μικρά πρωϊνά απο τον Νίκο Γενικόπουλο

Τα ευρωπαϊκά προγράμματα για την καταπολέμηση της ανεργίας χωρίστηκαν εξ αρχής σε δύο κατηγορίες, σύμφωνα με το περιεχόμενο τους και την διαφορετική τους ονομασία. Τα γνωρίσαμε ως προγράμματα ΤΟΠΕΚΟ και προγράμματα ΤΟΠΣΑ. Τα ΤΟΠΕΚΟ προηγήθηκαν. Λογικά έχουν ολοκληρωθεί. Ήταν απλά, πρόσφεραν μια προσωρινή απασχόληση σε ανέργους. Τα ΤΟΠΣΑ ακολούθησαν. Δεν ήταν τόσο πολλά όσο τα ΤΟΠΕΚΟ. Απ’ ότι θυμόμαστε τα ΤΟΠΣΑ επέβαλαν παραμονή του εργαζόμενου σε μια επιχείρηση (του ιδιωτικού τομέα) και μετά τη λήξη του προγράμματος. Αντίθετα τα ΤΟΠΕΚΟ δεν έθεταν αυτή την προϋπόθεση. Τέλειωνε το πρόγραμμα, τέλειωνε κι η απασχόληση. Η οποία στο τέλος ήταν απασχόληση εποχιακή. Λίγων μόνο μηνών.

Οι ημερίδες που γίνονται αυτό το διάστημα στην Καβάλα αφορούν την ολοκλήρωση και των προγραμμάτων ΤΟΠΣΑ. Οι τοπικοί φορείς ακολούθησαν τις οδηγίες. Έκαναν Συμπράξεις. Οι Συμπράξεις «έβγαλαν» φορολογική ενημερότητα. Προσέλαβαν προσωπικό για να υλοποιήσουν το πρόγραμμα. Απευθύνθηκαν σε ανέργους, βρήκαν ανέργους. Στο τέλος τόσο τα ΤΟΠΣΑ όσο και τα ΤΟΠΕΚΟ ήταν μια τρύπα στο νερό. Κάτι άλλο από αυτό που έχει ανάγκη η Ελλάδα της κρίσης. Μια ελάχιστη ασπιρίνη, που θα έλεγε κι ο Κωστής Σιμιτσής.

ΤΟΠΣΑ και ΤΟΠΕΚΟ αποδείχθηκαν κατώτερα των προσδοκιών, χειρότερα ακόμη και της πρώτης Κοινωφελούς Εργασίας. Αυτό οι εμπλεκόμενοι φορείς έντεχνα το κρύβουν φοβούμενοι μη τυχόν κινδυνεύσει η πρωτοβουλία που ανέλαβαν, η οποία όπου να ‘ναι τελειώνει. Αφήνουμε στην άκρη τους τοπικούς φορείς μιας κι αυτοί δεν αποφάσισαν τον χορό. Άλλοι αποφάσισαν τα βασικά. Οι φορείς μπήκαν και χόρεψαν υπό συνθήκες που ούτε επηρέασαν, ούτε μπορούσαν να αλλάξουν.

Τα είπε χθες ο Περιφερειάρχης Γιώργος Παυλίδης. Άσκησε κριτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση που ανέτοιμη κλήθηκε να αντιμετωπίσει την παγκοσμιοποίηση. Στην συνέχεια πάλι ανέτοιμη προσπάθησε να βοηθήσει τα μέλη της που μπήκαν σε περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με τον Γιώργο Παυλίδη οι μεγάλες χώρες αισθάνθηκαν τον κίνδυνο, προετοιμάστηκαν. Συνολικά η Ε.Ε. δεν είχε ίδια αντανακλαστικά. Με λίγα λόγια κάθε «μεγάλος» έσπευσε να σώσει το τομάρι του. Μετά άρχισαν να σκέπτονται συλλογικά. Στο μεταξύ το πουλάκι είχε πετάξει, κι οι «μικροί» βρέθηκαν στα πολύ δύσκολα.

