ζαπατίστας», δήλωσε ένας από τους εκπροσώπους του κινήματος, αφού θύμισε τη φράση: «ο λαός κυβερνά και η κυβέρνηση υπακούει» του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού των Ζαπατίστας (Ejército Zapatista de Liberación Nacional, EZLN).
Συνοδευόμενοι από μουσική, συνθήματα και πινακίδες, το κίνημα των Sans Papiers και οι Ζαπατίστας ζήτησαν από την ελεύθερη είσοδο όλων των ανθρώπων και τη νομιμοποίηση του καθεστώτος μετανάστευσης χιλιάδων εργαζομένων, οι περισσότεροι σε υπηρεσίες καθαριότητας και άλλες υπηρεσίες.
“Η περιοδεία Ζαπατίστα θα είναι εντελώς αντιρατσιστική» και «[σε] αλληλεγγύη με τους Zαπατίστας», φώναξαν οι ακτιβιστές και οι συλλογικότητες που συνόδευσαν την κινητοποίηση ενάντια στον θεσμικό ρατσισμό.
Η συνοδεία της Μοίρας 421 της πορείας των Δίχως Χαρτιά συμβαίνει αφού χιλιάδες άνθρωποι στην Ευρώπη διαδήλωσαν μπροστά στις γαλλικές πρεσβείες ζητώντας από τη γαλλική κυβέρνηση να επιτρέψει την ελεύθερη είσοδο σε περισσότερους από 100 Ζαπατίστας, υπερασπιστές και μέλη του Αυτόχθονου Εθνικού Συνεδρίου (Congreso Nacional Indígena, CNI) που θα συμμετάσχουν στο Tour for Life, στην Περιοδεία για την Ζωή στην ήπειρο.
Εικόνες από το Παρίσι μπορείτε να δείτε στο: https://twitter.com/Desinformemonos/status/1418949439004217348
——-Ω——-
Αρχικά δημοσιεύτηκε στα Ισπανικά από την La Jornada
Κυριακή, Ιούλιος 25, 2021
Και
Πάνω Φωτογραφία: η Μοίρα 421 πορεύεται στη Γαλλία.
Γράφει ο Raúl Zibechi
Προτείνω να σκεφτούμε το Ταξίδι για τη Ζωή που οργανώνει το EZLN ως βελτίωση του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990, αναζωογονώντας τις παραδόσεις της διεθνιστικής κινητοποίησης, αλλά ταυτόχρονα, ξεπερνώντας μερικούς περιορισμούς που του επέτρεψαν να εξουδετερωθεί.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 τα κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης άρχισαν να πραγματοποιούν συναντήσεις και συγκεντρώσεις σε κάθε ευκαιρία όπου πραγματοποιούνταν σύνοδοι κορυφής της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΔΝΤ και άλλων διεθνών φορέων. Στη δεκαετία του 1990, γεννήθηκαν διεθνείς συντονισμοί, όπως η Via Campesina (1992) και η Ένωση για την Αξιολόγηση Χρηματοοικονομικών Συναλλαγών (ATTAC, το 1998). Την ίδια χρονιά γεννήθηκε η Παγκόσμια Δράση των Λαών κατά του Ελεύθερου Εμπορίου και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ).
Το 1999 διοργάνωσαν μεγάλες διαδηλώσεις στο Σιάτλ, όπου περισσότεροι από 50.000 διαδηλωτές κατάφεραν να ματαιώσουν τη συνάντηση του ΠΟΕ. Έκτοτε, κάθε συνάντηση των G-7 ή άλλων διεθνών οργανισμών κατέληγε σε μια «αντι-σύνοδο κορυφής», η μέγιστη έκφραση της οποίας έλαβε χώρα στη Γένοβα το 2001, όπου το κίνημα υπέστη βάναυση καταστολή.
Το Πρώτο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ πραγματοποιήθηκε το 2001 στο Πόρτο Αλέγκρε, το οποίο επαναλήφθηκε για χρόνια σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Υπήρχαν συναντήσεις κινημάτων, ΜΚΟ και κομμάτων όπου η ετερογένεια και η διαφορετικότητα κυριαρχούσαν κάτω και μια τάση ομογενοποίησης στα όργανα συντονισμού.
Όπως επισημαίνει ένα εξαιρετικό έργο από τρία μέλη του Ecologists in Action (Luis González Reyes, Tom Kucharz και Beatriz Sevilla), αυτές οι συναντήσεις βρίσκονταν «στη γένεση του επόμενου κύκλου αγώνων, ο οποίος ήταν ποιοτικά και ποσοτικά πιο σημαντικός: το αγανακτισμένο κίνημα και την κατάληψη χώρων που προέκυψαν μεταξύ 2008 και 2011 σε διαφορετικές χώρες” (https://bit.ly/2VaElvk).
Το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης, το όνομα που προτιμούν από αυτό του de «alterglobalizador» ή «altermundialista«, επειδή η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση είναι «η μόνη υπάρχουσα», δεν κατάφερε να διατηρηθεί με τον καιρό, σε μεγάλο βαθμό, επειδή ένα μεγάλο μέρος των αναφερομένων σε αυτό του, ειδικά μετά την κρίση του 2008, επέλεξε να ενσωματωθεί στους θεσμούς, όπως συνέβη με τον Σύριζα στην Ελλάδα, με τους Podemos στην Ισπανία και στις χώρες της Λατινικής Αμερικής όπου υπήρχαν προοδευτικές κυβερνήσεις.
