μικρά πρωινά απο τον Νίκο Γενικόπουλο
Φωτογραφία του μακρινού παρελθόντος, βρήκαμε και φωτογραφίσαμε στα γραφεία του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ. Πανηγυρικό στιγμιότυπο από τη νίκη του υποψήφιου Δημάρχου Κώστα Τσολάκη. Μάρτιος του 1975.
Κι άλλες τέτοιες φωτογραφίες προστέθηκαν πρόσφατα στους τοίχους των συγκεκριμένων γραφείων. Μια μικρή απόδοση τιμής σε όσους υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες πέτυχαν μεγάλες νίκες στην «κόκκινη» Καβάλα εκείνης της εποχής.
Η φωτογραφία της Καλαμίτσας με αρκετό κόσμο θυμίζει τον Μάη αλλά και το Καλοκαίρι που πέρασε. Φωτογραφία της περασμένης Κυριακής (15 του Οκτώβρη). Ο καλός καιρός κάνει όλο και περισσότερους συμπολίτες χειμερινούς κολυμβητές. Προς το παρόν βρίσκονται στα πρώτα και εύκολα στάδια του εγχειρήματος. Καλή επιτυχία (αφού ο καιρός δεν θα είναι πάντα τόσο «φιλικός»).
=============================================================
Τις κέρδισε τις εντυπώσεις ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης. Άρεσε στο κοινό που τον είδε και τον άκουσε στην εκδήλωση της Δευτέρας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε το βασικό πρόβλημα του, το ότι δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στη Βόρεια Ελλάδα. Δεν έχει σχέσεις με την Καβάλα, την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη κτλ. Εξ αυτού του λόγου άρχισε και συνεχίζει την περιοδεία του στις απομακρυσμένες των Αθηνών περιοχές, αν και αυτές δεν ήταν στο αρχικό πρόγραμμα των εξορμήσεων του.
Έλεγαν ότι θα τις αποφύγει τις πολλές μετακινήσεις, τις πολυήμερες περιοδείες. Μετά έγραψαν ότι θα επιδιώξει χειραψία με όσο το δυνατό περισσότερους. Τελικά το προσόν του είναι άλλο. Η μετριοπάθεια και η ηρεμία στο λόγο του. Επιτέλους κάποιος που δεν φωνάζει. Που δεν υπερβάλλει, που δεν ενοχλεί και δεν «συγκλονίζει» με την γενικότερη παρουσία του.
Γίνεται αμέσως αποδεκτός από ένα ακροατήριο που του μοιάζει. Από έναν κόσμο που έπαθε και έμαθε από τα εντυπωσιακά και δυναμικά, σήμερα ψάχνει το κάτι διαφορετικό. Το οποίο δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αυτοπροσδιορίζεται ως «κεντροαριστερό».
Στο περιθώριο κι αυτής της εκδήλωσης (που όπως η πρώτη έγινε στο ξενοδοχείο Ωκεανίς) πάλι ο κόσμος μιλούσε για τον Νίκο Ανδρουλάκη. Τάχα σε μια δημοσκόπηση εμφανίζεται να έχει μικρά ποσοστά. Δεν προκύπτει τούτο από τις διάφορες κουβέντες.
Τόσο με την επίσκεψη Γεννηματά, όσο και με αυτήν του Καμίνη καταλάβαμε ότι το πρόσωπο που ξεχωρίζει (εκτός από αυτό για το οποίο γίνεται η εκδήλωση) είναι ο Ανδρουλάκης. Προς το παρόν το προσόν του είναι τα νιάτα του. Τα άλλα τα περιμένουμε να τα ακούσουμε όταν μας επισκεφθεί.
Δεν αργεί η επίσκεψη Ανδρουλάκη στην πόλη μας. Μαζί με την Γεννηματά και τον Καμίνη δείχνουν τα φαβορί της κούρσας. Άλλοι θα πουν ότι είναι νωρίς ακόμη για προβλέψεις. Κι αυτοί δίκιο θα έχουν. Από πλευράς περιέργειας αν προσεγγίσουμε το κατά βάση πολιτικό θέμα, ο Ανδρουλάκης είναι αυτός που άπαντες περιμένουν. Πως και πως.