Η Ελλάδα της ανεργίας δεν σώζεται από την Ε.Ε. με ΤΟΠΣΑ, ΤΟΠΕΚΟ, ΣΤΗΡΙΖΩ, Ευρωπαϊκά Κοινωνικά Ταμεία και διάφορες άλλες αμπελοφιλοσοφίες. Αυτό το βιώσαμε, το γνωρίζουμε από πρώτο χέρι. Απορρίπτουμε λοιπόν τους ισχυρισμούς τους βάσει των οποίων προσπάθησαν και προσπαθούν να μας βοηθήσουν. Η διαπίστωση μας δεν έχει σχέση με τον λεγόμενο «ευρωσκεπτικισμό». Είναι κάτι χειρότερο. Τους διαψεύδουμε κατηγορηματικά για το ενδιαφέρον τους, την ευαισθησία τους, την αλληλεγγύη που λένε ότι έδειξαν και δείχνουν. Αυτό το ελάχιστο που κάνουν, το κάνουν από υποχρέωση. Για να βγουν από την υποχρέωση, να έχουν κάτι να λένε στα διεθνή φόρα.

Κατ’ ουσία η Ελλάδα «παλεύει» μόνη της. Αυτή η μοναξιά είναι που περιορίζει σημαντικά τις πιθανότητες να βγούμε από την κρίση, να ξανασυναντήσουμε την ανάπτυξη και την αισιοδοξία. Σε αυτό το περιβάλλον μιας κρίσης που επιμένει (και δεν θεραπεύεται με ΤΟΠΣΑ και ΤΟΠΕΚΟ) μας σφυρίζουν κλέφτικα τις… μεταρρυθμίσεις τους. Ζητούν νέες περικοπές, νέα σκληρή (άδικη, το λένε κι οι ίδιοι) φορολογία. Κι έχουν την απαίτηση από την Κυβέρνηση να δεχθεί περαιτέρω λιτότητα, να συμφωνήσει και μετά να πανηγυρίσει για την συμφωνία που πέτυχε. Συγνώμη αλλά αυτά που ζητούν δεν θα τα δέχονταν ούτε ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο!

Στην χθεσινή ημερίδα της Αναπτυξιακής Σύμπραξης «Πανεμπόριο» ακούστηκαν μπόλικες αλήθειες από τους ομιλητές. Στο πάνελ βρίσκονταν κι ένας εκπρόσωπος της Κομισιόν που ντε και καλά αναφέρθηκε στα χρηματοδοτικά εργαλεία τα οποία οι επιχειρηματίες, οι επαγγελματίες μπορούν να χρησιμοποιήσουν ώστε να βγουν από την κρίση. Από τη μια άκουγες την σκληρή πραγματικότητα. Την έβλεπες στα πρόσωπα των ανέργων στο ακροατήριο. Από την άλλη ο ευρωπαίος εκπρόσωπος προωθούσε ποικίλα προγράμματα, τα οποία στο τέλος ευνοούν τον συνήθη ύποπτο. Τις τράπεζες. Για να χρησιμοποιήσεις ωστόσο αυτά τα «εργαλεία» πρέπει να σε δεχθούν οι Τράπεζες. Οι οποίες καιρό τώρα κάνουν το αντίθετο.

Η Ελλάδα είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Οι Έλληνες το ίδιο και χειρότερα. Εξωτερική βοήθεια δεν υπάρχει. Εσωτερικά μαλώνουμε εντόνως μεταξύ μας. Προχθές στη Βουλή μια απ’ τα ίδια. Στο παρκινγκ του Νοσοκομείου μαλώνουμε- δερνόμαστε, είναι το σωστότερο- για το που θα παρκάρει ένα αυτοκίνητο. Ο Διονύσης Σαββόπουλος το έκανε τραγούδι, έχοντας άλλα στο μυαλό του. Ταιριάζει πάντως και στην περίπτωση μας. Στην Ελλάδα ζεις, δεν υπάρχει ελπίς.

Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έλεγε προχθές ότι τα τοπικά θέματα αναπόφευκτα «παγώνουν» επειδή σύσσωμη η Κυβέρνηση επικεντρώνεται στη διαπραγμάτευση. Αυτό φαίνεται να είναι αλήθεια, πλην όμως δεν είναι σωστό. Πληροφορούμαστε και πληροφορούμε τους αναγνώστες της στήλης ότι: Άγνωστοι μπαινοβγαίνουν στο παλιό δικαστήριο, για άγνωστο λόγο, με άγνωστη δραστηριότητα. Η ίδια κίνηση υπάρχει και στο κτίριο του παλιού Νοσοκομείου. Τα δύο ακίνητα δεν αξιοποιούνται. Οι προηγούμενοι δεν είχαν χρόνο κι ενδιαφέρον. Οι σημερινοί αν ασχοληθούν θα το κάνουν μετά την επίτευξη συμφωνίας. Ζήσε Μάη μου.

Τι να κάνουν αλήθεια όσοι διαμένουν πλησίον του παλαιού δικαστηρίου και του παλαιού νοσοκομείου; Βλέποντας άγνωστα άτομα να μπαίνουν και να βγαίνουν στα κτίρια να τηλεφωνούν ή όχι στην Αστυνομία; Να ενημερώνουν ή να μην ενημερώνουν την τοπική αυτοδιοίκηση; Σε γενικές γραμμές μέχρι την ριμάδα τη συμφωνία οτιδήποτε άλλο εντοπίζεται ως τοπικό πρόβλημα, δεν θα λύνεται; Αυτό καταλαβαίνουμε.

Υπάρχει φυσικά και το άλλο, ακόμη πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Του Πάνου Καμμένου. Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τον ρώτησαν για τα άδεια στρατόπεδα, το μέλλον τους, την επιστροφή των εκτάσεων στην κοινωνία μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η ερώτηση έχει ημερομηνία 31 Μαρτίου 2015. Ο Υπουργός δεν έχει απαντήσει ακόμη. Φαίνεται είναι κι αυτός απορροφημένος με τη διαπραγμάτευση…

Η Καβάλα διαθέτει πίστα στην οποία έπρεπε να εξετάζονται οι υποψήφιοι οδηγοί. Η πίστα αυτή- απέναντι από το Εκθεσιακό της Νέας Καρβάλης- λειτουργεί μόνο για την απόκτηση επαγγελματικού διπλώματος. Εκεί σταθμεύουν τα φορτηγά τους οι σχολές οδήγησης. Τα αυτοκίνητα αυτά γίνονται στόχος διαρρηκτών το βράδυ. Η περίφραξη δεν εμποδίζει άγνωστους να μπαίνουν στον χώρο όπου αλωνίζουν. Εξ αυτού του λόγου οι ιδιοκτήτες των φορτηγών βάζουν στο ρεζερβουάρ πετρέλαιο μικρής αξίας, αφήνουν δε τα καπάκια των ρεζερβουάρ επίτηδες ανοιχτά. «Ποιο ακριβά κοστίζει ένα νέο καπάκι, αν το χαλάσουν, παρά το πετρέλαιο που κλέβουν» λένε.

Οι εκπρόσωποι του ΝΟΚ όσο διοργάνωναν το παγκόσμιο πρωτάθλημα διαπίστωσαν – και δεν το έκρυψαν- ότι στην περιοχή δεν υπάρχουν εθελοντές. Οι εκπρόσωποι του Φεστιβάλ Φιλίππων ανακοινώνοντας το πρόγραμμα των φετινών εκδηλώσεων παραπονέθηκαν επειδή δεν βρέθηκαν ιδιώτες χορηγοί. Οι εκπρόσωποι του Φεστιβάλ Wood Water Wild μείωσαν τις μέρες των εκδηλώσεων από 3 σε 2. Όλα αυτά δεν περνούν απαρατήρητα. Ο καιρός είναι δύσκολος ακόμη και για μεγάλες διοργανώσεις, οι οποίες στόχο έχουν να βοηθήσουν την πόλη και τον Νομό Καβάλας.

Ο Νίκος Νυφούδης που ήρθε χθες στην Καβάλα για να συμμετάσχει στην ημερίδα του ΤΟΠΣΑ, εντυπωσιάστηκε από την πόλη μας (την οποία ομολόγησε ότι είχε να επισκεφθεί χρόνια) κι έτσι έγραψε στο διαδίκτυο το εξής διαφημιστικό για την Καβάλα σχόλιο: «Στο ελληνικό Μόντε Κάρλο, στην όμορφη Καβάλα, μιλάμε για εξωστρέφεια και ανάπτυξη στην εκδήλωση της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης».