Ο Γεώργιος Πέγιος υπήρξε καπνεργάτης, συνδικαλιστής και αγωνιστής της Αριστεράς. Πρωτοστάτησε στις μεγάλες κινητοποιήσεις των καπνεργατών στην Καβάλα το 1933 οι οποίες πνίγηκαν στο αίμα, αλλά και αργότερα ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή των εργατικών και κοινωνικών αγώνων. Η δράση του αυτή του στοίχισε αρκετά χρόνια φυλακής και εξορίας.
Οι νεότεροι οφείλουν να μελετούν την ιστορία και να μη θεωρούν αυτονόητη την ελευθερία που απολαμβάνουμε τα τελευταία 45 χρόνια.
Όταν την δεκαετία του 1950, ο Γεώργιος Πέγιος επέστρεψε στην Καβάλα από την εξορία, λόγω της δράσης του αλλά και της ένταξής του στον ιδεολογικό και πολιτικό χώρο της Αριστεράς, δεν μπορούσε να βρει δουλειά και να ζήσει την οικογένειά του. Αναγκάστηκε να πάρει ένα πανεράκι και να πουλάει αυγά καθισμένος μπροστά στο φούρνο του Καράογλου, στην οδό Ομονοίας εκεί που βρίσκεται σήμερα το καφεκοπτείο Αποστολίδη.
Κάθε μεσημέρι, η κόρη του Ευθυμία, του έφερνε ένα κατσαρολάκι με το ταπεινό φαγητό του και καθόταν δίπλα του σε ένα μικρό πτυσσόμενο καρεκλάκι, για να του κάνει παρέα και να τον αντικαθιστά στη «δουλειά» όση ώρα εκείνος έτρωγε αγχωμένος το φαγητό του.
Έτσι επιβίωσε η οικογένεια Πέγιου, όπως και χιλιάδες άλλες οικογένειες στην Καβάλα και στην Ελλάδα.
Μετά τη δικτατορία ο Γεώργιος Πέγιος δικαιώθηκε και για τους αγώνες του αλλά και για την αξιοπρέπειά του. Στο πρόσωπό του τιμήθηκαν οι αγώνες των καπνεργατών και το καπνεργατικό κίνημα με το στήσιμο του αγάλματος του Καπνεργάτη στην πλατεία που εξ αυτού του λόγου πήρε και το όνομά της (πλατεία Καπνεργάτη).
Στη φωτογραφία από την τελετή των αποκαλυπτηρίων του αγάλματος την 28η Οκτωβρίου του 1986, ο Λευτέρης Αθανασιάδης (δήμαρχος Καβάλας), ο Γιάννης Βύζικας (πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Καβάλας), ο Γιώργος Πέγιος και ο Θόδωρος Κατσανέβας (διοικητής του ΙΚΑ).
Θόδωρος Θεοδωρίδης