Τα μηνύματα δεν είναι αισιόδοξα αλλά πάντα υπάρχει ελπίδα
Κατεβλήθη φιλότιμη προσπάθεια χθες κι έτσι κάτι το εορταστικό, το πανηγυρικό δημιουργήθηκε στην πόλη της Καβάλας. Ειδικά χθες το μεσημέρι. Δρόμοι γεμάτοι κόσμο. Ψησταριές που έψηναν συνεχώς, κρασί-τσίπουρο σερβίρονταν παντού. Τα πρόσωπα ήταν χαμογελαστά. Ήταν όμως αληθινή και κυρίως πραγματική αυτή η εικόνα; Ή μήπως ήταν μια υποχρέωση, μια παλιά συνήθεια που οι άνθρωποι δεν άφησαν να σβήσει; Όπως και να έχουν τα πράγματα η Καβάλα σήμερα γιορτάζει την έλευση του 2013. Χθες αποχαιρέτισε το δύσκολο 2012. Από αύριο, άντε μεθαύριο, άπαντες θα επανέλθουμε στην δύσκολη καθημερινότητα. Θα ξεχάσουμε γιορτές, ευχές, δώρα. Ο καθημερινός αγώνας (υπό δύσκολες συνθήκες) θα αρχίσει πάλι. Κι όπως λέει σοφά ο λαός μας « ο Θεός βοηθός».
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να είναι κάποιος απαισιόδοξος ακόμη και τώρα, στην αρχή της νέας χρονιάς. Δεν χρειάζεται ούτε να τους αναλύσουμε, ούτε να εμβαθύνουμε σε αυτούς. Χρειάζεται κάτι άλλο. Η ελπίδα. Η καλά στεριωμένη ελπίδα. Η δικαιολογημένη αισιοδοξία. Η αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο. Χρειάζεται προσπάθεια συνεχής. Σε ένα περιβάλλον που όμως επιβάλλεται να είναι διαφορετικό. Δεν θα μας κυνηγούν προβλήματα, ούτε θα προσπαθούσε συνεχώς να ξεφύγουμε από αυτά. Δεν θα συνεχίσουν να μας τιμωρούν άδικα και υπερβολικά. Αλήθεια, πόσο μακριά είμαστε από μια τέτοια εποχή; Από μια τέτοια Ελλάδα; Κανείς δεν ξέρει.
Δυστυχώς δεν συμμεριζόμαστε την φτιαχτή αισιοδοξία ορισμένων πολιτικών. Ούτε μπορούμε να καλυφθούμε από την γενικότερη μαυρίλα, την καθημερινή καταγγελία άλλων. Ότι πετύχουμε θα το πετύχουμε μόνοι μας. Καλόν αγώνα λοιπόν και στη νέα χρονιά. Κι όπως εύστοχα σημειώνει ο ποιητής: Θα έρθει άσπρη μέρα και για μας…
