μικρά πρωινά από τον Νίκο Γενικόπουλο
275 συμπολίτες προσήλθαν χθες στα rapid τεστ στην κεντρική πλατεία, σε ένα μικρό αλλά σημαντικό τοπικό ρεκόρ. Η χθεσινή διαδικασία ήταν αυτή με τα περισσότερα τεστ ως τώρα. Ξεπέρασε κάθε προηγούμενη, τόσο στην πόλη όσο και στον υπόλοιπο νομό. Δεν γνωρίζουμε τι ήταν αυτό που προκάλεσε τη μεγάλη προσέλευση. Ρόλο έπαιξε σίγουρα το αποτέλεσμα των 8 θετικών την προηγούμενη μέρα. Όσοι είχαν σχέση με αυτά τα 8 θετικά περιστατικά, ανησύχησαν και έσπευσαν να κάνουν έλεγχο για τον εαυτό τους. Εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι οι περισσότεροι ήταν αρνητικοί μιας και χθες τα 275 τεστ είχαν ένα μόνο θετικό περιστατικό.
Με απόφαση του κ. Θόδωρου Μουριάδη την Τρίτη, ο Συμπαραστάτης του Δημότη του Δήμου Καβάλας κ. Θανάσης Αθανασίου απέκτησε και γραμματειακή υποστήριξη. Υπάλληλο του Δήμου που θα εξυπηρετεί τόσο τον Συμπαραστάτη όσο και αυτούς που γραπτώς απευθύνονται σε αυτόν θέτοντας υπόψη του τα παράπονα τους.
Από την περασμένη Δευτέρα μέχρι και χθες το Κέντρο Υγείας Πρίνου Θάσου έκανε πολλά εμβόλια κατά του κορωνοϊού. Τη Δευτέρα 160, προχθές Τρίτη 181 και χθες περίπου 170. Νούμερα πολύ μεγάλα για τις δυνατότητες του προσωπικού του Κέντρου Υγείας. Το οποίο όπως μαθαίνουμε μειώνεται, για λόγους πολλούς και διάφορους. Σύμφωνα με τις γενικότερες εκτιμήσεις, το προσωπικό δύσκολα θα αντέξει σε αυτούς τους καθημερινούς ρυθμούς εμβολιασμών. Χρειάζεται επειγόντως ενίσχυση.
Οι λογαριασμοί ρεύματος που παραμένουν απλήρωτοι δημιουργούν θέματα μεταξύ των τοπικών φορέων. Αυτά τα θέματα έχουν ως εξής: Ο ΟΛΚ απευθύνθηκε σε δικηγόρο για να πιέσει το Δήμο Καβάλας να πληρώσει λογαριασμούς ρεύματος που αφορούν το Πάρκο του Φαλήρου. Είναι ποσό 20.000 ευρώ περίπου απλήρωτων λογαριασμών της ΔΕΗ έως και 3 χρόνια πίσω! Η δημοτική κοινωνική «Αλληλεγγύη» του Δήμου Καβάλας αρνείται να πληρώσει το ρεύμα για την προσωρινή λειτουργία σε χώρο της του 12ου δημοτικού σχολείου. Ένα ποσό περίπου 6.000 ευρώ.
Ο δικηγόρος Καβάλας κ. Παναγιώτης Μαμτσαδέλης μίλησε προχθές στην Πρωινή για τα θέματα των δρόμων στη συνοικία του Περιγιαλίου. Χρησιμοποίησε την ιδιότητα του συμβούλου του συλλόγου των κατοίκων της συνοικίας. Όπως είπε οι βασικοί δρόμοι στο Περιγιάλι που πρέπει να ανοίξουν συνολικά είναι 4. Συμφώνησε ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα σε αυτόν δίπλα και πίσω από το «Ασημακοπούλου». Ο κ. Μαμτσαδέλης σημείωσε ότι πρέπει να λειτουργήσει και να εξελιχθεί και η διαδικασία αποζημιώσεων επί των επικειμένων. Στην οποία εμπλέκεται εκτός του Δήμου Καβάλας και η Περιφέρεια ΑΜΘ.
Η αντιμετώπιση του προβλήματος των κουνουπιών με τη συνήθη διαδικασία είναι γεγονός και για την πόλη της Καβάλας. Αυτές τις ημέρες συνεργείο κυκλοφορεί στο κέντρο της πόλης, ψεκάζοντας τα φρεάτια. Είναι κάτι απαραίτητο, το οποίο συνήθως γίνονταν αρχές Καλοκαιριού. Φέτος και αυτό γίνεται αρκετά πιο νωρίς.
