Ένας απολογισμός

Καθώς σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος που στη διοίκηση του δήμου Καβάλας βρίσκεται η παράταξη του Θόδωρου Μουριάδη, εύλογο είναι να υπάρχει απ’ όλες τις πλευρές η πρόθεση ενός πρώτου απολογισμού.

Είναι αλήθεια ότι ο απολογισμός και η κριτική στη διοίκηση Μουριάδη γίνεται από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία του δήμου. Και μάλιστα τις περισσότερες φορές –από ορισμένες πλευρές και από συγκεκριμένα πρόσωπα- η κριτική αυτή είναι πολύ σκληρή και αφορά στο πρόσωπο του δημάρχου σε μια ανηλεή προσπάθεια αποδόμησής του.

Φυσικά ο ίδιος ο Θόδωρος Μουριάδης δεν είναι άμοιρος ευθυνών γι’ αυτή την κατάσταση. Δεν είναι μόνον η συμπεριφορά του στην διάρκεια των συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου όπου δεν μπορεί να ελέγξει τα νεύρα του όταν προκαλείται (τις περισσότερες φορές με αισχρό και βάναυσο τρόπο) από επικεφαλής παρατάξεων ή και μεμονωμένους δημοτικούς συμβούλους της αντιπολίτευσης, αλλά και στο πεδίο των έργων και της δουλειάς που έχει να επιδείξει αυτούς τους δώδεκα μήνες στο δήμο, ο απολογισμός είναι σχετικά φτωχός.

Πολλές φορές σου δίνει την αίσθηση ότι πιάνεται με πολλά θέματα και χάνεται στη μετάφραση. Δεν αμφισβητούμε το γεγονός ότι στο κεφάλι ενός δημάρχου πέφτουν όλες οι υποθέσεις του δήμου και ότι όλοι οι δημότες θέλουν να μιλήσουν με τον δήμαρχο και να τους δοθεί λύση στο μικρό ή μεγαλύτερο πρόβλημά τους αποκλειστικά από εκείνον. Αυτό όμως είναι αδύνατο. Δεν μπορεί ο δήμαρχος να ασχολείται με το παραμικρό. Οφείλει να μοιράσει αρμοδιότητες και να μην ασχολείται καθόλου με θέματα που αφορούν τομείς όπου υπάρχουν αντιδήμαρχοι, ή πρόεδροι νομικών προσώπων.

Στο δημοτικό συμβούλιο υπάρχουν ορκισμένοι εχθροί του Θόδωρου Μουριάδη. Ο φανατισμός τους κατά του προσώπου του δημάρχου τούς οδηγεί πολλές φορές να στηρίζουν αποφάσεις που τελικά λειτουργούν σε βάρος του δήμου και της πόλης. Όμως στην αντιπολίτευση υπάρχουν και άνθρωποι, μετριοπαθείς, λογικοί, ρεαλιστές που πολλές φορές έκαναν προσπάθειες προσέγγισης με τη διοίκηση.

Δυστυχώς ο Θόδωρος Μουριάδης δεν ανταποκρίθηκε ουσιαστικά σ’ αυτές τις προσπάθειες. Αυτό είναι άλλο ένα λάθος του. Διότι οι προσεγγίσεις και οι συνεργασίες ποτέ δεν έβλαψαν. Πάντα κάτι θετικό φέρνουν. Και δεν χρειάζεται να εξασφαλίζουν την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο. Δεν πρέπει να είναι αυτός ο μόνος λόγος για να προχωρήσει κάποιος σε μια συνεργασία. Διότι αλλιώς πορεύεται ο Θόδωρος Μουριάδης τώρα με τους εννέα συμβούλους του μέσα στους σαράντα έναν και αλλιώς αν είχε μια μαγιά δεκαπέντε ή και παραπάνω συμβούλων.

Όλα αυτά πρέπει να τα σκεφτεί ο δήμαρχος. Και καθώς σε δυο τρεις εβδομάδες θα ξεκινήσει η δεύτερη χρονιά της τετραετούς θητείας του, να αναθεωρήσει κάποιες από τις πάγιες τακτικές του. Να αναζητήσει άμεσα συνεργασίες, να ακούσει και να αξιοποιήσει για το καλό της παράταξής του αλλά κυρίως για το καλό του δήμου τις σοβαρές, μετριοπαθείς και ήρεμες φωνές στο δημοτικό συμβούλιο και να οργανώσει καλύτερα τη δουλειά με συγκεκριμένο σχέδιο και προγραμματισμό χωρίς αποκλεισμούς και βγάζοντας από πάνω του το ρούχο του κατόχου της μίας και μοναδικής αλήθειας.

Να μη ξεχνά ποτέ ότι είναι ο δήμαρχος του 62%. Ότι οι συνδημότες του τον εμπιστεύθηκαν για το ήθος του και για την μετριοπάθειά του.

Οφείλει αφενός να μην τους διαψεύσει αλλά αφετέρου να προικίσει τον δήμο με έργα. Ακόμη κι αν η γνωστή αθάνατη ελληνική γραφειοκρατία του βάλει εμπόδια εκείνος ας φροντίσει να τα ξεπεράσει. Ή τέλος πάντων να τα βάλει σε μια σειρά και ας τα ολοκληρώσει η επόμενη διοίκηση. Που αν λίγο προσπαθήσει θα είναι πάλι ο ίδιος.

Θόδωρος Θεοδωρίδης