μικρά πρωινά από τον Νίκο Γενικόπουλο

 μικρά πρωινά από τον Νίκο Γενικόπουλο

Κάποιος κάπου κάτι είπε. Αναφέρθηκε στην Αλάνα. Και στην Αλάνα. Ισχυρίστηκε ότι κάπου άκουσε πληροφορία περί μεταφοράς κοντέινερ στην ίδια περιοχή κι εγκατάστασης σε αυτά μεταναστών. Τα ίδια είπε κάποιος άλλος για το παλιό Νοσοκομείο. Άλλος αναφέρθηκε στο ρημαγμένο Σανατόριο. Η αναφορά προκύπτει τελικά για κάθε άδειο κι εγκαταλελειμμένο ακίνητο της περιοχής. Όλα δήθεν θα φιλοξενήσουν μετανάστες!

 

Από στόμα σε στόμα η … πληροφορία «κυκλοφόρησε». Απ’ όλα τα σενάρια, αυτό που «περπάτησε» καλύτερα ήταν της Αλάνας. Υπήρξε ανακοίνωση συλλόγου και τουλάχιστον δύο συνεδριάσεις του τοπικού συμβουλίου της περιοχής. Κάπως έτσι, υπερβολικά κι αυθαίρετα, προέκυψε θέμα. Από εκεί που δεν υπήρχε.

 

Οι επώνυμοι έκαναν και συνεχίζουν φιλότιμες προσπάθειες. Διέψευσαν. Το έκαναν κατ΄ επανάληψη, με τρόπο κατηγορηματικό. Κανείς δεν τους άκουσε. Δεν τους έδωσε σημασία. Οι φήμες επικρατούν πανηγυρικά αφού όσο πιο ανυπόστατες είναι, τόσο μεγαλύτερη δύναμη δείχνουν να έχουν!

 

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, στη δημιουργία του οποίου βάζουν το χεράκι τους και τα μέσα ενημέρωσης, πώς αλήθεια να βρεις άκρη; Πόσο εύκολο είναι να ξεχωρίσεις την αλήθεια από το ψέμα; Τελικά που είναι η αλήθεια και που το ψέμα; Υπάρχει κάτι ακόμη χειρότερο από τον φόβο για τους μετανάστες. Είναι η εκμετάλλευση των φημών. Για λόγους συνήθως μικροπολιτικούς. Στηρίζεις τα σχέδια σου στους μετανάστες, αποκτάς έτσι προβολή που δεν είχες. Την οποία χρησιμοποιείς για τον πραγματικό σου στόχο και σκοπό.

 

Γινόμαστε κάθε μέρα μάρτυρες μιας υπερβολής και μιας ανοησίας. Κάθε ένας λέει ότι θέλει, είναι γνωστό. Αλλά ακόμη κι αυτό έχει ένα όριο. Από ένα σημείο και μετά καταντά τουλάχιστον ενοχλητικό για το κοινωνικό σύνολο. Για όλους αυτούς που σωστά είχαν και έχουν άλλες προτεραιότητες. Αληθινές. Όπως και τα προβλήματα που κάθε μέρα πρέπει να λύσουν.

 

Ας συνέλθουμε λοιπόν κι ας αποφασίσουμε την οποιαδήποτε συζήτηση, δημόσια συζήτηση, να την κάνουμε επί πραγματικών δεδομένων. Αν δεν υπάρχουν τέτοια, να ψάξουμε να τα βρούμε. Κι αν δεν τα βρούμε, καλύτερο είναι να σωπάσουμε. Όσοι κινδυνολογούν σκάβουν τον λάκκο τους. Κι αν είναι πολιτικός, έχει καλώς. Μην είναι τελικά κάτι χειρότερο…

 

Αύριο συμπληρώνουμε έναν χρόνο από την πτώση τμήματος της γέφυρας στο παλιό Νοσοκομείο. Έως χθες επί του θέματος (και της επετείου) υπήρξε μόνο μια ανακοίνωση. Του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος βρίσκει ευκαιρία να ασκήσει κριτική στην Κυβέρνηση. Λες και αυτό είναι το ζητούμενο.

 

Σήμερα, αν ακούσαμε καλά, ο Δήμαρχος έχει προγραμματίσει συνάντηση με την Εγνατία Οδό ΑΕ. Θα της μιλήσει για την συγκεκριμένη εκκρεμότητα. Ας πάρει στο ταξίδι του μικρό καλάθι… Η εταιρία τώρα αρχίζει να ασχολείται. Κατά συνέπεια ζήσε Μάη μου….

