μικρά πρωινά απο τον Νίκο Γενικόπουλο

Φωτογραφίες από την Πασχαλινή τουριστική κίνηση στην περιοχή της Καβάλας. Στην πρώτη ομάδα Βουλγάρων πλησιάζει και «συμφιλιώνεται» με τη θάλασσα, στην εντελώς άδεια από κόσμο ακτή της Ραψάνης. Το δικαίωμα τους το έδωσε ο καλός καιρός της Κυριακής. Δεν έμειναν πολύ ώρα πλησίον της. Την δοκίμασαν και τη βρήκαν κρύα, της έδωσαν νέο ραντεβού για το Καλοκαίρι. Καλοκαίρι που έρχεται…

Στην δεύτερη φωτογραφία  Τούρκοι τουρίστες αναπαύονται στο λιμάνι λίγο πριν αρχίσουν το ταξίδι της επιστροφής. Πίσω τους το λεωφορείο που θα τους μεταφέρει στην πατρίδα τους. Δεδομένου του ότι η φωτογραφία τραβήχτηκε τη Δευτέρα νωρίς το πρωί, μοιάζει αδύνατο οι συγκεκριμένοι να έλαβαν μέρος στο δημοψήφισμα που έγινε την Κυριακή. Οι συγκεκριμένοι Τούρκοι μάλλον απέφυγαν το δίλημμα του «ναι» και του «όχι»… Εκτός αν πρώτα ψήφισαν, αμέσως μετά άρχισαν την εκδρομή τους.

Κι άλλες φορές έχουμε παρατηρήσει τη συγκεκριμένη αλλαγή που σίγουρα οφείλεται -και αυτή- στην οικονομική κρίση. Τόσο οι κυβερνήσεις όσο κι η τοπική αυτοδιοίκηση αναλώνονται στα μη ουσιαστικά, ξεχνώντας τη βασική τους υποχρέωση. Τον κύριο ρόλο που έχουν να παίξουν. Εννοούμε τα δημόσια έργα που πρέπει να εκτελεστούν αφού με την ολοκλήρωση τους, με τη λειτουργία τους θα κάνουν τη ζωή μας καλύτερη.

Μετά κόπων και βασάνων τέλειωσαν και δόθηκαν στην κυκλοφορία πρόσφατα τα τούνελ στα Τέμπη. Η κυκλοφορία των αυτοκινήτων σε αυτά μειώνει τον χρόνο της διαδρομής, μεγαλώνει την ασφάλεια. Όσοι τις ημέρες του Πάσχα είχαν την εμπειρία, τη διηγούνται χαρούμενοι αφού επιτέλους επανερχόμαστε εκεί που έπρεπε να είμαστε καιρό τώρα.

Στη λειτουργία του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης σε συγκεκριμένο πλαίσιο, προκειμένου τα έργα υποδομής να αλλάζουν τα δεδομένα. Να βελτιώνουν την καθημερινότητα μας. Τέτοια ζητήματα όλες οι άλλες χώρες τα έλυσαν προ πολλού. Εμείς προσπαθούμε ακόμη αφού εκτός από την οικονομική κρίση έχουμε να διορθώσουμε (αν κάποτε τα καταφέρουμε) διάφορες άλλες αδυναμίες μας.

Υποθέτουμε λοιπόν. Φανταζόμαστε την πόλη μας ακόμη καλύτερη με ολοκληρωμένα γνωστά απαραίτητα έργα. Πολλά από τα οποία έχουν για τα καλά ξεχαστεί. Για την Καβάλα είναι ή δεν είναι έργο πνοής η ολοκλήρωση της Περιμετρικής; Κι όταν λέμε Περιμετρική δεν έχουμε στο μυαλό μας το «αγκάθι» από τον Προφήτη Ηλία έως το Περιγιάλι. Η Περιμετρική στα χαρτιά, στους χάρτες των υπηρεσιών, αρχίζει από τον Μπάτη. Φθάνει στο Γηροκομείο, συνεχίζει μέχρι το Περιγιάλι.

Η σημασία του έργου είναι μεγάλη αλλά ουδείς ασχολείται. Παράδειγμα δεύτερο. Το περιβόητο ασανσέρ που θα κατασκευαστεί στο λιμάνι ώστε να συνδέσει αυτό με την συνοικία της Παναγίας. Ο Ε61 που αργεί, βρίσκει δε ανυπέρβλητα εμπόδια στο αισθητικό δάσος του Αγίου Σίλα. Ακόμη και το Βερούλειο. Ακόμη κι αυτό θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα γήπεδο που θα περιβάλλεται από ένα μεγάλο και καταπράσινο πάρκο αναψυχής. Αν στο Βερούλειο προσθέσουμε το όμορο οικόπεδο της ΔΕΗ (αποθήκη σήμερα) αλλά και το αναξιοποίητο οικόπεδο του παλιού Παγοποιείου, τότε η συγκεκριμένη περιοχή αλλάζει.