Στην Αυστρία έγιναν εκλογές την Κυριακή κι ο νέος Πρωθυπουργός είναι μόνο 31 ετών. Προερχόμενος από το κόμμα της Δεξιάς. Προκειμένου να καταφέρει την νίκη του, καταλαβαίνοντας το κλίμα προσφυγοφοβίας στη χώρα του, υιοθέτησε απόψεις ακραίες. Εθνικιστικές. Δεν τον ενόχλησε καθόλου που έμοιασε σε όσους χαρακτηρίζονται και φασίστες. Σημασία είχε η επίτευξη του στόχου. Τα κατάφερε λοιπόν κι έχει μπροστά του μια ολόκληρη θητεία να κάνει την Αυστρία καλύτερη χώρα.
Αυτού του είδους οι επιλογές ξέρουμε όλοι που οδηγούν. Στην Ελλάδα το λέμε «μνημόνιο». Στο εξωτερικό το περιγράφουν αλλιώς. Μια δήθεν αυστηρή δημοσιονομική πολιτική όπου οι δυνατοί δυναμώνουν κι οι αδύναμοι «εξαφανίζονται».
Ακόμη κι αν τον Αύγουστο η Ελλάδα καταφέρει να βγει από το μνημόνιο, ξεκάθαρος στόχος της Κυβέρνησης, η ουσία φυσικά και δεν θα αλλάξει. Ούτε ο ΕΝΦΙΑ θα καταργηθεί. Ούτε οι περικοπές θα ακυρωθούν. Θα βρουν τρόπο και κατάλληλη ορολογία προκειμένου με ένα άλλο πρόγραμμα να κρατήσουν την Ελλάδα στη δυσκολία που ζούμε. Ξέρουν αυτοί τι θα σκαρφιστούν προκειμένου η ουσία να μην αλλάξει. Να μην αλλάξει καθόλου.
Εκείνο που θα είναι η χαρά του λαού, κι η δικαίωση του τελικά, μοιάζει με αυτό που έγινε την περασμένη Παρασκευή στο εργοστάσιο. Μόλις η εργοδοσία έμαθε την καλή απόφαση του δικαστηρίου, κέρασε πίτσες στους συνεπείς υφισταμένους. Που της έφαγαν και γιόρτασαν μαζί της.
Ήταν ένα κομμάτι ή μια πίτσα ολόκληρη στον κάθε έναν; Δεν μάθαμε ακόμη την σημαντική λεπτομέρεια. Ο συμβολισμός της πράξης είναι συγκεκριμένος. Κι η μέθοδος σταθερή. Μια πίτσα (ας είναι τουλάχιστον ολόκληρη) κι αυτό είναι όλο. Αμέσως μετά η ζωή συνεχίζεται. Δύσκολη ως συνήθως.
Ξανάρχισε η διανομή τροφίμων, μέσω του προγράμματος της Επισιτιστικής Βοήθειας. Αυτή για την πόλη μας γίνεται στις αποθήκες του Δήμου, εντός του στρατοπέδου Κωτσάλου. Κανονικά κάθε Καβαλιώτης πρέπει να κάνει μια βόλτα μέσα στο συγκεκριμένο στρατόπεδο. Θα δει τις δημοτικές και άλλες προσπάθειες εκμετάλλευσης ενός μεγάλου χώρου. Σκόρπιες προσπάθειες χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πολλά τετραγωνικά μέτρα (μετά κτιρίων) παραμένουν ανεκμετάλλευτα.
Δεν πείθεται ο επισκέπτης ότι ο Δήμος Καβάλας θα κάνει όσα δεν έκανε στο Κωτσάλου, στο παλιό Νοσοκομείο και στο «Ασημακοπούλου» που επίσης διεκδικεί. Αν κάποιος έχει σχέδια αξιοποίησης και οργάνωση τότε εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία. Αυτή του Κωτσάλου είναι η πιο εύκολη.
Παρατήρηση δεύτερη. Η κρίση δεν μας έμαθε (όχι ακόμη τουλάχιστον) να αξιοποιούμε γρήγορα και χωρίς γκρίνια τα διάφορα προγράμματα ενίσχυσης. Όπως αυτό της Επισιτιστικής Βοήθειας. Λίγοι δημοτικοί υπάλληλοι στη διανομή. Πολλοί στην αναμονή. Παρακολουθώντας τη διαδικασία να εξελίσσεται ακούς πολλά και διάφορα. Μια απαισιοδοξία που «ξεχειλίζει». Κάνουν ότι μπορούν και οι υπάλληλοι και οι δικαιούχοι. Καθώς όμως βλέπεις να μοιράζονται τρόφιμα μέσα σε μαύρες σακούλες αισθάνεται ότι βρίσκεσαι σε κηδεία. Όπου αυτά που κηδεύονται είναι πολλά.
