Γράφει ο Άγγελος Τσανάκας
Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά
ποτέ δεν βάλαν έγνοια στην καρδιά,
είπε ο Λόρκα κάποτε
Πήρε τα λόγια ο μουσικός και τά'κανε τραγούδι
Λόγια σκληρά, που πόνο προκαλούν πολύ στ'αυτιά
Και η μουσική
Μια μουσική που τη καρδιά μας αλλόκοτα τη κάνει να χτυπά
Τα λόγια, αιώνια δεν κρατούν, κάποια στιγμή σιγοακούγεται η φωνή
κι οι λέξεις ψιθυριστές, ξεθωριασμένες παύουν, τελειώνουν και πεθαίνουν
Κουράζονται και οι μουσικοί δεν έχουν άλλη αντοχή
άλλο να παίξουν δεν μπορούν
Τα όργανα αχνακούγονται
κουράστηκε και η ακοή και σταματά η μουσική
Έρχεται τότε, η σιωπή
Και είναι η σιωπή, μια μουσική ατέλειωτη, αιώνια
Που μια ξεσηκώνει τη ψυχή και μια τη γαληνεύει
Κι ύστερα πάλι τη χτυπά ωσάν τα βράχια η αγριεμένη θάλασσα
Δίχως σταματημό μιλά η σιωπή
Λόγχες αιχμηρές τα λόγια της
Δίκοπα πριονωτά μαχαίρια
Μα ύστερα πάλι, άχραντη σαν χάδι απαλό ακούγεται στ'αυτιά μας
Άγρια βροντή τη μια
Μιας πεταλούδας πέταγμα την άλλη
Στο Σείριο δακρύζουν τα παιδιά καθώς όλων τη βαριά σιωπή ακούν…..
Φεβρουάριος 2017, 2020
__________
Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά
Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά
ποτέ δεν βάλαν έγνοια στην καρδιά
δεν είδανε πολέμους και θανάτους
και πάνω απ'τη γαλάζια τους ποδιά
φοράν' τις Κυριακές τα γιορτινά τους
Τις νύχτες που κοιτάν' τον ουρανό
ένα άστρο σαν φτερό θαλασσινό
παράξενα παιδεύει το μυαλό τους
τους φαίνεται καράβι μακρινό
και πάνε και ρωτάν'το Δάσκαλό τους
Αυτή τους λέει παιδιά μου είναι η γη
του Σύμπαντος αρρώστια και πληγή
εκεί τραγούδια λένε γράφουν στίχους
κι ακούραστοι του ονείρου κυνηγοί
κεντάνε με συνθήματα τους στίχους
Στο Σείριο δακρύσαν τα παιδιά
και βάλαν από κείνη τη βραδιά
μια έγνοια στην μικρούλα τους καρδιά
Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα
____________
Μάνος Χατζιδάκις
