Στο Μακρυπλάι έγιναν τα θυρανοίξια του Αγίου Γεωργίου

Του Δημητρίου Βασλή

Στο καταπράσινο χωριό Μακρυπλάγι Δράμας ανήμερα του Αγίου Παντελεήμονος και ώρα 7:30 μ.μ. έγιναν τα θυρανοίξια του ναού του Αγίου Γεωργίου.

Παραβρέθηκε ο κ. Μητροπολίτης Δράμας Παύλος, ο οποίος τέλεσε τα θυρανοίξια παρουσία εκπροσώπων του Δήμου Δράμας, του κ. βουλευτή Δημήτρη Κυριαζίδη, δημοτικών συμβούλων, τοπικών παραγόντων και πλήθους πιστών.

Το μικρό εκκλησάκι είναι κτισμένο στο κέντρο του χωριού και για την ανάπλασή του, παρά την οικονομική κρίση, προσέφεραν οικονομική βοήθεια πάνω από 110 χριστιανοί, καταγόμενοι από το χωριό αλλά και ορισμένοι που διαμένουν στο εξωτερικό όπως ο Κυριάκος Ευθυμιάδης και άλλοι.

Ήταν ένα μαγευτικό απόγευμα στο Μακρυπλάϊ. Στη σεμνή τελετή που αντηχούσαν οι ψαλμωδίες του Μητροπολίτη και των ιερέων ξύπνησαν ακόμα και τα πουλιά της όμορφης φύσης που κι αυτά πετούσαν πιο χαρούμενα. Τα καταπράσινα υψώματα, η μικρή πεδιάδα και στον ορίζοντα άστραφταν οι κάτασπροι πυλώνες που έμοιαζαν σαν αναμμένες λαμπάδες και ο Αίολος, ο Θεός του ανέμου κινούσε τις ανεμογεννήτριες ανάλογα με τα δικά του κέφια.

Οι άνθρωποι με τα πολύχρωμα ρούχα, τα αυτοκίνητα που γέμισαν όλους τους δρόμους του χωριού, το ηλιοβασίλεμα, οι χαρούμενες παιδικές φωνές, όλα μαζί αποτελούσαν μια μαγευτική αρμονία.

Κάποιος που θέλει να ηρεμήσει, αξίζει να πιει ένα καφεδάκι και να προσευχηθεί στο μικρό αλλά θαυματουργό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου του Μακρυπλαγίου. Μετά τα θυρανοίξια παρακάθησαν όλοι οι παραβρισκόμενοι στη δεξίωση και ο λυράρης άρχισε με τα τραγούδια του Πόντου και «παρέσυρε» τον Σεβασμιότατο να σιγοτραγουδήσει που μας συγκίνησε όλους.

Θα ήταν παράλειψη για την ιστορία να μην αναφερθώ στα εξής γεγονότα.

Μια Κυριακή του Απρίλη πριν δεκαετίες ο Νίκος ο Λαζαρίδης ο αξέχαστος αδελφός μου ο Γιώργος και εγώ τότε έφηβος ξεκινήσαμε από την Δράμα με ένα τζιπ και φτάσαμε σε μια χωμάτινη δεξαμενή πιο πάνω από την πρώτη γέφυρα μετά την Καλλίφυτο.

Ανηφορίσαμε πεζοί το καλντερίμι που ήταν ανατολικά της χαράδρας σχεδόν στα ριζά της. Η πορεία κράτησε μιάμιση ώρα, όταν φτάσαμε στο πρώτο χωράφι του χωριού. Αμέσως είδαμε το δημοτικό σχολείο, που ήταν και ο στόχος μας διότι εκεί βρισκόταν οι ενδείξεις του κοιτάσματος μαρμάρου.

Με την αυτοψία μας διαπιστώσαμε την ύπαρξη εμπορεύσιμου μαρμάρου αλλά δεν υπήρχε αυτοκινητόδρομος. Απευθυνθήκαμε αμέσως στους τότε πολιτικούς και ιδιαίτερα στον πρώην στρατιωτικό και βουλευτή Δράμας Δημήτριο Γρίβα, ο οποίος σε μικρό χρονικό διάστημα έφερε την ΜΟΜΑ από την Θάσο και σε ένα χρόνο πραγματοποιήθηκε η προσωρινή διάνοιξη του δρόμου οπότε άρχισε η λειτουργία του λατομείου και σ’ αυτό βρήκαν πολλοί κάτοικοι του χωριού θέσεις εργασίας. Μετέπειτα λειτούργησαν και άλλα λατομεία μαρμάρου και οι περισσότεροι Μακρυπλαγιώτες εργαζόμενοι σ’ αυτά πήραν συντάξεις ως λατόμοι από το ΙΚΑ.

Αργότερα μπήκε η υπεραστική συγκοινωνία, η ΔΕΗ, ο δρόμος ασφαλτοστρώθηκε και παραμένει στην ίδια κατάσταση ως σήμερα και όλοι εμείς μπορούμε να επισκεπτόμαστε άνετα το όμορφο Μακρυπλάϊ .

Το σχόλιό μου είναι αφιερωμένο στους αναγνώστες της εφημερίδας σας κ. Διευθυντά για να αποδείξω ότι λίγοι άνθρωποι ή ένας άνθρωπος μπορούν να κάνουν απίστευτα πράγματα όταν το θελήσουν.

Παράδειγμα προς μίμηση ο αείμνηστος παιδίατρος κ. Κατσούλης με το μεγάλο έργο του, στον Κορύλοβο, ως πρόεδρος του Ορειβατικού Συλλόγου. Θα ήταν ευχάριστο να συμβούν τα ίδια γεγονότα και στα εγκαίνια του Σεπτέμβρη του 2013.

Ευχαριστώ

Δημήτριος Βασλής