Συνέντευξη του Θόδωρου Θεοδωρίδη στην “Πρωινή”
Σοβεί εδώ και μήνες η κρίση ανάμεσα στην Ιερά Μητρόπολη Φιλίππων Νεαπόλεως και Θάσου και Συνδέσμου Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών για το θέμα του κτηρίου όπου στεγάζεται από το 1960 ο ιστορικός πολιτιστικός σύλλογος, την γνωστή στους Καβαλιώτες “Στέγη του ΣΦΓΤ”, στην οδό Κύπρου, το οποίο από το 2003 ιδιοκτησιακά ανήκει στη Μητρόπολη, με δωρεά που έκανε ο Σύλλογος Καπνεμπόρων, ο οποίος ήταν ο κατασκευαστής και πρώτος ιδιοκτήτης του κτηρίου και στέγαζε εκεί (στον πρώτο όροφο) τα γραφεία του ενώ από το 1960 είχε παραχωρήσει τη χρήση του ισογείου χώρου στον Σύνδεσμο Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών Καβάλας.
Η πρόθεση του Μητροπολίτη κ. Στεφάνου να εγκαταστήσει στο κτήριο, αφού το ανακατασκευάσει με πολλές αλλαγές και προσθήκη ορόφου, ένα εκκλησιαστικό μουσείο, με ιερά κειμήλια, βυζαντινές εικόνες και άλλα σχετικά εκθέματα, προκάλεσε την έντονη αντίδραση μέρους της τοπικής κοινωνίας, παλιών μελών του Συνδέσμου αλλά και κάποιων μαζικών πολιτιστικών φορέων.
Η αλήθεια είναι ότι η Μητρόπολη πρότεινε πριν ένα χρόνο περίπου, στην τότε διοίκηση του ΣΦΓΤ, να παραχωρήσει στον Σύνδεσμο έναν άλλο χώρο στο κτηριακό συγκρότημα του Αγίου Ιωάννου, για την μετεγκατάστασή του.
Το Δ.Σ. του ΣΦΓΤ με πρόεδρο τότε τον συμπολίτη γιατρό κ. Βαγγέλη Καμπουρίδη φαίνεται ότι ήταν έτοιμο μάλλον να αποδεχτεί εκείνη τη λύση αλλά προς το τέλος του προηγούμενου χρόνου, όταν η είδηση έγινε γνωστή, ξεσηκώθηκε θύελλα αντιδράσεων που στη συνέχεια απέτρεψε αυτό το ενδεχόμενο και προκάλεσε αλυσίδα γεγονότων και εξελίξεων χωρίς ακόμη όπως φαίνεται να έχει βρεθεί σημείο σύγκλισης και συμφωνίας ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Η Πρωινή μίλησε με τον Θόδωρο Θεοδωρίδη, παλιό μέλος του ΣΦΓΤ και ενεργό μέλος της Επιτροπής Πρωτοβουλίας για τη Διάσωση της Στέγης για την προοπτική και πιθανότητα εξεύρεσης κοινά αποδεκτής λύσης ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ.: κ. Θεοδωρίδη, μετά από τόσο καιρό, δεν φαίνεται να υπάρχει σημείο σύγκλισης ανάμεσα σε σας και στην Μητρόπολη. Είστε σε ένα αδιέξοδο ή εκτιμάτε ότι υπάρχει περιθώριο μιας κοινά αποδεκτής λύσης;
Απ.: Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος και σας λέω ότι δεν εξαντλήθηκαν οι πιθανότητες να “τα βρούμε” με την Μητρόπολη. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τα περισσότερα εξαρτώνται από την άλλη πλευρά γιατί εκείνη στην ουσία είναι ο ισχυρός παράγοντας στην περίπτωσή μας. Η Εκκλησία, όπως γνωρίζετε, είναι ένας ισχυρός πόλος εξουσίας και επιρροής στην ελληνική κοινωνία, με βαθιές ρίζες στο κοινωνικό υποσυνείδητο, με επιρροή και στην πολιτική εξουσία αλλά στην περίπτωσή μας είναι και ο ιδιοκτήτης του κτηρίου. “Παίζουμε” λοιπόν, όπως καταλαβαίνετε, με έναν πανίσχυρο αντίπαλο. Ωστόσο εμείς έχουμε με το μέρος μας το δίκιο. Έχουμε την ενεργή συμπαράσταση εκατοντάδων συμπολιτών μας και αρκετών μαζικών φορέων αλλά και την θετική ενέργεια όσων διστάζουν ή δεν τολμούν να εκδηλωθούν για να μη τα βάλουν με την Εκκλησία αλλά σε κάθε ευκαιρία μάς λένε ότι είναι μαζί μας, επικρίνουν την επιμονή του Μητροπολίτη και μερικοί απ’ αυτούς εκδήλωσαν μάλιστα την πρόθεσή τους να μας στηρίξουν και οικονομικά στο νομικό μας αγώνα που ξεκινάει άμεσα.