Η περηφάνια ενός κόσμου. Η αξιοπρέπεια του. Η επιθυμία του να δουλέψει, να αμειφτεί και να μην έχει ανάγκη κανένα απολύτως πρόγραμμα στήριξης. Συνυπάρχουν όλα αυτά με το κουτσομπολιό. Ο ένας κοιτά τον άλλο υπό γωνία. Αμφισβητεί τη δυσκολία του, θυμάται το παρελθόν του, σχολιάζει το παρόν του. Κουβέντες που δεν σε κάνουν χαρούμενο. Λόγια απαραίτητα. Έτσι, για να περάσει η ώρα. Να έρθει η σειρά σου να παραλάβεις τα τρόφιμα και να φύγεις. Το που πας είναι μια άλλη ιστορία. Σίγουρα επιστρέφεις στα προβλήματα με λιγοστά εφόδια να τα αντιμετωπίσεις.
Σε μικρή απόσταση από το κοινωνικό παντοπωλείο του Δήμου Καβάλας, στην ανατολική πλευρά της πόλης, λειτουργούν δύο μεγάλα σούπερ μάρκετ. Το Lidl και ο «Βασιλόπουλος». Ένα άλλο κοινό περιμένει σε αυτά. Υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες.
Που βρίσκεται η αλήθεια; Και στα σούπερ μάρκετ των προσφορών και στα κοινωνικά παντοπωλεία των αναγκών. Αν μπορούσαμε να έχουμε συγκεκριμένα στατιστικά στοιχεία ίσως και να καταλαβαίναμε τη διαφορά. Θα μαθαίναμε π.χ. που οι πελάτες μειώνονται και που γίνονται περισσότεροι.
Μια παλιά συνεργάτης του Γιάννη Μανιάτη, τον καιρό που αυτός ήταν Υπουργός Περιβάλλοντος στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, επιλέχθηκε από τον πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη για να στελεχώσει το επιτελείο του. Η είδηση δεν πέρασε ασχολίαστη επειδή αυτό το διάστημα ο κ. Μανιάτης διεκδικεί την θέση του προέδρου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Κάποιοι είπαν ότι η πορεία της συνεργάτιδας του δείχνει τις πολιτικές του προθέσεις (εφόσον εκλεγεί πρόεδρος της ΔΗ.ΣΥ.).
Αμέσως απάντησε ο κ. Μανιάτης, διαψεύδοντας τα σχετικά σενάρια. «Τότε που ήμουν υπουργός συνεργαζόμουν και με υποψήφιο Δήμαρχο του ΚΚΕ στην Καβάλα» είπε ο κ. Μανιάτης. Εννοούσε τον κ. Βασίλη Λιόγκα. Που τώρα είναι στενός συνεργάτης του αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος κ. Σωκράτη Φάμελου.
Ήταν και παραμένει μια αστεία χώρα η Ελλάδα. Ένα ακόμη παράδειγμα προχειρότητας κι ανευθυνότητας είναι το εξής. Στο στρατόπεδο «Ασημακοπούλου» όπως είναι γνωστό φιλοξενούνται πρόσφυγες. Ο χώρος τους είναι περιφραγμένος. Ελέγχεται όποιος άλλος μπαίνει. Στην πίσω πλευρά των εγκαταστάσεων, σε ένα τουλάχιστον σημείο, η περίφραξη έχει καταργηθεί. Από εκεί (πλησίον των εργατικών κατοικιών) η είσοδος και η έξοδος οποιουδήποτε είναι ελεύθερη. Γίνεται 24ώρες το 24ωρο και χωρίς έλεγχο!
Μετά το τέλος της ομιλίας Καμίνη δόθηκε η δυνατότητα στο ακροατήριο να υποβάλλει ερωτήσεις στον Δήμαρχο Αθήνας και υποψήφιο πρόεδρο της ΔΗ.ΣΥ. Ο πρώην αντιπεριφερειάρχης Τουρισμού Κώστας Παπακοσμάς εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, ρώτησε για το επόμενο εκλογικό σύστημα των τοπικών εκλογών. Φαίνεται ότι αυτές τον ενδιαφέρουν κι έτσι ζήτησε να μάθει την άποψη του κ. Καμίνη για τα σενάρια καθιέρωσης της απλής αναλογικής.
