Πενήντα πέντε χρόνια Η Ταυτότητα: Γράφει ο Κώστας Κουγιουμτζόγλου

Η ταυτότητα γράφει: Όνομα ΑΟΚ. Επώνυμο: Θρύλος. Όνομα πατρός: Ηρακλής, Φίλιπποι, ΑΕΚ. Όνομα μητρός: Η αγάπη της πόλης, διαχρονική. Ετών 55.

Ήταν θυμάμαι Σεπτέμβριος του 1965. Στο πρωτοδικείο της πόλης, έγινε η αναγνώριση του ΑΟΚ. Το ποτάμι πλέον δεν γύριζε πίσω. Προηγήθηκαν ατελείωτες κουβέντες, πολλές αντιρρήσεις.  Από φιλάθλους, παράγοντες κ.α.

Αυτό δε γίνεται άλλωστε από δυνατούς έρωτες που κάποτε τελειώνουν; Και οι τρεις ομάδες που έφτιαξαν τον ΑΟΚ ήταν για τους υπέροχους διαχρονικά φιλάθλους μας, μεγάλοι έρωτες.

Δυο χρόνια πριν ο θρυλικός Ηρακλής, λαοφιλής στις φίλαθλες μάζες της πόλης, δεν τα κατάφερε στα μπαράζ να κερδίσει την άνοδο στην Α` Εθνική.

Ένα χρόνο αργότερα η σπουδαία ομάδα των Φιλίππων διεκδίκησε άνοδο στην Α` Εθνική. Έχασε την ευκαιρία στις λεπτομέρειες. Η ΑΕΚ του Βυζαντίου και των χαμένων πατρίδων είχε μια εξαιρετική πορεία και στη Β` Εθνική. Οι τρεις γενικές συνελεύσεις των συλλόγων είχαν διαφορετικές εξελίξεις.

Οι φίλαθλοι του Ηρακλή είχανε έντονες αντιρρήσεις.  Το κλίμα είχε ένταση. Η απόφαση δύσκολη. Θυμάμαι νεαροί τότε ήμασταν έξω από τη λέσχη του Ηρακλή και περιμέναμε με ανάμικτα συναισθήματα την απόφαση. Ώρες πολλές μετά ο καπνός από την καμινάδα βγήκε λευκός. Στη γενική συνέλευση της ΑΕΚ το ναι στην Ένωση ακούστηκε σχετικά εύκολα.

Η γενική συνέλευση των Φιλίππων πήρε και τη γνώμη των ποδοσφαιριστών. Η διαδικασία είχε γρήγορο και θετικό ρυθμό.  Ο ποδοσφαιρικός χάρτης και η δημιουργία μιας νέας ποδοσφαιρικής αγάπης, άλλαξαν οριστικά για την Καβάλα μας. Οι εφημερίδες «Πρωινή» και «Ταχυδρόμος» έδωσαν μεγάλη έμφαση στο γεγονός.  Στους Φιλίππους όπως θυμάται ο εμβληματικός αρχηγός Παύλος Κούντουρας : « για την Ένωση ο πρόεδρος μας Σωτήρης Αλιμήσης και το Δ. Σ ρώτησαν πρώτα τους ποδοσφαιριστές και συμφωνήσαμε όλοι.

Στον Ηρακλή ο πρόεδρος Θάνος Αθανασιάδης και οι συνεργάτες του χρειάστηκε να προσπαθήσουν ιδιαίτερα για να ξεπεραστούν οι αντιρρήσεις. Στην ΑΕΚ ο πρόεδρος Γιάννης Μήτρας βρήκε πιο πρόσφορο έδαφος συνεννόησης».

