Η Ηρώ Καραμανλή γράφει για τις ευθύνες των πολιτών

Στον κόσμο της φυσικής, όπως άλλωστε και στον κόσμο της αρετής, δεν βρέθηκε ακόμη εργαλείο που να μπορεί να γεφυρώσει το φωτεινό και το σκοτεινό κομμάτι του σύμπαντος. Αντίθετα, στην μεγάλη οικογένεια της πολιτικής, το πρόβλημα αυτό έχει λυθεί προ πολλού αφού συνυπάρχουν αρμονικά το ηθικό με το ανήθικο, το νόμιμο με το παράνομο και, εν τέλει, το φως μαζί με το σκοτάδι. Η ζωή της πολιτικής υπακούει σ’ ένα ρυθμό με τακτικές εξάρσεις ηθικολογίας και ολέθριους καταποντισμούς στην ανηθικότητα, που την κλείνουν  σ’ έναν αέναο κύκλο μέσα στον οποίο όλη της η ύπαρξη, με όλες της τις εκδηλώσεις, λικνίζεται επικίνδυνα. Η κρίση αξιών απέδειξε ότι τα άτομα που κατέχουν τα έδρανα της πολιτικής, είναι άτομα ειδικών συνθηκών της νόησης και της ανατροφής. Η ανομοιότητα των χαρακτήρων σε σχέση με την κατανόηση πρωταρχικών εννοιών που συγκροτούν την επιστήμη της, η ελλιπής παιδεία, οι ασαφείς και απροσδιόριστες γνώσεις του αντικειμένου που υπηρετούν, είναι μόνο μερικά πράγματα που την καθιστούν ασυμβίβαστη με το κοινωνικό όφελος. Και μόνο με δεδομένο αυτό, δεν μπορεί παρά να εδρεύει το υποκειμενικό στοιχείο σε όλες της τις εκφάνσεις, αίτιο της διαφθοράς και της φθίνουσας πορείας που διάγει τις τελευταίες δεκαετίες. Αλλά και οι πράξεις των πολιτών δεν είναι άμοιρες ευθυνών. Όταν μάλιστα οι πολίτες έχουν κατανοήσει την ανυπαρξία κοινωνικού κράτους και την απαξίωση των κοινωνικών θεσμών, όταν έχουν αντιληφθεί την προέλευση της ηθικής διαφθοράς και συνεχίζουν να στηρίζουν τους υπαίτιους αυτών των φαινομένων, τότε, το μερίδιο ευθύνης τους για την δυστοκία  της εύρυθμης λειτουργίας του κοινωνικού συνόλου και την διάλυση της κοινωνικής συνοχής, αυξάνεται. Γιατί, το ανθρώπινο είδος είναι μια μεγάλη αλληλεγγύη,  αν θέλει κανείς να επικεντρωθεί στο κυριότερο χαρακτηριστικό του. Η ύπαρξή του προϋποθέτει ένα παρελθόν με κοινές δοξασίες, ένα παρόν με κοινή βούληση, κυρίως όμως, τη συγκατάθεση, την καθαρά εκφρασμένη επιθυμία για συνέχιση της κοινής ζωής και της ειρηνικής συνύπαρξης, διαχωρίζοντας πάντα τα φωτεινά ανθρώπινα ιδεώδη από τις σκοτεινές και παρακμιακές τακτικές του παρελθόντος. Η ύπαρξη της ανθρωπότητας και η πορεία της προς μία αναπτυξιακή κατεύθυνση είναι ένα καθημερινό δημοψήφισμα…

ΑΡΓΥΡΩ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