Κύριε Διευθυντά, στο φύλλο της Εφημερίδας σας, δημοσιεύθηκε στις 09/01/2022 επιστολή προς τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ και ΘΑΣΟΥ κ. ΣΤΕΦΑΝΟ, που την υπογράφουν το Δ.Σ. του Σωματείου ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΒΑΛΑΣ και η Πρωτοβουλία Γονέων και Εκπαιδευτικών Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας(;). Μέσα από τις φιλόξενες στήλες της Εφημερίδος σας, θα μου επιτρέψετε να διατυπώσω Δημοσίως και Επωνύμως μερικές απορίες προσωπικές και προβληματισμούς, χωρίς καμία διάθεση κριτικής ή αντιπαράθεσης.
Ασφαλώς ο καθένας, είτε φυσικό πρόσωπο είτε Σωματείο, έχει το αναφέρετο δημοκρατικό δικαίωμα να έχει για κάθε θέμα, προσωπικές απόψεις, ενστάσεις ή και διαφωνίες και να εκφράζει δημόσια, ατομικά ή συλλογικά, μέσα από τα Μ.Μ.Ε.
Αλλά οι όποιες απόψεις του καθενός, επομένως και των μελών της Χριστιανικής Ενώσεως Καβάλας , σεβαστές μεν, αλλά όχι κατ΄ ανάγκην αποδεκτές. Δεν έχουν αυτομάτως γενική ισχύ και εφαρμογή και δεν εκφράζουν όλο το πλήρωμα και το Ποίμνιο της καθ΄ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.
Υπάρχουν και άλλοι, «ολιγόπιστοι» ίσως, που δεν σκανδαλίζονται τόσο εύκολα! ή που επιλέγουν άλλους τρόπους αντίδρασης και διαμαρτυρίας (πχ περισσότερη προσευχή για τους φταίχτες!).
Έχουμε γνώμη και άποψη, την εκφράζουμε, αλλά μήπως πρέπει ν΄ αναρωτηθούμε: έχουμε το δικαίωμα να απαιτήσουμε και να την επιβάλλουμε σε οποιονδήποτε τρίτο, υποδεικνύοντας το τι θα πρέπει να κάνει;
Σε θέματα που αφορούν τη ζωή και την λειτουργία της Εκκλησίας και τα διάφορα Εκκλησιαστικά πρόσωπα, ιδιαίτερα τους κληρικούς οποιασδήποτε βαθμίδος, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και ευαισθησία. Η κριτική είναι εύκολη υπόθεση! Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως Κάποιος- κάπου- κάποτε- είπε : «Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε!». Υπάρχει στην Εκκλησία ένας άλλος τρόπος λειτουργίας, ένα άλλο Ήθος, το ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ, τελείως διαφορετικό, απ΄ το σύνηθες κοσμικό ήθος, που υπερέχει όλων των άλλων, και δεν μπορούμε να το αγνοούμε και να το παραμερίζουμε, προτάσσοντας το δικό μας «κοσμικό» ήθος.
Μία γιαγιά Μικρασιάτισσα, τουρκόφωνη, μακαρίτισσα πλέον, έβλεπε κληρικό και σηκωνόταν, έκανε μετάνοια και ασπαζόταν το χέρι του, διότι : “Αυτή (δεν μπορούσε να πει Αυτός!) ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ!», μας έλεγε όταν τη ρωτούσαμε. Αυτό είναι έκφραση του γνή-σιου Ορθόδοξου Εκκλησιαστικού Ήθους!
Εντύπωση μου προξένησε, ο έντονος… ΚΑΝΟΝΙΟΒΟΛΙΣΜΟΣ!!! Με την αναφορά και μνημόνευση πλήθους Ιερών Κανόνων!!!
Όμως οι Ιεροί Κανόνες και γενικά το Κανονικό Δίκαιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δεν είναι απλά νομικά κατασκευάσματα μιας κοσμικής Νομικής Επιστήμης. Είναι καρποί της Αγίας Πνευματικής ζωής της Εκκλησίας μας! Για να τους κατανοήσει, να τους ερμηνεύσει και να τους εφαρμόσει κάποιος ορθά, χρειάζεται να έχει, όχι μόνο Γνώση και Μόρφωση, αλλά κυρίως, και πρωτίστως «Νουν Χριστού», Ορθόδοξη Αγιοπνευματική κατάρτιση και Ζωή!