 

Ο Δήμος Καβάλας ένα πράγμα μπορεί να επηρεάσει και να υλοποιήσει. Μια καλύτερη της υφιστάμενης «προσωρινή» κυκλοφοριακή λύση. Κι αν όντως αποφάσισε να υλοποιήσει την ιδέα της κ. Δρακονάκη, να το κάνει γρήγορα. Έτσι ώστε μέχρι το Καλοκαίρι να πάψουμε να ασχολούμαστε με την οδό Βάσου.

 

Η εκδήλωση το απόγευμα της Τετάρτης της Ένωσης Επιστημόνων Γυναικών Καβάλας δεν ήταν σαν όλες τις άλλες. Άρχισε ακριβώς στην ώρα της. Στις 7.30 το απόγευμα, όπως ξεκάθαρα ανέφερε η σχετική πρόσκληση. Ρόλο έπαιξε η απόφαση του ομιλητή και το γεγονός ότι η αίθουσα ήταν ήδη γεμάτη. Οι περισσότεροι άνθρωποι έπραξαν σωστά, έφθασαν στον χώρο (στο Αμφιθέατρο) πριν τις 7.30.

 

Επειδή να αρχίζει μια εκδήλωση στην ώρα της είναι κάτι εντελώς παράξενο, μη πραγματοποιήσιμο, είχε πλάκα με αυτούς τους πολλούς που άργησαν. Ποντάροντας (και με το δίκιο τους) στο ότι η εκδήλωση θα αρχίσει 8 παρά. Έμεναν άφωνοι βλέποντας τι είχε συμβεί. Κι επειδή στην αίθουσα είχαν σβήσει τα φώτα, κινούνταν δύσκολα έως ότου βρουν μια άδεια θέση να καθίσουν.

 

Η έναρξη μιας εκδήλωσης ακριβώς στην ώρα της είναι το σωστό. Το απόλυτα σωστό. Επειδή όμως ζούμε στην Ελλάδα, είναι κάτι που δεν συμβαίνει ποτέ. Το ότι η ώρα έναρξης τηρήθηκε προχθές είναι η εξαίρεση που φυσικά και επιβεβαιώνει τον διαφορετικό κανόνα.

 

Υπάρχουν εκδηλώσεις που άρχισαν και μία ώρα μετά! Οι εκδηλώσεις που αργούν περισσότερο είναι οι πολιτικές. Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Οι εκδηλώσεις λόγου- πολιτισμού κτλ καθυστερούν κατά μέσο όρο 15 λεπτά ή λίγο παραπάνω. Ένα άλλο θέμα είναι το πόσο διαρκούν αυτές οι εκδηλώσεις. Οι χειρότερες είναι οι μουσικοχορευτικές, με τη συμμετοχή πολλών συλλόγων και χορευτικών συγκροτημάτων. Σε αυτές δύο ώρες δεν είναι αρκετές!

 

Ο κάθε σύλλογος «βλέπει» την εκδήλωση του ως μοναδική και διαφορετική. Επειδή για αυτήν δουλεύει καιρό, κάνει τα αδύνατα δυνατά για να την «μεγαλώσει» χρονικά. Θέλει να την απολαύσει όσο το δυνατό περισσότερο. Υποβάλλει κατόπιν τούτου τους θεατές σε ένα ατέλειωτο μαρτύριο. Κι όταν στο γεγονός συμμετέχουν και παιδιά, τότε ακόμη χειρότερα.

 

Κι όμως, οι εκδηλώσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως επιβάλλουν οι συνθήκες της εποχής. Να έχουν ουσία, να έχουν καλή οργάνωση και συντονισμό. Να είναι σε διάρκεια όσο πρέπει. Μόνο έτσι ο θεατής θα ευχαριστηθεί, κι όταν ξαναπροσκληθεί θα αποφασίσει να επανέλθει.

 

Όλα αυτά τα σχόλια γίνονται με αφορμή την εκδήλωση της Τετάρτης και δεν την αφορούν σε όλα τα άλλα εκτός φυσικά από την ώρα έναρξης της. Ας τα έχουν υπόψη τους οι τοπικοί σύλλογοι γιατί πολλές ακόμη εκδηλώσεις «έρχονται». Αν θέλουν να είναι πετυχημένες πραγματικά, ας γίνουν με σύγχρονους όρους.

 

Διαβάστε επίσης