Κι ενώ πασχίζουμε άνευ αποτελέσματος να φτιάξουμε το μεγαλύτερο πάρκο των Βαλκανίων στο Ασημακοπούλου, έχουμε μπροστά μας μια πιο εύκολη δυνατότητα και ευκαιρία. Αυτήν του Βερούλειου. Κλείνουμε τα μάτια, προσπερνούμε την ιδέα κι αναλωνόμαστε με τα ευκολότερα. Τα σόου και τα φεστιβάλ. Τα οποία συχνά είναι ακριβότερα κι από τα έργα!

Αλλά για μια στιγμή, μικρότερης εμβέλειας έργα εκτελούνται άραγε κανονικά; Φυσικά κι όχι. Το «δρομολογημένο» έργο της Μεγάλης Λέσχης αργεί. Τα έργα κατασκευής δικτύων ύδρευσης το ίδιο. Η απαραίτητη δε ασφαλτόστρωση στον δρόμο από τον Σταυρό Αμυγδαλεώνα ως τον Άγιο Σίλα περιμένει να έρθει ο … Μάης (ευτυχώς έρχεται). Το συγκεκριμένο έργο ανήκει στην κατηγορία όσων έπρεπε να τελειώσουν όχι  χθες αλλά προχθές!

Παρακολουθούμε τις συζητήσεις για τα τούνελ των Τεμπών. Συμπολίτες μας περιγράφουν πόσο πιο εύκολο έγινε το ταξίδι προς την Αθήνα. Ζηλεύουμε αφού γνωρίζουμε καλά ότι τα δικά μας «τούνελ των Τεμπών» δεν θα γίνουν ποτέ. Τα δικά μας μεγάλα έργα θα τα συζητούμε στις συσκέψεις, όπου συνεχώς προσπαθούμε να ξεπεράσουμε γραφειοκρατικά εμπόδια. Κι όταν τα καταφέρουμε, τότε ακόμη χειρότερα. Τότε θα διαφωνήσουμε, θα μαλώσουμε μεταξύ μας ώστε να οριστικοποιήσουμε το σύνηθες. Τη μη εκτέλεση όλων αυτών που γνωρίζουμε ότι θα δώσουν στην πόλη μας μια άλλη προοπτική. Θα την κάνουν ακόμη καλύτερη.

Θα πρέπει λοιπόν να το πάρουμε απόφαση. Αυτοί είμαστε κι έτσι ότι έχουμε είναι αυτό που μας αξίζει. Εμπλουτίζουμε την γκάμα των δικαιολογιών μας ώστε να διαθέτουμε την καλύτερη δυνατή άμυνα. Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα της κρίσης. Τότε –που θα μας ζητήσουν εξηγήσεις οι νεότεροι για όσα δεν κάναμε εμείς- τότε θα μιλήσουμε. Δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα.

Υπάρχουν και καλές ειδήσεις για την πόλη και το νομό. Η τουριστική κίνηση επανήλθε στα δεδομένα του προηγούμενου Καλοκαιριού με την ευκαιρία του Πάσχα. Έδειξε τις προθέσεις της αφού ο τόπος κατακλύστηκε από ξένους. Κάποιοι συνεχίζουν να δυσφορούν επειδή πολλοί από τους επισκέπτες ήταν Βούλγαροι. Ήταν Ρουμάνοι. Ευτυχώς στην ίδια κατηγορία δεν περιλαμβάνουν τους Τούρκους. Οι οποίοι είναι κοινά αποδεκτό ότι ξοδεύουν. Οι άλλοι είναι … κατηγορούμενοι επειδή δεν ξοδεύουν πολλά.

Τις προηγούμενες και εορταστικές μέρες οι ξένοι που γέμισαν τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, τις ταβέρνες και τις καφετέριες προσπάθησαν να αλλάξουν το κλίμα. Να επηρεάσουν θετικά την οικονομική κατάσταση ενισχύοντας την τοπική οικονομία. Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει συνέχεια. Την περιμένουμε πως και πως ενώ απορρίπτουμε ως απαράδεκτη την αμφισβήτηση.