Δεν έχουν τιμωρητικό ή εκδικητικό χαρακτήρα, αλλά κυρίως Θεραπευτικό! Και η Εκκλησία-όχι εμείς- έχει το αναφέρετο δικαίωμα να τους ερμηνεύσει αυθεντικά και να τους τροποποιεί, αν κρίνει αναγκαίο, και να τους εφαρμόζει σύμφωνα με τα δεδομένα και τις πνευματικές συνθήκες κάθε εποχής!
Γι΄ αυτό ας είμαστε περισσότερο προσεκτικοί και φειδωλοί στην ερμηνεία και χρήση των Ιερών Κανόνων, και ας μη τους μετατρέπουμε σε … «βόλια», χρησιμοποιώντας τους ευκαίρως – ακαίρως, για να πετροβολιόμαστε μεταξύ μας! Ας δείχνουμε μαζί με τη σύνεση, και περισσότερη εμπιστοσύνη σε κάποιους πιο «ειδικούς» και πλέον αρμόδιους, από τον καθένα μας.
Στο κείμενο της επιστολής, διαφαίνεται ένα νέο «Εκκλησιαστικό» ήθος για την Εκκλησία και τον Επίσκοπο, για την θέση και τη σχέση του με τους πιστούς και τα μέλη της.
Η Εκκλησία (Τοπική ή Καθολική) κατά την Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση, δεν είναι απλώς ένας Σύλλογος, ένα Σωματείο Νομικό, που διοικείται από ένα Δ.Σ. και στο οποίο κάποιος – ο Επίσκοπος – απλώς… προεδρεύει! Έχει πρωτίστως και κυρίως ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑ-ΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ, είναι το Σώμα του Ζώντος ΧΡΙΣΤΟΥ και το πολίτευμά της είναι Συνοδικό. Αυτό καθορίζει τον τρόπο λειτουργίας της, τη θέση, τη σχέση και το ρόλο των μελών της, μεταξύ τους και με τον Επίσκοπο.
Ο Επίσκοπος, στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, δεν είναι «Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ – Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ένα ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ή κάτι παρόμοιο» !
Είναι κυρίως και κατ εξοχήν, το Εκκλησιαστικό Πρόσωπο που «ίσταται εις Τόπον και Τύπου Χριστού», όχι μόνο στη Θ. Λειτουργία και στις ακολουθίες, αλλά ΠΑΝΤΟΥ και ΠΑΝΤΟΤΕ !
Είναι ο Πατέρας μας, ο Ποιμένας ο καλός, που «…την ψυχή αυτού, τίθησιν υπέρ των προβάτων» Βασικό σημείο διαφοράς μας από τους Προτεστάντες και άλλες Ομολογίες. Ο Επίσκοπος ανακεφαλαιώνει και εκφράζει αυθεντικά την Συνείδηση του πληρώματος του Ποιμνίου της Τοπικής Εκκλησίας.Σ’ αυτόν οφείλουμε ως Μέλη της Εκκλησίας, αυτού του «Μυστικού Σώματος του ΧΡΙΣΤΟΥ» πλήρη ΥΠΑΚΟΗ, και όχι απλώς «ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ» ως μέλη ενός κοσμικού Συλλόγου ή Σωματείου!Γι΄αυτό και τον «προσκυνούμε», όχι δουλικώς και από φόβο, και ασπαζόμαστε με σεβασμό «την Δεξιάν του»!
«Αν νομίζουμε ότι ο Επίσκοπός μας σφάλλει» ας θυμηθούμε τον ……… Γερμανό μυλωνά- που όταν αδικήθηκε απ΄ τον τοπικό άρχοντα- ξεκίνησε να πάει με τα πόδια στο …ΒΕΡΟΛΙΝΟ! Γιατί «εκεί υπάρχουν Δικαστές»! Και για μας, το «ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ- η ΣΥΝΟΔΟΣ» υπάρχει, δόξα τω Θεώ, και λειτουργεί, και δεν καταργήθηκε! Εκτός κι αν εμείς στην Πανσοφία μας, το «θέσαμε εκτός λειτουργίας»!
