Η πρώην Δήμαρχος Δήμητρα Τσανάκα κλήθηκε να αναπτύξει τις απόψεις της στο θέμα των ημερών. Στο αν θα πρέπει να συνεχίσει να λέγεται «Βασίλης Βασιλικός» η δημοτική βιβλιοθήκη. Η απάντηση της ήταν ένας γενικότερος προβληματισμός περί των ονοματοδοσιών.
Η συνέντευξη της κ. Τσανάκα
Ερ: Πείτε μας για αυτό το θέμα που έχει ανακύψει με τη Δημοτική Βιβλιοθήκη και κυρίως στη βάση που το βάζει η πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου. Να αλλάξουμε το όνομα και από «Βασίλης Βασιλικός» να γίνει «Λευτέρης Αθανασιάδης».
Απ: Όλοι μαζί πρέπει να αποφασίσουμε τι πρέπει να κάνουμε. Τι εννοώ; Ακούω ότι και εσείς προβληματίζεστε γιατί ο Βασίλης Βασιλικός είναι θεσμός. Δεν είναι ένας οποιοσδήποτε συγγραφέας. Δεν είναι κάποιος που μας έκανε γνωστούς.
Είναι θεσμός γιατί ασχολήθηκε με ένα θέμα που έκαιγε όλους εμάς τους Έλληνες. Την πρώτη φορά που διάβασα Βασιλικό ήταν πριν 50 χρόνια ήταν «Το φύλλο, το Πηγάδι και το Αγγέλιασμα». Ένα εξαιρετικό βιβλίο.
Από εκεί και έπειτα βέβαια έγραψε αυτά που έγραψε και που τον κάνανε σπουδαίο και τρανό σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στη χώρα μας. Όμως είναι γεγονός ότι κάτι συμβαίνει με μας και κάτι συμβαίνει κυρίως με τους θεσμούς.
Πρέπει να είναι πολύ-πολύ προσεκτικοί. Πρέπει να προσέχουν τι λένε άσχετα με τι σκέφτονται, τι φρονούν και τι πιστεύουν. Πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί στις δηλώσεις τους.
Θεωρώ ότι η δήλωση του Βασίλη Βασιλικού δεν ήταν καλή. Τώρα για μας τους Καβαλιώτες που δεν έχουμε ονοματοδοτήσει τίποτα ακόμη στο όνομα του Ευαγγελίου, τίποτα στο όνομα Λευτέρη Αθανασιάδη, τίποτα στο όνομα του Πριμικίδη.
Κάτι κοντά στο λιμάνι πρέπει να φέρει το όνομα του Πριμικίδη, δεν γίνεται. Είδατε τι πάθαμε πέρυσι με την κ. Βερούλη. Τα ακούσαμε κιόλας από τα κανάλια των Αθηνών αλλά είχα πάρει τις αποφάσεις μου και δεν με ένοιαζε, δεν έδινα σημασία.
Είναι πάρα πολύ επικίνδυνο να δίνεις ονόματα σε ζωντανούς θρύλους. Πρέπει όλοι μας να έχουμε την υπομονή να το κάνουμε, μια γενιά μετά, όταν θα φύγουν. Εν κατακλείδι θεωρώ ότι αυτό το θέμα πρέπει να έρθει στο δημοτικό συμβούλιο.
Πρέπει η τοπική κοινωνία να αποφασίσει και ο καθένας ας πάρει και την ευθύνη. Προς Θεού όχι κομματικά.
Ερ: Σε ποια βάση όμως; Να αλλάξουμε το όνομα της βιβλιοθήκης ή στα βάση να τιμήσουμε τον Αθανασιάδη, τον Ευαγγελίου και τον Πριμικίδη.
Απ: Δεν υπάρχουνε πολλές περιοχές στο κέντρο της πόλης που μπορείς να δώσεις ονόματα. Είχανε πει ο κάθε Δήμαρχος για να ξεφύγει λέει στην περιοχή του Περιγιαλίου αλλά είναι αλήθεια, είναι η μοναδική καινούρια περιοχή που ακόμη σηκώνει ονοματοδοσίες.
Όμως πρέπει αυτά τα ονόματα που σας είπα να βρούμε κάτι στο κέντρο και να τους το δώσουμε. Πριν 2-3 χρόνια ο κ. Βαγγέλης Παππάς είχε πρόταση, λέγοντας ότι πρέπει να δοθεί το όνομα του Λ. Αθανασιάδη στο δρόμο που είναι μπροστά από το Δημαρχείο.
Όταν όμως διάβασα την ιστορία της ονοματοδοσίας αυτών των δρόμων γύρω από το Δημαρχείο, κατάλαβα ότι τίποτα δεν έγινε τυχαία.
Δεν ξύπνησε κάποιος Δήμαρχος ένα πρωί και είπε: «άντε μωρέ ας το δώσουμε ένα νησί την Κύπρο». Δεν είναι έτσι.
Υπάρχει ολόκληρη ιστορία γύρω από αυτό. Υπάρχουν Καβαλιώτες μαθητές που διαδηλώσανε, όλοι μαζί και πήγανε στο Δημαρχείο, όλοι μαζί το αίτημα τους να δοθεί το όνομα «Κύπρος» και «Εθνάρχου Μακαρίου» από το πλάι και όλα τα σχετικά την εποχή που έγιναν τα γεγονότα στην Κύπρο, εκεί γύρω στο 1955.
Το όνομα «Κύπρου» δεν αντιπροσωπεύει ένα νησί. Αντιπροσωπεύει μια ιδέα. Ως εκ τούτου σαν ιδέα δεν μπορείς να το διαγράψεις. Νομίζω ότι είναι μια καλή ευκαιρία να συζητήσουμε γενικά όλοι μας. Να δούμε όλοι οι φορείς τι θα κάνουμε, πως θα τα κάνουμε και να τα αποφασίσουμε επιτέλους.
Εμένα αν τυχόν θέλει η κοινωνία της Καβάλας να κρατήσει το όνομα «Βασιλικός», εγώ ότι πει η πλειοψηφία. Πρέπει επιτέλους να πάρουμε αποφάσεις που τόσα χρόνια τις αποφεύγουμε.
Ερ: Αν έρθει το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο, να καθαιρεθεί το όνομα του Βασιλικού, η ταμπέλα κτλ, εσείς τι απόφαση θα πάρετε και ακόμη αν το δημοτικό συμβούλιο στην πλειοψηφία του πάρει την απόφαση να καθαιρεθεί πιστεύετε ότι θα έχει αντίκτυπο στην Ελληνική κοινωνία;
Απ: Παίρνουμε τις αποφάσεις μας ανάλογα με το αντίκτυπο; Αλλοίμονο. Αν το κάνουμε αυτό είναι πολύ μεγάλο λάθος. Βλέπετε με πόσο προσοχή λέω ότι πρέπει να σκεφτούμε. Πρέπει να σκεφτούμε τα πάντα. Όχι με βάση τον αντίκτυπο, με βάση και τον αντίκτυπο.
Όχι ότι το περιφρονούμε αλλά δεν θα είναι και το ένα και μοναδικό κριτήριο μας. Με τον αντίκτυπο αυτό που είχαμε πέρσι πρόπερσι με την κ. Βερούλη έπρεπε να κοιτάξουμε να τα μπαλώσουμε τα πράγματα και να βρούμε τρόπο να την καλέσουμε με όλα τα σχετικά.
Αλλά δεν μας ενδιέφερε ο αντίκτυπος. Είναι άλλα πράγματα τα οποία μας ενδιαφέρουν.
