Στην Πρωινή εκτός από την όποια δημοσιογραφική δουλειά, ή τα σχόλια που γράφω στη στήλη που διατηρώ, πολύ συχνά κάνω και γραφιστική δουλειά, «στήνοντας» κάποιες από τις σελίδες της εφημερίδας.
Η ύλη για κάθε σελίδα έρχεται σε κάποιο πρόχειρο χαρτί όπου αναφέρονται τα κείμενα με τους τίτλους του το καθένα και ο κωδικός της φωτογραφίας που θα συνοδεύει αυτό το κείμενο.
Πρέπει να πω ότι η Πρωινή που διανύει ήδη το 68ο έτος της συνεχούς κυκλοφορίας της, καθώς είναι και η παλαιότερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της Καβάλας, πέρα από το πολύτιμο και εξαιρετικά πλούσιο αρχείο φωτογραφιών που διαθέτει σε χαρτί το οποίο ψηφιοποιούμε σιγά – σιγά,, διαθέτει επίσης και ένα πολύ μεγάλο ψηφιακό αρχείο φωτογραφιών των τελευταίων 25 περίπου χρόνων. Από τότε δηλαδή που οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές αντικατέστησαν οριστικά εκείνες με τα φιλμ.
Οι κάθε μία από τις φωτογραφίες αυτές έχει τον κωδικό της, κι έτσι ανατρέχει κανείς γρήγορα και εύκολα για να βρει αυτό που θέλει.
Χτες λοιπόν ασχολούμουν με το στήσιμο της σελίδας 5 όπου ο Νίκος Γενικόπουλος γράφει καθημερινά τη στήλη του «Μικρά Πρωινά» και συνόδευε τα κείμενά του με μια πολύ όμορφη φωτογραφία από τους ισχυρούς νοτιάδες που φυσούσαν στις παραλίες μας και συγκεκριμένα στην παραλία Περιγιαλίου όπου μάλιστα ένας ερασιτέχνης ψαράς είχε στήσει τα καλάμια του και περίμενε να βγάλει το καλό το ψάρι.
Η φωτογραφία είχε τον κωδικό «notias 87», που σημαίνει ότι το αρχείο της Πρωινής διαθέτει άλλες 86 φωτογραφίες από νοτιάδες που είχαν ξεσπάσει στην Καβάλα τα τελευταία 25 περίπου χρόνια.
Καθώς λοιπόν έψαχνα να βρω την συγκεκριμένη φωτογραφία σκέφτηκα πόσο τυχεροί είμαστε σ’ αυτήν την πόλη. Διότι σε αντίστοιχα αρχεία φωτογραφιών τοπικών εφημερίδων στην Κομοτηνή, στην Ξάνθη, στη Δράμα, στις Σέρρες, στην Κοζάνη, στην Τρίπολη, στη Λάρισα, στα Τρίκαλα, στο Αγρίνιο, στη Λαμία, στη Σπάρτη και σε μια σειρά άλλων ελληνικών πόλεων δεν υπάρχουν φωτογραφίες με τον κωδικό notias ούτε με τον κωδικό limani, ή με τον κωδικό kroyazieroplio, ixthioskala, feribot και πολλούς άλλους κωδικούς που να παραπέμπουν στη θάλασσα. Απλώς διότι αυτές οι πόλεις δεν έχουν θάλασσα.
Γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι και ευτυχισμένοι και να δοξάζουμε το Θεό που ζούμε σε έναν ευλογημένο τόπο, με τη θάλασσα και τον ορίζοντα ολάνοιχτό μπροστά μας, σε μια πόλη όμορφη που πρέπει όμως να την προσέχουμε και να την αγαπάμε και να μην την πληγώνουμε με τις αντικοινωνικές πολλές φορές συμπεριφορές μας.
Δεν αρκεί να κομπάζουμε ότι η Καβάλα είναι το Μόντε Κάρλο της Ελλάδας. Οφείλουμε να της συμπεριφερόμαστε και αναλόγως. Έτσι δεν είναι;
Θ.Θεοδωρίδης
