μικρά πρωϊνά απο τον Νίκο Γενικόπουλο

Η χθεσινή συνέντευξη τύπου του Άρη Βέρρου και του Ηλία Ιωαννίδη ήταν μια φιλότιμη, καλά προετοιμασμένη και μάλλον πετυχημένη προσπάθεια προκειμένου άπαντες να θυμηθούμε ότι έρχονται δημοτικές εκλογές. Προς αυτή τη κατεύθυνση ελάχιστα πράγματα συμβαίνουν στην Καβάλα αυτό το διάστημα. Ας είναι καλά ο Μάκης Παπαδόπουλος. Αν δεν ήταν κι αυτός, τότε θα το είχαμε ξεχάσει εντελώς. Από χθες στο έργο του κ. Παπαδόπουλου συνδράμει κι η Συμπαράταξη των Πολιτών. Σύντομα θα υπάρξουν και άλλοι που θα κάνουν το ίδιο.

Λένε- κι όπως φαίνεται έχουν δίκιο- ότι η απροθυμία να ασχοληθούμε, να δράσουμε και να εμπλακούμε στα προεκλογικά είναι μια φυσιολογική αντίδραση των πολιτών που έχει σχέση με τα πολλά κι ασήκωτα οικονομικά βάρη που τους φόρτωσε –λόγω κρίσης- η πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων. Αυτή η παρατήρηση είναι σωστή. Έρχονται όμως εκλογές. Πόσο ακόμη θα ασχολούμαστε με άλλα; Πόσο ακόμη θα αδιαφορούμε; Πόσο θα συνεχίσουμε να «γυρίζουμε πλάτη» σε όσους προκαλούν τέτοιες συζητήσεις, μας προτείνουν να είμαστε μαζί τους υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι;

Η πρώτη και μεγάλη αλλαγή αφορά την ημερομηνία των εκλογών. Αντί του βολικού και συνηθισμένου Φθινόπωρου τις «πέταξαν» στην Άνοιξη. Όταν όλων το μυαλό είναι αλλού. Τώρα αλλάζουν κι άλλο τα δεδομένα. Χωριστά οι υποψήφιοι δήμαρχοι από τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους. Βρήκαν την ώρα… Ή μάλλον όντως βρήκαν την κατάλληλη ώρα. Βασική τους πρόθεση είναι να κρατήσουν το «παιχνίδι» κοντά στα συνηθισμένα ή και καθιερωμένα. Κι ότι αλλάζουν δεν το κάνουν για να καινοτομήσουν ή να βελτιώσουν. Στο μυαλό τους είναι αυτό που συνήθως εννοούμε χρησιμοποιώντας την φράση «μια από τα ίδια».

Θα δούμε στη πορεία τι θα καταφέρουν και τι όχι. Πάντως η κοινωνία αλλάζει. Οι άνθρωποι έχουν άλλες προτεραιότητες, είναι θυμωμένοι, αγανακτισμένοι. Έτσι θα ψηφίσουν τον Μάη. Κι όποιον πάρει ο χάρος… Όπου κι αν βρίσκεται ο κακός δήμαρχος, θα τον βρουν και θα τον τιμωρήσουν. Όπου κι αν κρύψουν τον καλό υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο, θα τον ξετρυπώσουν και θα τον «σταυρώσουν». Όσο κι αν βάζουν δύσκολα στους ψηφοφόρους, αυτοί ότι είναι να κάνουν θα το κάνουν. Κατάλαβαν άλλωστε την σημασία των εκλογών. Κάθε εκλογών. Προσέρχονται στις κάλπες όχι όπως πάντα.

Λέγαμε για την συνέντευξη τύπου του Βέρρου και του Ιωαννίδη. Στην πραγματικότητα την συνέντευξη τύπου του Βέρρου. Ο Ηλίας Ιωαννίδης είπε τόσο λίγα, που τα ξεχάσαμε ήδη. Στο κρίσιμο δε ερώτημα για τη γενική συνέλευση της Συμπαράταξης Πολιτών (και το πότε θα γίνει) απάντησε ο Ηλίας. Πάντα των δύσκολων αποστολών κι ερωτήσεων… Δεν αποσαφήνισε την κατάσταση. Είπε ότι είναι επιδίωξη (sic) της παράταξης η συνέλευση να γίνει Σεπτέμβρη. Θα γίνει όμως; Αυτό ούτε ο Ηλίας το γνωρίζει.

Ο Άρης Βέρρος ήταν χθες βελτιωμένος σε σχέση με προηγούμενες παρόμοιες εμφανίσεις του. Μιλούσε καθαρά, δυνατά, συγκεκριμένα. Απέφευγε να κοιτά τις σημειώσεις του. Είχε ρυθμό. Ένα τέμπο χωρίς σκαμπανεβάσματα. Στόχο πάντα ίδιο. Τον Σιμιτσή. Για να του κάνει κριτική γύρισε πίσω. Στο 2007 και στο 2010. Ήταν απαραίτητο; Μάλλον όχι. Σε αυτή τη κουραστική κι ώρες ώρες επαναλαμβανόμενη παρελθοντολογία ο κ. Βέρρος αδίκησε τα πρόσφατα. Ορισμένα από τα οποία δεν τα ανέφερε καθόλου. Το κυκλοφοριακό χάος από τότε που η δημοτική αστυνομία καταργήθηκε. Την καθυστέρηση των περισσότερων έργων του ΕΣΠΑ. Δρομολογούνται, πανηγυρίζονται αλλά στο δρόμο τα … χάνουμε.