Έτσι, οι ισχυροί αγώνες στη Λατινική Αμερική, καθώς και οι 15-Μ στην Ιβηρική χερσόνησο και η Αραβική Άνοιξη, αραιώθηκαν μεταξύ της αντεπίθεσης της δεξιάς και της στειρότητας του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού. Η αλήθεια είναι ότι εκείνοι οι συντονισμοί και οι αντισυγκλήσεις, με τις οποίες ανταποκρίθηκαν στις συνόδους κορυφής του συστήματος, εξαφανίστηκαν από τον πολιτικό χάρτη.
Αντίθετα, οι Ζαπατίστας που συγκάλεσαν την πρώτη Διηπειρωτική Συνάντηση για την Ανθρωπότητα και κατά του Νεοφιλελευθερισμού, το 1996 στη La Realidad, δεν σταμάτησαν ποτέ να διοργανώνουν διεθνείς συναντήσεις κατά τη διάρκεια αυτών των 25 ετών, συμπεριλαμβανομένης της Escuelita που ήταν πολύ περισσότερο από μια συνάντηση: μια συνύπαρξη για μάθηση στις Ζαπατιστικές κοινότητες, τους αυτόνομους δήμους και καρακόλες, caracoles, μεταξύ εκείνων από κάτω.
Πιστεύω ότι το Ταξίδι για τη Ζωή είναι η υπέρβαση των εμπειριών που μόλις περιέγραψα, με έναν πολύ σύντομο και ατελή τρόπο, για διάφορους λόγους.
Πρώτα επειδή υπερβαίνει την έννοια του «κύκλου κινητοποιήσεων» ή του «κύκλου διαμαρτυρίας», μια έννοια που επινοήθηκε από τον κοινωνιολόγο Sidney Tarrow για να εξηγήσει τη συσσώρευση δράσεων σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η αποδιοργάνωση επιβιώνει όταν τελειώνει ένας κύκλος, η κρίση του κινήματος, ο εγκλωβισμός του από το Κράτος ή τα πολιτικά κόμματα και οι αγώνες φθείρονται έως ότου σχεδόν εξαφανιστούν. Η υπέρβαση του κύκλου συνεπάγεται μόνιμη οργάνωση, χωρίς ξεκούραση, ακόμη και όταν δεν υπάρχει κινητοποίηση.
Κατά δεύτερο λόγο συνίσταται να πηγαίνουμε πέρα από αντιδραστικές κινητοποιήσεις εναντίον κυβερνήσεων και θεσμών, στην παρουσίαση αιτημάτων ή στην παρεμπόδιση ορισμένων πρωτοβουλιών. Αντιδρούμε στην ατζέντα της εξουσίας που, όντας αναγκαία και απαραίτητη για να μας κινητοποιήσει, να μας καταστήσει κίνημα, αποτυγχάνοντας να δημιουργήσουμε τη δική μας ατζέντα, μας αφήνει ως αιχμαλώτους των πρωτοβουλιών από ψηλά.
Κατά τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα εγώ, αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες αδυναμίες των κινημάτων, επειδή έτσι δεν είναι σε θέση να χτίσουν τις δικές τους κινήσεις, πράγμα που καταλήγει στο να κάνουμε το σύστημα κυριαρχίας ξανά λειτουργικό. Το FMI-ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα έχουν την ατζέντα τους, θα την διαχειριστούν με τον δικό τους τρόπο και με τους δικούς τους χρόνους, αλλά εμείς χρειαζόμαστε τους δικούς μας χρόνους και ατζέντες για να είμαστε πραγματικά αυτόνομοι.
Τέλος, το Ταξίδι για τη Ζωή, the Journey for Life εμβαθύνει τους αντικαπιταλιστικούς τρόπους ενάντια στην πατριαρχία και την αποικιοκρατία, επειδή συγκεντρώνουν αυτούς από κάτω, στους καθημερινούς χώρους όσων αντιστέκονται, κατακτώνται από αυτούς που αγωνίζονται και όχι από ΜΚΟ και κυβερνήσεις, για να μιλήσουν για τα όρια μας και τους τρόπους, τους δρόμους να τα ξεπεράσουμε.
Θέλω να καταλάβω το ταξίδι ως μια τεράστια συλλογική αγκαλιά, για να κάνουμε τις κοινότητές μας πιο δυνατές, αντιμετωπίζοντας μαζί την καταιγίδα.
——–Ω——-
Αρχικά δημοσιεύτηκε στα Ισπανικά από τον La Jornada
Παρασκευή, Ιούλιος 30, 2021
Μιχάλης ‘’Μίκης’’ Μαυρόπουλος
Υστερόγραφο: πριν λίγες ημέρες δημοσιεύσατε φωτογραφίες από τους αμμολόφους, οι οποίοι όμωςκατήντησαν ένα συνοθύλευμα κατάληψη από τραπεζοξαπλώστρες και ομπρέλες. Για όσους λοιπόν θυμούνται τους πραγματικούς αυθεντικούς αμμολόφους, στέλνω μια σύγχρονη φωτο από μια παρθένα γωνιά του κόσμου. Η αληθινή ομορφιά βρίσκεται εδώ:
Μιχάλης