Απογοητευμένοι αποχώρησαν προχθές Δευτέρα πολίτες που ήθελαν να περάσουν τα οχήματα τους ΚΤΕΟ, από αυτό της ΠΕ Καβάλας στο Κοκκινόχωμα. Το σύστημα δεν δέχονταν την πιστωτική τους κάρτα. Όπως μας είπαν το ΚΤΕΟ της ΠΕ Καβάλας στο Κοκκινόχωμα δεν διαθέτει Pos κι έτσι η κάρτα μπαίνει σε σύστημα ηλεκτρονικού υπολογιστή. Μόνο που το σύστημα εκείνη την ημέρα δέχονταν αριθμούς πιστωτικών καρτών μόνο από μία τράπεζα. Κι έτσι οι πολίτες έφυγαν χωρίς να εξυπηρετηθούν.
Σύλλογοι και άλλοι τοπικοί φορείς, μικροί μα και μεγάλοι σε ηλικία, προσπαθούν να διατηρήσουν την παράδοση. Διοργανώνουν και φέτος τα πασχαλινά τους παζάρια αλλά μέσω διαδικτύου. Είναι εκπαιδευμένοι αφού το ίδιο έγινε πέρσι το Πάσχα, φέτος τα Χριστούγεννα. Σημασία έχει οι πολίτες να ανταποκριθούν αφού μία ακόμη φορά τα έσοδα που θα προκύψουν θα είναι για καλό σκοπό. Αυτές τις μέρες γνωστοποιούνται πιο συγκεκριμένα οι πρώτες σχετικές πρωτοβουλίες. Καλή επιτυχία σε όλες.
Διαβάζουμε στο διαδίκτυο θετικά σχόλια των συμπολιτών που έκαναν πρόσφατα το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού. Περιγράφουν άριστη την εξυπηρέτηση τους και τη οργάνωση της διαδικασίας. Ένας από αυτούς, ο κ. Χρήστος Τζανάκος, γράφει: «Την Δευτέρα επισκέφτηκα το Εμβολιαστικό Κέντρο ΚΥ ΚΑΒΑΛΑΣ πρώην ΙΚΑ για προγραμματισμένο εμβολιασμό μου κατά του Covid-19 . Οφείλω να ομολογήσω ότι εξεπλάγην από την άψογη οργάνωση του συγκεκριμένου κέντρου. Η υποδοχή με χαμόγελα και ευγένεια όπως και η θερμομέτρηση το ίδιο και η παραλαβή των δικαιολογητικών.Η εξυπηρέτηση ήταν άριστη, χωρίς καθυστέρηση και με τάξη τόσο στο χώρο αναμονής όσο και στο χώρο που πραγματοποιούνται οι εμβολιασμοί από το Ιατρικό και Νοσηλευτικό προσωπικό. Συγχαίρω τη Γιατρό και τις νοσηλεύτριες του Εμβολιαστικού Κέντρο ΚΥ ΚΑΒΑΛΑΣ και ομολογώ τον ενθουσιασμό μου για τη άψογη οργάνωση ,την ευγένεια και την πολύ φιλική συμπεριφορά τους με τους προσερχόμενους για εμβολιασμό. Τους οφείλω ένα μεγάλο Ευχαριστώ».
Ο Θόδωρος Μήτρας σχολιάζει τα περί επίταξης των ιδιωτών γιατρών
Ο συμπολίτης γιατρός- καρδιολόγος- Θόδωρος Μήτρας έγραψε και ανάρτησε το ακόλουθο κείμενο. Όπου προφανώς αφορμή του ήταν οι προτάσεις των ημερών και για την επίταξη των ιδιωτών γιατρών.
« Από μικρός σχετικά είχα ένα όνειρο. Ήθελα να γίνω γιατρός. Αυτό ταίριαζε απόλυτα με την πλήρη ανικανότητα μου σε οτιδήποτε τεχνικό. Κάδρο πήγαινα να κρεμάσω στον τοίχο και κατεδάφιζα το σπιτι όλο. Ακόμα θυμάμαι το πρόσωπο της μητέρας μου όταν μου έδωσε να καρφώσω μία κρεμάστρα στον τοίχο και με δύο σφυριές έκανα ζημιά και χρειαστήκαμε και ηλεκτρολόγο και υδραυλικό και σοβατζή και αρχιτέκτονα!
Στα 19 μου έφυγα κυνηγώντας το όνειρο μου. Μόνος μου. Όχι με ξένες πλάτες. Πήγα σε μια χώρα που δεν ήξερα καλά καλά που βρίσκονταν. Δεν ήξερα ούτε να πω καλημέρα στη γλώσσα εκείνη. Έσκυψα, δούλεψα, στερήθηκα, πάλεψα, διάβασα και πήρα το πτυχίο μου. Όταν ζήτησα να γυρίσω και να κάνω ειδικότητα στην Ελλάδα δεν είχα δυστυχώς κανένα απολύτως τρόπο να μπω. Συνέχισα λοιπόν εκεί που βρισκόμουν. Η χώρα εκείνη με δέχτηκε, με έκανε δικό της τέκνο. Έμεινα εκεί 20 χρόνια. Δούλεψα πάρα πολύ, περισσότερο από σκυλί, αλλά αυτό ήταν επιλογή μου. Δεν ζήτησα ποτέ τίποτα. Μόνο όσα μπορούσα να καταφέρω με τις δικές μου δυνάμεις και τη δουλειά μου. Έτυχε να αρχίσω εφημερία Παρασκευή και να βγω Τετάρτη πρωί από το νοσοκομείο.
