Θεωρώ πως θα ήταν ιεροσυλία να μην αναφερθώ στο παρακάτω σχόλιο, σχετικά με το γεγονός που προέκυψε, με τη παραδοσιακή εδώ και 40 χρόνια που υφίσταται Ταβέρνα «Κυρά Βαγγελιώ».
Όπως ανακοίνωσε ο ιδιοκτήτης και πολύ φίλος μου Μάκης Κωνσταντινίδης συνταξιοδοτείται. Η παρέα της Πέμπτης που έχει συσταθεί εδώ και μια πενταετία και είμαι μέλος της, ήταν και είναι φανατική πελάτης της και ταυτόχρονα έχει αναπτυχθεί ζηλευτή φιλία με τον ιδιοκτήτη.
Είναι λυπηρό και ταυτόχρονα ευχάριστο γεγονός με το φίλο μας Μάκη Κωνσταντινίδη, που ανελλιπώς επί μια τεσσαρακονταετία μαζί με τη μητέρα του Ευαγγελία, προς τιμήν της και ο τίτλος του μαγαζιού «Κυρά Βαγγελιώ» προσέφεραν τις υπηρεσίες τους, στον κόσμο της Καβάλας και ήρθε πλέον η στιγμή να κάνει πράξη την επιθυμία του ο φίλος μου, για ανάπαυση και ξεκούραση. Πλέον στο εξής θα ανήκει στο κλαμπ των συνταξιούχων και μέλος της παρέας της Πέμπτης. Προς τιμήν του έγραψα και τους παρακάτω στίχου , που μελοποίησα κιόλας.
Κυρά Βαγγελιώ
Καβάλα και Καβάλα στο Περιγιάλι
Ταβέρνα με Ταβέρνα με φήμη μεγάλη
Βρισκόμαστε, βρισκόμαστε πρωί και βράδυ
Στο μαγαζί του ωραίου Μάκη
Ρεφραίν
Κυρά Βαγγελιώ, Κυρά Βαγγελιώ
Δεν σε αλλάζω, δεν σε αλλάζω
Ούτε τολμώ
Μάκη αδελφέ, Μάκη αδελφέ
Να μας ζήσεις και σε άλλα
Σουπερ αητέ
Καβάλα και Καβάλα στο Περιγιάλι
Βρισκόμαστε, βρισκόμαστε μικροί, μεγάλοι
Ποτό, κιθάρα και φωνές, βρισκόμαστε μικροί μεγάλοι
Ποτό, κιθάρα και φωνές στενάζουν οι διπλοπενιές
Ρεφραίν
Κυρά Βαγγελιώ , Κυρά Βαγγελιώ κλπ.
