Πέθανε ο Τάκης Μπεζάς

Την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2022 πέθανε πλήρης ημερών στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, στην Αθήνα, ο Τάκης Μπεζάς.

Κατόπιν επιθυμίας του αποτεφρώθηκε.

Ακολουθεί σύντομο βιογραφικό του:

Ο Τάκης Μπεζάς γεννήθηκε στην Καβάλα το 1935. Μέλος πολυμελούς οικογένειας. Παιδικά χρόνια δύσκολα (πατέρας έπεσε στον πόλεμο στην Αλβανία, μητέρα πέθανε στην κατοχή). Σχολικά χρόνια στη Καβάλα. Μετά το γυμνάσιο δούλεψε ως ναυτικός για να εξασφαλίσει τα πρώτα έξοδα για σπουδές.

Από το 1958 έως το 1964 σπουδάζει Πολιτικός Μηχανικός στη Γερμανία ως εργαζόμενος φοιτητής (εργάτης και  στην συνέχεια σε τεχνικά γραφεία). 1964-1965 υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος ανθυπολοχαγός μηχανικού. Το 1965 εργάστηκε ως προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ύδρευσης του Δήμου Καβάλας.

Το 1966 εργάστηκε ως υπεύθυνος μηχανικός σε μεγάλο έργο Οδοποιίας στην Περσία (Κουρδιστάν). Το 1967 εργάστηκε στην Γερμανία σε μονάδα προκατασκευών. Από το 1968 εργάσθηκε στην Ελλάδα ως ελεύθερος επαγγελματίας σε μελέτες (και εν μέρει κατασκευές) κτηριακών έργων αλλά κυρίως σε μελέτες Δημοσίων έργων και ως Σύμβουλος Μηχανικός σε μεγάλες εταιρίες συμβούλων με δραστηριότητες στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό. Το 2011 συνταξιοδοτήθηκε.

Με τα κοινά ασχολήθηκε από νωρίς στα φοιτητικά του χρόνια. Αφομοιώνοντας το νόημα του λαού μας μέσα από τη Δημοκρατική του οικογένεια στρατεύτηκε στους αγώνες της Δημοκρατίας. Εντάσσεται στις οργανώσεις του φοιτητικού κινήματος (Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Πολιτικών Μηχανικών στη Γερμανία) και παίρνει μέρος στον ανένδοτο αγώνα για την Δημοκρατία στην Ελλάδα.

Από 1968 έως 1974 ασχολήθηκε στο μέτρο του δυνατού με τον συνδικαλισμό (ιδρυτικό μέλος του συλλόγου Μηχανικών Καβάλας και του ΤΕΕ/ΑΜΘ). Από το 1974 δραστηριοποιείται τόσο στον συνδικαλισμό όσο και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αγωνίσθηκε για την εξάλειψη της Μοναρχίας σαν μέλος (ιδρυτικό) της Συντονιστικής Επιτροπής Αντιμοναρχικού Αγώνα.

Το 1975 εκλέγεται πρόεδρος του Συλλόγου Ελευθέρων Επαγγελματιών Καβάλας και Δημοτικός Σύμβουλος Καβάλας και δίνει αγωνιστικά τη παρουσία του στην οργάνωση του Δήμου. Το 1977 εντάσσεται στην Ένωση Κέντρου και παλεύει στο πλευρό των Νέων Δυνάμεων του Αλέκου Παναγούλη για το στέριωμα της Δημοκρατίας στο Τόπο.

Από το 1977 μέχρι το 1981 συνεργάζεται σαν ανέντακτος με τις δυνάμεις της αλλαγής. Το 1978 εκλέγεται Πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης επικεφαλής της Δημοκρατικής Συνεργασίας Μηχανικών και το 1982 επανεκλέγεται πρόεδρος του ΤΕΕ/ΑΜΘ με το ίδιο ψηφοδέλτιο.

Το 1982 εντάσσεται ενεργά στο χώρο του ΠΑΣΟΚ (γραμματέας κλαδικής επιστημόνων). Διαφωνεί με τις επιλογές σχετικά με τον Δήμο, αλλά κάνοντας υπομονή δέχεται την υποψηφιότητα και επανεκλέγεται Δημοτικός Σύμβουλος Καβάλας.

Το 1983 μη αντέχοντας την αντιδημοκρατική λειτουργία και την αυθαίρετη συμπεριφορά της Δημοτικής Παράταξης του ΠΑΣΟΚ, παραιτείται από Δημοτικός Σύμβουλος και στη συνέχεια αναγκάζεται σε παραίτηση από το ΔΣ της ΒΦΛ (μετά από έγγραφη καταγγελία για ατασθαλίες του προέδρου), όπου διορίστηκε για μερικούς μήνες.

Από το 1983 έως το 1986 συμμετέχοντας στα κοινά και βλέποντας τα προβλήματα στην πορεία του Δημοκρατικού Κινήματος παραιτείτε από μέλος του ΠΑΣΟΚ. Συνεχίζει την προσφορά του στην τοπική αυτοδιοίκηση ιδρύοντας τη Δημοτική Παράταξη Δημοκρατική Ενότητα και βάζει υποψηφιότητα ως Δήμαρχος Καβάλας, στηριζόμενος από όλες τις Αριστερές και Προοδευτικές Δυνάμεις (ΚΚΕ, ΕΔΑ, ΕΔΗΚ, ΕΣΠΕ (του Στ. Παναγούλη) Ανένταχτοι αγωνιστές της Αριστεράς και Δημοκράτες.

Μετά την λήξη της νέας του θητείας στο Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας, (το 1990) απογοητευμένος από το πολιτικό σύστημα, επικεντρώνεται αποκλειστικά στην επαγγελματική του σταδιοδρομία, με πολύ μεγάλη επιτυχία.

Ήταν ένα στέλεχος που αναγνωρίστηκε και καταξιώθηκε στον επαγγελματικό, κοινωνικό και συνδικαλιστικό χώρο μέσα από τις ανταγωνιστικές συνθήκες της ελεύθερης αγοράς εργασίας και τις αντιξοότητες της Ελληνικής πραγματικότητας. Ήταν παντρεμένος με την Ευφροσύνη Μπεζά, με την οποία και απέκτησε 3 παιδιά: τη Χριστίνα, το Δημήτρη και τον Αλέξανδρο.