Όταν γύρισα στη χώρα μου, προσπάθησα να βρω μια δουλειά. Πουθενά. Το εθνικό σύστημα υγείας δε με δέχτηκε ποτέ. Έγγραφα, αιτήσεις, δουλειές, τίποτα. Με χαρά και όρεξη ξεκίνησα το δικό μου ιατρείο. Έτσι κι αλλιώς αυτό είχα μάθει να κάνω. Γιατρός είμαι. Δεν μπορούσα να κάνω άλλη δουλειά. Δεν ήξερα κανέναν. Δεν είχα καν δουλέψει μια μέρα στην Ελλάδα σε νοσοκομείο για να με γνωρίζει κάποιος. Δεν ήμουν γνωστός. Ακόμα και σήμερα είμαι στο νοίκι. Ότι έκανα το έκανα μόνος μου. Πληρώνω τα πάντα από την τσέπη μου χωρίς να έχω πάρει ποτέ ευρώ από το δημόσιο. Μέσα στην πανδημία, εγώ όπως και όλοι οι ιατροί του ιδιωτικού τομέα δηλώναμε πάντα παρόντες. Δεν θέλω να πω ότι κάτι έκανα. Ας το κρίνουν άλλοι αυτό. Ας μην το κρίνει κανένας. Δε με νοιάζει. Δεν ένιωσα ποτέ ήρωας. Δεν ήθελα ποτέ κανένας να με χειροκροτήσει στις οκτώμισι το βράδυ στα μπαλκόνια. Τη δουλειά μου έκανα. Να με αφήσουν να δουλέψω ήσυχο ήθελα. Γιατί απλά, έκανα αυτό που ήθελα. Αυτό το οποίο ήθελα να κάνω πάντα στη ζωή μου. Προσωπική μου επιλογή. Όπως ακριβώς προσωπική επιλογή του καθενός να κάνει το επάγγελμα του. Οποιοδήποτε κι αν είναι αυτό. Δεν υπάρχουν λειτουργήματα και επαγγέλματα. Μύθος είναι. Όλες οι δουλειές το ίδιο ακριβώς σπουδαίες είναι. Αν δεν φάω το ζεστό μου κουλούρι το πρωί από τον αρτοποιό, αν δεν βρω καθαρή την πόλη μου από τον οδοκαθαριστή, αν δεν ακούσω την πρωινή μου ενημέρωση από το ραδιόφωνο το πρωί δε γίνεται.
Σε εποχή πανδημίας, με ασθενείς να μη μπορούν να βγουν από τα σπίτια τους, έπρεπε να πληρώσω το νοίκι, το νερό, το τηλέφωνο, τα πάντα. Τους φόρους μου, τα πάντα. Δεν μίλησα. Όταν ήρθε η πανδημία, έφτασα μέχρι το διοικητή της ΥΠΕ για να προσφέρω. Μου είπαν τρεις φορές ότι θα μου τηλεφωνήσουν. Ποτέ δε μου τηλεφώνησαν. Με προσέβαλαν πολλές φορές γιατί εμείς οι ιδιώτες είμαστε οι βδέλλες που ρουφάμε αίμα. Δεν μίλησα. Άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά στο ραδιόφωνο, σε τοπικό ραδιόφωνο σε πρωινή εκπομπή, τον εκλεγμένο εκπρόσωπο του ΚΚΕ να αποκαλεί όλους τους ιδιώτες παράσιτα του τομέα της υγείας. Δε μίλησα. Τώρα με το έτσι θέλω θέλουν να με επιτάξουν. Ξανά. Σε περίοδο πανδημίας μου είχανε επιτάξει τα υλικά, δεν έβρισκα τίποτα, έπρεπε ο ίδιος να προστατευτώ και φοβόμουνα να γυρίσω σπίτι. Όχι τόσο πολύ για τον εαυτό μου όσο για τους άλλους θα μπορούσα να κολλήσω και να τους κάνω κακό. Τώρα οι ίδιοι γυρίζουν στους δρόμους και πετάνε χαρτιά για να με επιτάξουν ξανά. Σαν ιδιώτη. Σαν εγκληματία. Δεν θέλω ούτε καν να σας φτύσω. Γιατί δεν το αξίζετε».