Όταν η συνέντευξη τύπου τέλειωσε ο κ. Βέρρος σε μια στιγμή δικαιολογημένης αυτοκριτικής έλεγε σε όσους δημοσιογράφους είχαν μείνει στο στέκι της Νέας Πόλης ότι ξέχασε να μιλήσει για το πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι και για την εκδήλωση του Δήμου Καβάλας υπέρ της προβολής πανεπιστημίου της Κύπρου.

Αντίθετα θυμήθηκε θέματα αγαπημένα του, τα οποία με το σήμερα έχουν ελάχιστη σχέση. Στρατόπεδα, παλιό δικαστήριο, παλιό νοσοκομείο. Ναι σε αυτά έκανε λάθη ο Σιμιτσής. Όμως τέτοια κριτική ο κ. Βέρρος έκανε και ξαναέκανε. Γιατί λοιπόν να θυμίζει δίσκο στο πικάπ στο οποίο κόλλησε η βελόνα; Η απάντηση είναι εύκολη. Ο κ. Βέρρος ασχολείται περισσότερο με τα δημοτικά ,σε σχέση με το παρελθόν, δεν ασχολείται όμως όσο πρέπει. Κι όταν δεν ασχολείσαι συστηματικά με κάτι που έχεις μεγάλο στόχο, τότε υποχρεώνεσαι να επαναλαμβάνεις τα ίδια. Ξεχνάς όσα έπρεπε να πεις πρώτα και καλύτερα…

Επηρεασμένοι και από τα λόγια του Άρη Βέρρου έχουμε σήμερα να παρουσιάσουμε την ιστορία του έργου στο Κλειστό της Καλαμίτσας. Επισκεφθήκαμε την περιοχή χθες το πρωί. Έργο σχετικά απλό, με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση. Άρχισε τον προηγούμενο Χειμώνα. Που είναι σήμερα; Στα πρώτα του βήματα. Λες και οι εργάτες μπήκαν στον περιβάλλοντα χώρο του γυμναστηρίου προ λίγων μόνο εβδομάδων. Κι είναι άραγε το μόνο; Δείτε τι συμβαίνει στον κόμβο του νέου νοσοκομείου; Κι εκεί οι ρυθμοί είναι απελπιστικά αργοί.

Την ώρα που ο Δήμος Καβάλας πανηγυρίζει επειδή εντάσσει έργα στο ΕΣΠΑ κάποιος πρέπει να του θυμίσει ότι η δουλειά του δεν τελειώνει στις εντάξεις. Συνεχίζεται. Το έργο πρέπει να συμβασιοποιηθεί, να αρχίσει και κυρίως να γίνει γρήγορα. Με αυτό τον τρόπο έγινε μόνο ένα έργο. Του 3ου Γυμνασίου. Όλα τα άλλα μοιάζουν να μπαίνουν σε αγώνα δρόμου με τη χελώνα και χάνουν από αυτήν.

Παρένθεση. Τελευταία διαπιστώνουμε με χαρά ότι και το έργο της Ι. Μητρόπολης στο παλαιό κτίριο των ΚΑΤΕΕ προχωρά πολύ γρήγορα.

Την τελευταία φορά που μίλησαν στο τηλέφωνο ο Άρης Γιαννακίδης είπε στον Άγγελο Τσατσούλη ότι όλα εξελίσσονται ομαλά στην υπόθεση παραχώρησης του Εκθεσιακού κέντρου. Ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου πίστεψε τον Περιφερειάρχη. Δεν είχε κανέναν λόγο να αμφιβάλλει. Στο μεταξύ πέρασαν περίπου 10 μέρες. Ο Άρης δεν επανήλθε ενώ οι πληροφορίες από τις διάφορες υπηρεσίες που ασχολούνται με το θέμα δεν είναι το ίδιο καλές.

Κανονικά την ερχόμενη εβδομάδα πρέπει να συνεδριάσει το Περιφερειακό Συμβούλιο και να τελειώνουμε. Κι αυτό όμως μοιάζει δύσκολο να συμβεί. Από την Κομοτηνή ακούμε ότι ο Περιφερειάρχης το «παλεύει» το ζήτημα της κατά κυριότητα παραχώρησης. Όμως δε του βγαίνει. Δίνει νέες υποσχέσεις ότι στο τέλος θα του βγει. Πότε θα συμβεί αυτό δεν γνωρίζουμε. Δεν ξέρει κανείς. Μόνο περιμένουμε.

Διαχρονικά η πόλη αγωνίζεται να απαλλαχθεί από τον φωσφογύψο της ΒΦΛ. Το ίδιο ζητά και η ΒΦΛ. Διάφορες προσπάθειες δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Ο Μάκης Παπαδόπουλος ως πρόεδρος του ΒΙΟΠΑ κάλεσε στη Καβάλα καθηγητές πανεπιστημίου. Του έδωσαν θάρρος να συνεχίσει. Ιδέες να ψάξει. Η προσπάθεια του ΒΙΟΠΑ ενισχύεται από το ΤΕΕ ΑΜ. Πάλι μοιάζει δύσκολο όλος αυτός ο γύψος να εξαφανιστεί από τη ΒΦΛ, να πάψει να υποβαθμίζει μια ολόκληρη περιοχή (η οποία γειτονεύει και με το βιοτεχνικό πάρκο)