Όσοι στραβομουτσουνιάζουν για τις αφίξεις των Βουλγάρων είναι αυτοί που επιμένουν να μην καταλαβαίνουν. Ας ρωτήσουν τους επαγγελματίες της Καβάλας. Της Νέας Περάμου, της Κεραμωτής και φυσικά της Θάσου.  Αυτοί γνωρίζουν καλύτερα, μπορούν να εξηγήσουν στους «αναλφάβητους» τον ρόλο που παίζουν και οι Βούλγαροι (οι κάθε Βούλγαροι) στην τουριστική αγορά.

Ορισμένες λεπτομέρειες-  μικρές ειδήσεις από τις ημέρες που πέρασαν. Εντός των ημερών γυρίζει από το εξωτερικό ο βουλευτής Γιώργος Παπαφιλίππου που έκανε Πάσχα με συγγενικά του πρόσωπα. Ο Περιφερειάρχης Χ. Μέτιος ήταν στην περιφορά του επιταφίου στον  Άη Γιάννη. Η Δήμαρχος έκανε δωρεά στο Τραπέζι της Αγάπης τις ημέρες του Πάσχα. Το καλό και ουσιαστικό είναι ότι απέφυγε να δημοσιοποιήσει τη πρωτοβουλία της.

Την Κυριακή του Πάσχα υπήρξαν δρομολόγια στη γραμμή του Πρίνου. Ήταν η Πασχαλινή έκπληξη της ΑΝΕΘ. Μία πάντως έκπληξη ποτέ δεν είναι αρκετή. Θα την τεστάρουμε (όπως και τις άλλες εταιρίες) όχι άμεσα. Θα δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος τους τον προσεχή Χειμώνα…

Με την ευκαιρία μια παρατήρηση για την πρόσφατη σύσκεψη που οργάνωσε ο Θ. Μαρκόπουλος σε σχέση με τα δρομολόγια του Πρίνου. Ξέχασε να προσκαλέσει σε αυτήν το σωματείο των ναυτεργατών. Κι οι ναυτεργάτες έχουν λόγο στο συγκεκριμένο πρόβλημα.

Ο κ. Μαρκόπουλος είχε- όπως ακούμε- εθιμοτυπική συνάντηση με τον νέο αντιπεριφερειάρχη Τουρισμού κ. Κώστα Αντωνιάδη. Η οποία δεν προβλήθηκε. Αυτό φαίνεται ότι έγινε με πρωτοβουλία του πρώτου. Άλλο Erasmus κι άλλο Κώστας Αντωνιάδης….

Η βασική είδηση των ημερών ,προερχόμενη από την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, δεν είναι άλλη από την εξέλιξη που παρουσιάζει το μείζον θέμα της αξιοποίησης των Λουτρών των Ελευθερών. Ενώ ο διαγωνισμός θα συνεχιστεί, ο μοναδικός συμμετέχων (που αρχικά αποκλείστηκε άδικα) εμφανίζεται μετανιωμένος. Κάποιοι λένε πολύ συγκεκριμένα ότι αποσύρει οριστικά το ενδιαφέρον του αν και δικαιώθηκαν οι ισχυρισμοί του!

Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε θα πρόκειται για μια ακόμη παταγώδη αποτυχία της Περιφέρειας ΑΜΘ και της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας ταυτόχρονα. Η δεύτερη στη σειρά. Οι προηγούμενοι έχασαν τον επενδυτή από τη Λάρισα, αυτοί έχασαν τον επενδυτή από την κοντινή μας Δράμα. Πλέον πρώην και νυν τους ενώνει η συγκεκριμένη αποτυχία που δημιουργεί το ρεκόρ «δύο στα δύο». Πάμε για άλλα…

Αν και η ιστοσελίδα της Πρωινής ανάρτησε έγκαιρα ολόκληρη τη συνέντευξη του Κοσμά Χαρπαντίδη στην Εφημερίδα των Συντακτών (δημοσιεύτηκε τη Μεγάλη Παρασκευή με αφορμή το νέο βιβλίο του συμπολίτη συγγραφέα), αναδημοσιεύουμε το τελευταίο της τμήμα. Την απάντηση του κ. Χαρπαντίδη σε ερώτηση για το παρελθόν και το μέλλον. Με αυτήν την ευκαιρία μας μεταφέρει την εμπειρία του, κάποια από τα συμπεράσματα του, από τις συναντήσεις του με μαθητές σχολείων της πόλης: «Στα σχολεία της περιοχής, που πηγαίνω συχνά, με καλούν φωτισμένοι καθηγητές γιατί ένα κείμενό μου διδάσκεται στη Β’ Γυμνασίου, τα πιο πολλά παιδιά δεν γνωρίζουν ότι οι κοινωνίες στις οποίες έζησαν οι πρόγονοί τους ήταν πολυεθνικές, δεν ξέρουν ότι στην Καβάλα υπήρχαν πολλοί Εβραίοι».