Στην εκπομπή «Περίμετρος» της ΕΤ3 μίλησε την περασμένη Παρασκευή ο συμπολίτης φροντιστής κ. Αργύρης Μυστακίδης.
Κλήθηκε να σχολιάσει τις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις, οι οποίες λόγω πανδημίας δεν είναι σαν τις προηγούμενες. Η συνέντευξη του κ. Μυστακίδη δόθηκε με την ιδιότητα του, αυτήν του Β’ Αντιπροέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εκπαιδευτών Φροντιστών Ελλάδας.
Ο κ. Μυστακίδης μία ακόμη φορά έκανε άριστη ανάλυση της κατάστασης, έχοντας φυσικά στο επίκεντρο του τον μαθητή. Αυτόν που σήμερα ή από αύριο μπαίνει στη «μάχη» των Πανελλαδικών εξετάσεων.
Μεταξύ άλλων ο κ. Μυστακίδης είπε:
«Μιλάμε για τις πιο ιδιαίτερες πανελλαδικές εξετάσεις των τελευταίων δεκαετιών. Όσο τουλάχιστον φθάνει η δική μας μνήμη δεν μπορούμε να ανακαλέσουμε εξετάσεις οι οποίες να έχουν τόσες πολλές ιδιαιτερότητες.
Και βέβαια και τόσο μεγάλο ψυχολογικό φορτίο για τα παιδιά που θα συμμετέχουν σε αυτές. Για αυτό χρειάζεται μια ευαίσθητη προσέγγιση προς τους υποψηφίους. Η προσέγγιση αυτή πρέπει να υπάρχει απ’ όλους όσους εμπλακούν και φυσικά αυτό γίνεται πάντα από τις οικογένειες και από τους καθηγητές τους. Η ευαίσθητη προσέγγιση πρέπει να υπάρχει σε όλους τους τομείς που έχουν σχέση με τις εξετάσεις.
Πάντα οι υποψήφιοι των εξετάσεων επιζητούν να συμμετέχουν όχι σε εύκολες αλλά σε εξετάσεις δίκαιες. Τι θα πει δίκαιες εξετάσεις; Να εξεταστούν σε όσα έχουν διδαχθεί, με σαφήνεια. Αυτό είναι ένα σημαντικό ζήτημα, το πώς τίθενται τα θέματα.
Θα πρέπει να είναι σαφή. Θα πρέπει αυτός που έχει διαβάσει να μπορεί να αποδώσει αυτά που ξέρει. Αυτά λοιπόν τα απλά πράγματα πολλές φορές δεν γίνονται. Για χίλιους δυο λόγους. Νομίζω ότι τη φετινή χρονιά δεν υπάρχει περιθώριο για κάτι τέτοιο.
Θα πρέπει όλοι όσοι εμπλακούν να προσεγγίσουν το ζήτημα με τη σοβαρότητα και ευαισθησία που είπαμε ήδη. Είναι επίσης σημαντικό τι κάνουμε μετά τις εξετάσεις και π.χ. πως υποστηρίζουμε ένα παιδί που δεν έχει φέρει το αποτέλεσμα που θα ήθελε.
Όλες αυτές οι παράμετροι είναι σημαντικές και νομίζω ότι στη συγκυρία που ζούμε νομίζω ότι αποκτούν μια ιδιαίτερη σημασία. Σε σχέση με όσα προηγήθηκαν και τις ειδικές συνθήκες που επικράτησαν το προηγούμενο διάστημα έχω να διαπιστώσω ότι άπαντες (και ειδικά οι μαθητές) βγαίνουν από τη διαδικασία ταλαιπωρημένοι. Βγαίνουν αγχωμένοι. Όλες οι αλλαγές που υπήρξαν δεν είναι το καλύτερο περιβάλλον για έναν υποψήφιο.
Η διαδικασία ξέρουμε ότι είναι μια διαδικασία που δημιουργεί ιδιαίτερο άγχος έτσι κι αλλιώς. Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι όλα αυτά τα παιδιά αφουγκράστηκαν τις αγωνίες που όλοι το προηγούμενο διάστημα ζήσαμε.
Πολλά από τα παιδιά είχαν την αγωνία του οικογενειακού περιβάλλοντος. Κάποιος ασθενής κτλ. Είχαν και το φόβο να μην ασθενήσουν τα ίδια. Να μη ασθενήσουν οι γονείς τους. Κάποια από αυτά τα παιδιά ζούσαν σε ένα περιβάλλον όπου ο γονιός ίσως να μην δούλευε. Να μειώθηκε το οικογενειακό εισόδημα…
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που έχουν επιδράσει στην ψυχολογία των παιδιών και είναι σίγουρο ότι αυτό, το μάθημα μέσω της τηλεκπαίδευσης, δεν είναι σε καμία περίπτωση η πολύπλευρη επαφή που αναπτύσσεται ανάμεσα στο δάσκαλο και το μαθητή όταν έχουμε δια ζώσης διδασκαλία.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι τα παιδιά μπαίνουν στη διαδικασία των εξετάσεων κουρασμένα- ταλαιπωρημένα- αγχωμένα».