Το επόμενο βήμα είχε τις δικές του δυσκολίες. Η υπηρεσιακή διοίκηση υπο τον Σωτήρη Αλιμήση και αμέσως μετά πρώτου προέδρου του ΑΟΚ θα έπρεπε να βρει τους επιλεγμένους ποδοσφαιριστές, βασικούς και εφήβους για να υπογράψουν δελτία. Ηταν ακόμη καλοκαίρι και για παράδειγμα οι Καραμπετάκης, Τσεντεμεϊδης ειδοποιήθηκαν στη Θάσο όπου παραθέριζαν.

Ο Μάκης ο Μπλέκος για τη δική του περίπτωση θυμάται:  « Γύρισα από τον Αρη στη γενέτειρα μου την Αλεξανδρούπολη. Μίλησα με τους Φιλίππους και ήρθε να με πάρει ο Βόσκας. Μέχρι να γυρίσουμε στην Καβάλα έγινε ο ΑΟΚ»

Από εκεί και πέρα το πρώτο καταστατικό προέβλεπε την ονομασία τυπικά της ομάδας σε Φιλίππους. Γιατί ήτανε η μόνη εκπρόσωπος μας στη Β` Εθνική.  Άρα και η φανέλα της ομάδας θα ήταν των Φιλίππων. Αυτό δεν άρεσε στους φίλους του Ηρακλή.

Ο προπονητής της ομάδας άκουγε συχνά διαμαρτυρίες αν αποφάσιζε να βάλει στα πρώτα παιχνίδια παίκτες περισσότερους από τον Ηρακλή η τους Φιλίππους. Και να πούμε για τους πρώτους προπονητές του ΑΟΚ, γιατί αξίζει τον κόπο. Στον πάγκο λοιπόν της ομάδας κάθισε ο Γιάννης Βόσκας η  Κεφάλας με άμεσο συνεργάτη τον Μήτσο Τσάκαλο της ΑΕΚ. Οι δυο τους δημιούργησαν μεγάλους παίκτες, «περπάτησαν» τον ΑΟΚ στους δύσκολους πρώτους καιρούς.

Ο Βόσκας μάλιστα υπήρξε προπονητής των Φιλίππων και του Ηρακλή. Να πούμε και έχει σημασία ότι και οι δυο τεχνικοί μας βιοποριστικά δουλεύανε καπνεργάτες και από τις φάμπρικες πηγαίνανε κατευθείαν στο Δημοτικό Στάδιο για προπονήσεις.

Να προσθέσουμε ότι στο Καβαλιώτικο ποδόσφαιρο και πριν τον ΑΟΚ είχε θετικό έργο και ο Δραμινός προπονητής Νίκος Πάγκαλος. Σπουδαίος άνθρωπος του ποδοσφαίρου.

Τα δελτία λοιπόν σφραγίστηκαν από την ΕΠΟ λίγο πριν ξεκινήσει η αγωνιστική περίοδος. Σύντομα το όποια προβλήματα ξεπεράστηκαν. Στις κερκίδες του ποδοσφαιρικού μας ναού, του Δημοτικού Σταδίου, οι φίλαθλοι αγάπησαν με πάθος την ομάδα. Σε κάθε παιχνίδι εντός έδρας το γήπεδο γέμιζε με 4000 και 5000 Καβαλιώτες και ο ενθουσιασμός τους ξεχείλιζε μεθυστικά.

Στα εκτός έδρας παιχνίδια «καραβάνια» ολόκληρα από λεωφορεία, ταξί και Ι. Χ ταξίδευαν πίσω από την ομάδα κάνοντας τους παίκτες να πιστεύουν ότι παίζουν στο γήπεδο τους. Και όταν έχανε ο ΑΟΚ κανένας μας δεν είχε διάθεση για τίποτε. Μπορεί οι παλιές αγάπες να πήγανε στον παράδεισο, η καινούρια όμως αστραφτερή και πανέμορφη, ξεκίνησε να γράφει την ιστορία της εκεί στο Βερούλειο Στάδιο, το πρώτο η δεύτερο γήπεδο στην Ελλάδα που εκείνη τη χρονιά είχε προβολείς.

Μια ιστορία που ακόμα κρατεί.