Επειδή για το Θέμα της ΥΠΑΚΟΗΣ, ιδιαίτερα στους ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΑΡΧΟΝΤΕΣ, θα υπάρξουν ενδεχομένως «ενστάσεις και αντιρρήσεις» μιλώντας ακόμη και για … ΑΓΙΑ ΑΝΥΠΑΚΟΗ! (τι Νεολογισμός κι αυτός!), θα μου επιτρέψετε να αναφέρω δύο (2) προσωπικά περιστατικά που έζησα:
α) Σ’ έναν Πνευματικό- τον μακαριστό ήδη π. ΣΥΜΕΩΝ ΚΡΑΓΙΟΠΟΥΛΟ, είχε επιβληθεί παλαιότερα απ ΄τον τότε Επίσκοπο, μία άδικη ποινή :Απαγόρευση Κηρύγματος και κάθε Πνευματικής δραστηριότητος. Κάποια Πνευματικά του παιδιά με «Βαρειά Ονόματα», Υψηλές Κοινωνικές Θέσεις και Αξιώματα (Ανώτεροι Δικαστές-Καθηγητές Πανεπιστημίου-Δημόσιοι Λειτουργοί κ.α.) ζήτησαν την Άδειά του, να διαμαρτυρηθούν στον Επίσκοπο για την «άδικη και λαθεμένη απόφασή του». Όχι μόνο τους απέτρεψε, αλλά και τους επέπληξε αυστηρά λέγοντας: «Κάντε Προσευχή. Αφήστε το στον Θεό, κι Εκείνος θα δείξει το Θέλημά του»! Και σύντομα ήρθε … το αποτέλεσμα: Ο Επίσκοπος, με δική του πρωτοβουλία, ανακάλεσε την απόφασή του!!!».
β) Πάσχα 1963. ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ-Ι.Μ. ΙΒΗΡΩΝ.
Μόλις είχε ανακηρυχθεί Άγιος της Εκκλησίας ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, απ’ την Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, και τον ….αιρετικό-οικουμενιστή-μασσώνο κλπ. …κλπ. Αθηναγόρα.
Ένας ζηλωτής Μοναχός, εκφωνούσε, στην αυλή «πύρηνους λόγους, κατακεραυνώνοντας, τον …..ΝΕΚΤΑΡΙΟ ΚΕΦΑΛΑ (αυτό ήταν το κοσμικό του όνομα), και «αποφαινόμενος» πως δεν είναι ΆΓΙΟΣ, γιατί η Σύνοδος και ο Πατριάρχης είχαν… όλα αυτά που τους καταμαρτυρούσε! Εκεί κοντά καθόταν ένας Άγιος και σοφός Ιερομόναχος, ο π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΙΒΗΡΙΤΗΣ,βιβλιοθηκάριος της Μονής. Τον άκουγε υπομονετικά και σιωπηλά! Κι όταν κάποια στιγμή τελείωσε τον … λόγο του, του φώναξε δυνατά και του λέει: «Ποιος είσαι εσύ που τολμάς τόσο εύκολα να πάρεις στο στόμα σου και να κρίνεις μία Σύνοδο και έναν Πατριάρχη! Αυτοί εκφράζουν με τις αποφάσεις τους, την ΕΚΚΛΗΣΙΑ, όχι τον Εαυτό τους!
Αν μου πουν ότι κι εσύ είσαι Άγιος, εγώθα σε προσκυνήσω! Δεν έχω να φοβηθώ τίποτε, δεν θα πάθω τίποτε! Θ΄ αφήσω στον Θεό να δείξει!»
Και ο Θεός σύντομα έδειξε πως: «Ο ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Ο ΚΕΦΑΛΑΣ» ήταν, και είναι ΑΓΙΟΣ της Εκκλησίας μας!(Βιογραφία για τον π. ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΙΒΗΡΙΤΗ, έχει γράψειο μακαριστός π. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑ-ΤΗΣ).
Τελειώνοντας, θα ήθελα με πολύ Αγάπη, να επαναλάβω:«Αδελφοί, – στήκετε, καταρτίζεσθε- το αυτό φρονείτε!!! Τι χρειάζεται ;-ΠΙΣΤΗ-ΠΡΟΣΕΥΧΗ-ΕΜΠΙ-ΣΤΟΣΥΝΗ στον Θεό, την Εκκλησία –την Μάνα μας» και στους ΠΟΙΜΕΝΕΣ μας: «Αυτοί γαρ αγρυπνού-σι ως λόγοναποδώσοντες»! Συσπειρωμένοι γύρω από τον ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΑΤΕΡΑ και ΠΟΙΜΕΝΑ ΜΑΣ, τον ΕΠΙΣΚΟΠΟ μας, πορευόμαστε στο ταξίδι της Ζωής! Παραμένοντας σταθερά μέσα στο Πλοίο της ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ», «και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνηςέσται μεθ’ ημών».
Εύχομαι ολόψυχα ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ,με εγκάρδιους χαιρετισμούς και ευχαριστίες,
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΙΑΤΡΟΣ Δαγκλή 5, Καβάλα