Ερ.: Πέστε μας λίγο για το ιστορικό της υπόθεσης και πως προέκυψε αυτή η ένταση ανάμεσα στις δύο πλευρές;
Απ.: Κοιτάξτε, ο ΣΦΓΤ είναι ο παλαιότερος ίσως -εξαιρώ το Λύκειο Ελληνίδων- οργανωμένος πολιτιστικός φορέας της Καβάλας. Ιδρύθηκε το 1951 και από το 1960 στεγάζεται στο κτήριο της οδού Κύπρου. Εδώ και 63 χρόνια δηλαδή. Και μάλιστα η χρήση του ισογείου του κτηρίου τού δόθηκε εσαεί με ρητή δήλωση του τότε προέδρου του Συλλόγου Καπνεμπόρων αείμνηστου Νίκου Πετρίδη. Το 2003 και αφού πολλά χρόνια νωρίτερα, η καπνεργασία και το καπνεμπόριο είχαν παρακμάσει, οι καπνέμποροι είτε απεβίωσαν είτε μετακινήθηκαν σε άλλες πόλεις και ο Σύλλογός τους είχε ουσιαστικά απενεργοποιηθεί και διαλυθεί, εν μιά νυκτί επανασυστάθηκε από κάποιους κληρονόμους τους, μόνο και μόνο για να πάρει απόφαση να παραχωρήσει με δωρεά το κτήριο της οδού Κύπρου στην Ιερά Μητρόπολη Φιλίππων Νεαπόλεως και Θάσου. Έτσι λοιπόν το κτήριο πέρασε στη Μητρόπολη με ευθύνη, δυστυχώς, και της τότε διοίκησης του ΣΦΓΤ που δεν κατάφερε να αντιδράσει έγκαιρα χάνοντας μια μοναδική ευκαιρία να εξασφαλίσει μια μόνιμη δικιά του έδρα, μια δικιά του Στέγη. Ο μακαριστός μητροπολίτης Προκόπιος που ήταν επικεφαλής τότε της Μητρόπολής μας, γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα, διακονώντας το ποίμνιο της τοπικής μας Εκκλησίας από το 1974, ήξερε πολύ καλά τί σήμαινε για την Καβάλα Σύνδεσμος Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών και τον σημαντικότατο ρόλο που είχε διαδραματίσει στην πολιτιστική και πνευματική ανάπτυξη του τόπου μας. Από την πρώτη στιγμή λοιπόν ξεκαθάρισε τα πράγματα τόσο με δηλώσεις του στον τοπικό τύπο όσο και με έγγραφό του αργότερα προς τον Σύνδεσμο. “Ο ΣΦΓΤ θα συνεχίσει αδιατάρακτα τη δράση του στο ισόγειο και η Μητρόπολη θα χρησιμοποιήσει τον όροφο για το εκκλησιαστικό της μουσείο”. Χρησιμοποίησε και στις δύο περιπτώσεις αυτήν ακριβώς την λέξη: “αδιατάρακτα”. Πώς λοιπόν σήμερα έρχεται ο νέος μας μητροπολίτης και αθετεί, κατά κάποιον τρόπο, αυτή την σαφή δήλωση του προκατόχου του; Η Μητρόπολη, νομίζω, έχει μια συνέχεια. Και δεν μπορεί να λες ότι τιμάς την μνήμη του, προβαίνοντας μάλιστα και σε κάποιες, επικοινωνιακές θα τις χαρακτήριζα ενέργειες, αλλά παραβιάζεις την ίδια στιγμή μια τόσο σαφή και καθαρή επιθυμία του; Νομίζω ότι μεγαλύτερη αξία θα είχε η τιμή στη μνήμη του μακαριστού Προκοπίου η αδιατάρακτη συνέχιση της δράσης του ΣΦΓΤ στο ισόγειο της Στέγης του παρά η προτομή του στην είσοδο του Ιερού Ναού του Αγίου Παύλου ή η ονοματοδοσία της οδού “Μητροπόλεως” σε “Μητροπολίτου Προκοπίου” κ.τ.λ.
Ερ.: Έχετε έλθει όλο αυτό το διάστημα σε επαφή με τον Μητροπολίτη; Συζητήσατε μαζί του για το ενδεχόμενο μιας συμβιβαστικής λύσης; Υπάρχουν, λέτε, περιθώρια για μια προσωπική επαφή και μια ελεύθερη και ανοιχτή συζήτηση ανάμεσα σε σας και σε εκείνον;
Απ.: Προσωπικά δεν τον συνάντησα. Υπάρχει, βλέπετε, και ένα πρακτικό και μάλλον ανυπέρβλητο εμπόδιο ότι εγώ αυτό το διάστημα και για κάποιους προσωπικούς λόγους ζω στην Αθήνα. Ωστόσο συναντήθηκε ο ίδιος και οι συνεργάτες του τόσο με το δ.σ. του ΣΦΓΤ όσο και με μέλη της Επιτροπής Πρωτοβουλίας. Δυστυχώς και απ’ αυτές τις συναντήσεις δεν προέκυψε καμιά πιθανότητα έστω και μιας ελάχιστης προσέγγισης. Υπάρχει μια αδιαλλαξία και μια ανεξήγητη για μένα, εγωιστική ως ένα βαθμό, επιμονή και αντιμετωπιζόμαστε με την έπαρση και την συνεχή επίκληση της “ιδιοκτησίας”. Ακούστε, δεν είναι αλήθεια ότι μας παραχωρείται από την Μητρόπολη επαρκής χώρος στο ισόγειο του κτηρίου της Στέγης. Στην ουσία μας δίνουν μόνον το θεατράκι κι εκείνο μάλιστα υπό τον ασφυκτικό έλεγχο και εποπτεία των ιδιοκτητών. Από τα υπόλοιπα 80 τετραγωνικά του ισογείου η Μητρόπολη κρατά τα 40 για την μεγαλοπρεπή είσοδο του Κειμηλιαρχείου και τα υπόλοιπα 40 που υποτίθεται μας παραχωρούνται, είναι ο κλωβός του ανελκυστήρα και κάποιοι βοηθητικοί χώροι που δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να χρησιμοποιηθούν για καμιά απολύτως δραστηριότητα. Ο ΣΦΓΤ έχει ένα σωρό τμήματα. Πού θα γίνονται τα μαθήματα ζωγραφικής, πού θα κάνει πρόβα η χορωδία μας, πού θα βρίσκονται τα μέλη της λέσχης ανάγνωσης που κατά καιρούς λειτουργεί, πού θα λειτουργούν τα άλλα τμήματα; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Ουσιαστικά η Μητρόπολη μάς πετάει έξω από την παραδοσιακή μας Στέγη, γεγονός που δεν αποκλείεται να σημαίνει και το τέλος ενός εμβληματικού πολιτιστικού φορέα, του ιδρυτή του Φεστιβάλ Φιλίππων που φιλοξενεί στο χώρο του το πιάνο που μας δώρισε ο Μάνος Χατζηδάκης, την βιβλιοθήκη του αείμνηστου Καβαλιώτη ηθοποιού Τάσου Υφάντη, πίνακες μεγάλων Ελλήνων ζωγράφων και μια βαριά ιστορία συνδεδεμένη άρρηκτα με την ιστορία της Καβάλας των τελευταίων 75 χρόνων. Αν ο Μητροπολίτης κ. Στέφανος είναι αποφασισμένος να το κάνει θα μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που διέλυσε τον ΣΦΓΤ. Θα ήθελα λοιπόν με την ευκαιρία της συνομιλίας μας να τον παρακαλέσω να το ξανασκεφτεί. Με νηφαλιότητα, ταπεινότητα και υπερβαίνοντας τον ανθρώπινο εγωισμό του, γιατί παρά το σχήμα του δεν παύει να είναι κι εκείνος ένα άνθρωπος με όλες τις αρετές αλλά και τις αδυναμίες που κουβαλάμε στον ανθρώπινο βίο μας όλοι μας. Και να μας αφήσει να συνεχίσουμε την πλούσια και δημιουργική προσφορά μας στον τόπο μας. Κι ας χρησιμοποιήσει τον πρώτο όροφο με τις όποιες μετατροπές επιθυμεί για τις ανάγκες της ιδέας που θέλει να υλοποιήσει. Φανταστείτε την θετική αίσθηση που θα αφήσει στην τοπική κοινωνία μια τέτοια κίνησή του και το ανεξίτηλο αποτύπωμα που θα αφήσει στην πόλη.
Ερ.: Αν δεν γίνει αυτό, ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις σας;
Απ.: Θα εξαντλήσουμε όλα τα νομικά μέσα που είναι στη διάθεσή μας. Θα καταφύγουμε σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής δικαιοσύνης για να διεκδικήσουμε με κάθε νόμιμο τρόπο την συνέχιση της ζωής της Στέγης. Θα εξετάσουμε σχολαστικά με έμπειρα τεχνικά και νομικά γραφεία των Αθηνών αλλά και με ντόπιους επαγγελματίες των κλάδων αυτών τόσο την άδεια δόμησης όταν αυτή εκδοθεί όσο και όλα τα ενδεχόμενα ακύρωσης αποφάσεων που έχουν ήδη ληφθεί σε όλα τα επίπεδα χωρίς την εξέταση βασικών, κατά τη γνώμη μας, στοιχείων. Θα προχωρήσουμε σε κινητοποιήσεις και σειρά εκδηλώσεων για την περεταίρω ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας και των φορέων της. Θα δώσουμε σκληρό αγώνα για να μεταπείσουμε τον Μητροπολίτη και να βρούμε κοινά αποδεκτή λύση την ώρα που εκείνος άρχισε να μας στέλνει εξώδικα. Αν θέλει να γιορτάσει τα 100χρονα της Μητρόπολης με εξώδικα του λέμε πως δεν νομίζουμε ότι επέλεξε τον καλύτερο τρόπο.
Προσωπικά, έχω έναν πολύ σημαντικό λόγο να δώσω αυτό τον αγώνα μέχρι τελικής δικαίωσης. Έχω ένα βαρύ χρέος στην μνήμη του Βασίλη Θεοδωρίδη. Είναι μια ιερή υποχρέωση στον άνθρωπο που -κυριολεκτικά και χωρίς καμμιά υπερβολή- αφιέρωσε τη ζωή του για να υπηρετήσει με μνημειώδη ανιδιοτέλεια τη Στέγη μέχρι το βιολογικό του τέλος. Θα αγωνιστώ για να είμαι εντάξει απέναντί του. Δεν φοβάμαι τίποτα.
