Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος
Η περαιτέρω μείωση αλλά και η αντίσταση στα ληφθέντα περιοριστικά μέτρα κατά του ιού, το ταξίδι στην Μόσχα και το Κίεβο και οι επαφές που είχε ο Μακρόν με τον Πούτιν και τον Ζελένσκι για το ουκρανικό πρόβλημα και η ονομασθείσα «πομπή (κονβόι) Ελευθερίας» απετέλεσαν τους τρείς πόλους της επικαιρότητος αυτή την εβδομάδα στην χώρα του Βολταίρου. Του χρόνου παρερχομένου, η μετά πρέπουσας αγωγής επιδεικνυόμενη μέχρι τούδε ανοχή των Γάλλων έναντι των μέτρων που μειώνουν την εξάσκηση ελευθερίας στη καθημερινή ζωή, μετετράπη σε συγκρατημένη ανυπομονησία, εν συνεχεία σε εκφραζόμενη έμμεση αδημονία και σήμερα σε ηχηρή οργή. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Τύπου ανεκοίνωσε την παρελθούσα Τετάρτη ότι το πάσο (πιστοποίηση) εμβολιασμού είναι δυνατόν να πάψει να ισχύει τέλη Μαρτίου, αρχές Απριλίου δηλ. 10 σχεδόν ημέρες πριν την προεδρική εκλογή. Ο νοών νοείτω… Εξ άλλου, το πλείστον των μέσων ενημερώσεως πραγματοποιούν ρεπορτάζ δεικνύοντα τον αποκλεισμό κεντρικών σημείων της Οττάβας και του γαλλόφωνου Κεμπέκ, όπου οι φορτηγατζήδες διαμαρτύρονται με αδιάκοπα κορναρίσματα εναντίον των περιοριστικών μέτρων, ιδίως του πάσο. Οι υποστηρίζοντες τους Καναδούς αλλά και τους Νεοζηλανδούς καμιονέρηδες προσεπάθησαν να δημιουργήσουν το περασμένο σαββατοκύριακο (12 και 13) την ίδια ατμόσφαιρα στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες υπό την ονομασία «Η πομπή (το κονβόι) της ελευθερίας» επιβαίνοντες όμως αντί των βαρέων τόνων φορτηγών στα επιβατικά Ι.Χ. τους, η κυβέρνηση όμως την απηγόρευσε. Πολλοί Γάλλοι επίσης αναφέρονται στην περίπτωση του Ισραήλ, υπόδειγμα κράτους προστασίας των πολιτών του, που κατήργησε το εμβολιαστικό πάσο. Ωσαύτως, δεν είναι τυχαίο, ότι ο Γάλλος υπουργός υγείας, διαισθανόμενος πιθανώς την απόρριψη της μάσκας από πολλούς πολίτες, παρουσιάστηκε άνευ αυτής στην τηλεόραση. Τέλος, διαπιστώνει κανείς ότι οι χρησιμοποιούντες το μετρό σε ώρες μεγάλης αιχμής, δυσφορούν προφανώς εις το να φέρουν την μάσκα η οποία δημιουργεί προβλήματα σχέσεως μεταξύ των επιβατών.
Τις προάλλες υπήρξα αυτόπτης μάρτυς της επικρατούσης δυσαρέσκειας: μία ηλικιωμένη επιβάτις τόλμησε να απευθύνει μια παρατήρηση εν είδει επιπλήξεως σε ένα νεαρό που δεν είχε τοποθετήσει στο ύψος των ρωθώνων του την μάσκα. Χωρίς να προφέρει έστω και μια λέξη διαμαρτυρίας ο νεαρός κατέβασε εν είδει αντιδράσεως έτι περαιτέρω το πάνινο προσωπείο, οι δε ευρισκόμενοι πέριξ αυτών επιβάτες, πιθανώς προαισθανόμενοι ένα μέλλοντα καβγά, απέστρεψαν διακριτικώς τα βλέμματά τους από την τεταμένη σκηνή. Ούτε ένα κιχ σχολιασμού ακούστηκε γι’ αυτό το περιστατικό που άλλοτε θα προκαλούσε αν μη τι άλλο παρατηρήσεις είτε υπέρ του ενός ή του άλλου. Χρησιμοποιώντας συχνά το μετρό, ξέρω εξ εμπειρίας ότι το σχόλασμα από την δουλειά στο τέλος των απογευματινών ωρών είναι μια δύσκολη στιγμή για τους στριμωγμένους σαν σαρδέλες επιβάτες και επί πλέον υποχρεωμένους να φορούν την μάσκα.
Δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και η πολιτικο-προπαγανδιστική εκμετάλλευση των μέτρων προστασίας έναντι του συνεχιζόμενου κορωνοιού. Πριν δέκα ημέρες, σε μια επαρχιακή εφημερίδα, ο πρόεδρος Μακρόν, ερωτηθείς για τον καθορισμό της επισήμου, νομίμου ημερομηνίας επισημοποιήσεως συμμετοχής του στην εκλογική αναμέτρηση του Απριλίου, δήλωσε ότι διαρκούσης της πανδημίας δεν θα ήταν σωστό να μην υπάρχει ανωτάτη αρχή στην χώρα. Και αυτό διότι σύμφωνα με το Σύνταγμα από την στιγμή που ο εν ισχύει πρόεδρος δηλώνει ότι είναι υποψήφιος γίνεται απλός πολίτης και μη έχοντας πλέον την ιδιότητα του προέδρου, παύει να εξασκεί τα εξουσιαστικά του δικαιώματα. «Όλα τα ρίχνει στις πλάτες της πανδημίας ώστε να μπορεί να παίρνει αποφάσεις μέχρι την τελευταία στιγμή», σχολίαζε στην βιβλιοθήκη που συχνάζω ένας αναγνώστης που ξεφύλλιζε επιμελώς τον μηνιαίο Διπλωματικό Λε Μόντ.
Και να που εκών άκων φτάσαμε στα διεθνή. Ο συνομιλητής μου επέμενε να μου διευκρινίσει ότι η ιδιότητα του προέδρου της Γαλλίας του επέτρεψε να συνομιλήσει ως ίσος προς ίσον, το ουκρανικό πρόβλημα, όπως και έγινε στις 7 Φεβρουαρίου στην Μόσχα, με τον Πούτιν. Τι χοντρό παιχνίδι παίζεται πίσω από τις πλάτες των λαών, o εσπερινός Λε Μόντ της 8ης φεβρουαρίου εν μέρει το απεκάλυπτε με τον τίτλο «Ο πόλεμος της παραπληροφορήσεως, αόρατο μέτωπο στην Ουκρανία». Όχι και τόσο αόρατο αφού μια είδηση δημοσιευθείσα την Παρασκευή 4 φεβρουαρίου από το αμερικανικό «έγκυρο» πρακτορείο Μπλούμπεργκ (Βloomberg) μαρτυρεί το μέγεθος των διασπειρομένων κακόβουλων φημών. Το πρακτορείο που είναι ταυτοχρόνως ειδικευμένο και στην χρημαστηριακή δραστηριότητα ανήγγειλε ότι η εισβολή στην Ουκρανία των ρωσικών στρατευμάτων άρχισε! Βεβαίως ολίγες ώρες αργότερα, η διεύθυνση της επιχειρήσεως διέψευδε το διαδοθέν «νέο» διευκρινίζουσα ότι επρόκειτο περί λάθους. Σχολιάζοντας με χιούμορ το γεγονός, η ρώσικη πλευρά επεσήμανε ότι ναι μεν οι ΗΠΑ ανεγνώρισαν ότι επρόκειτο περί λάθους, ειρωνεύθη όμως το Bloomberg λέγοντας ότι αν το πρακτορείο είναι συνολικώς ένα τόσο σοβαρό μέσο, μάλλον θα μπορούμε πλέον να λέμε όχι fakε news, αλλά Bloomberg news κάτι που θα είναι δικαιολογημένο.
Τι συνεκράτησε ο παρακολουθήσας στην τηλεόραση θεατής τον διάλογο και μετέπειτα την συνέντευξη τύπου Μακρόν – Πούτιν; Πρωτίστως εντυπωσιάσθηκε από την πολύωρη συνομιλία των δυο ηγετών που δεν έκρυψαν τις έντονες διαφορές τους τις αναφερόμενες στην διατήρηση της ειρήνης στην Ευρώπη. Ο Πούτιν απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους ετόνισε ότι μερικές προτάσεις του Μακρόν θα μπορούσαν να ληφθούν υπ’όψιν χωρίς όμως να διευκρινίσει το περιεχόμενό τους. Επανέλαβε λεπτομερώς και για πολλοστή φορά την τοποθέτηση της χώρας του έναντι της νατοïκής συμμαχίας ξεκαθαρίζοντας ότι δεν θα υπάρξει επιδείνωση της τωρινής καταστάσεως αλλά το Κίεβο όφειλε να αποδεχθεί επισήμως ότι ναι μεν οι τρείς περιοχές Ντονμπάς, Ντονέσκ κα Λουγκάνσκ ανήκουν γεωγραφικώς στην Ουκρανία αλλά να επαναβεβαιωθεί η υπόστασή σαν αυτόνομες. Επιπροσθέτως να αναγνωρισθεί η ρώσικη γλώσσα που ομιλείται στις εν λόγω περιοχές ισάξια της ουκρανικής. Αναφερόμενο στην επίσκεψη Μακρόν στην Μόσχα, το εβδομαδιαίο «Αλυσοδεμένο Παπί», γράφει ότι η εν λόγω δραστηριότητά του στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής δεν στερείται εσωτερικών εγνοιών (η εγγύτητα των εκλογών). Γενικότερον, ο Γάλλος πρόεδρος έδωσε την εντύπωση ότι είναι φορεύς αποκλειστικώς και μόνον την ευρωπαϊκών – ατλαντικών απόψεων χωρίς να αναφερθεί σε μια έστω και ελαφρώς διαφοροποιημένη θέση που θα μπορούσε να πάρει η Γαλλία στην ουκρανική κρίση, ικανοποιώντας έτσι τους αυθεντικούς, εναπομείνοντες γκολιστές.
