Πενήντα αποχρώσεις του γαλάζιου: Οι ξεχωριστές παραλίες της Θάσου που συναρπάζουν (φωτογραφίες)
Ψηλά βουνά, εκτεταμένα δάση από πλατάνια, καστανιές και πεύκα διαμορφώνουν μια συναρπαστική, ορεινή φυσιογραφία. Όμως σε αυτό το ξεχωριστό νησί της Μακεδονίας, αυτό που καταγράφει η μνήμη του ταξιδιώτη και αφομοιώνει με την πάροδο του χρόνου σαν μια αξέχαστη εμπειρία, είναι οι βουτιές στις αμέτρητες χρυσαφένιες ακρογιαλιές που φαίνεται πως εδώ πραγματικά περισσεύουν!
Συνολικά, στη Θάσο με έκταση 379 τετρ. χλμ. και μήκος ακτών 115 χλμ. έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 50 μικρές και μεγαλύτερες παραλίες, δηλαδή με έναν απλοϊκό υπολογισμό να υπολογίζετε σχεδόν σε κάθε δυο χιλιόμετρα ακτής και μια παραλία! Τα περισσότερα ακρογιάλια του νησιού είναι στρωμένα με άμμο, έχουν ρηχά και ζεστά νερά και σπάνια τα πιάνει ο άνεμος.
Σχεδόν όλο το νησί αγκαλιάζεται από πυκνό και πολυποίκιλο πράσινο που κατεβαίνει κατά κύματα ώς τη θάλασσα και στολίζει την ιδιαίτερη ακτογραμμή. Υπάρχουν παραλίες για όλα τα γούστα που προσεγγίζονται εύκολα με ασφάλτινους δρόμους, με πολλές από αυτές να είναι οργανωμένες, ιδανικές για οικογένειες και ασφαλείς για τα παιδιά. Υπάρχουν όμως αρκετές απόμερες και απομονωμένες που τις αναζητούν τα ζευγάρια και οι φίλοι της ησυχίας και της περιπέτειας.
Παραλίες κοντά στον Λιμένα: Βγαίνοντας από τον Λιμένα με κατεύθυνση νότια, δρόμος αριστερά οδηγεί στην εκπληκτική παραλία Μακρύαμμος. Πρόκειται για μια ακτή στρωμένη με ολόλευκη άμμο, οργανωμένη (με είσοδο) και με ξενοδοχειακά συγκροτήματα να την πλαισιώνουν. Στην ίδια πλευρά του νησιού, πιο απομονωμένα (η πρόσβαση γίνεται με σκονισμένο χωματόδρομο), αλλά όχι άγνωστα είναι τα ακρογιάλια στον όρμο του Αϊ Γιάννη. Δυστυχώς, η περιοχή έχει απολέσει τη φυσική της ομορφιά από τα παρακείμενα λατομεία (η μεγάλη πληγή του θασίτικου περιβάλλοντος).
Εδώ συναντάμε και την εξωτική ακτή Σαλιάρα με το μικροσκοπικό ολόλευκο βοτσαλάκι που προέρχεται από θρυμματισμένο μάρμαρο δουλεμένο από το κύμα. Πριν από μερικά χρόνια αυτή η ιδιαίτερη παραλία ήταν το κρυφό μυστικό της Θάσου. Τα τελευταία χρόνια, όμως, μαζεύει πολύ κόσμο. Φυσικά και υπάρχουν ομπρέλες και ξαπλώστρες σε μεγάλος μέρος της ακτής και συχνά η μουσική παίζει στη διαπασών! Αν έχετε ψηλό αυτοκίνητο, κατευθυνθείτε 2 χλμ. νότια από τη Σαλιάρα για να κολυμπήσετε στην παραλία Βάθη όπου βρίσκεται και το ομώνυμο resort.
Παπαλιμάνι – Γλυφάδα: Στο βόρειο τμήμα του νησιού και δυτικά από τον Λιμένα συναντάμε το ακρογιάλι του Αγίου Βασιλείου, την ακτή της Γλυφάδας, την υπέροχη θαλασσινή γωνιά Νιστέρι και την οργανωμένη Λα Σκάλα. Αμέσως μετά, συνεχίζοντας την προς δυσμάς πορεία, θα δούμε την αμμουδερή αγκαλιά Παπαλιμάνι και την ακτή Γλυκάδι. Ολες οι προαναφερόμενες ακτές είναι στρωμένες με λευκή ή ξανθιά άμμο, έχουν ρηχά νερά με τιρκουάζ χρώματα και είναι πλαισιωμένες από πεύκα που βρέχουν κυριολεκτικά τις ρίζες τους στο θαλασσινό νερό. Σε όλες θα βρείτε παραθαλάσσιες ταβέρνες και άλλες εξυπηρετήσεις και γενικά υποδομές που διευκολύνουν τις οικογένειες.
Χρυσάφι στο κύμα: Η «Χρυσή Αμμουδιά», επίνειο του κατάφυτου χωριού Παναγιά, η «Χρυσή Ακτή» και η «Σκάλα Ποταμιάς», επίνεια του ορεινού χωριού Ποταμιά, είναι οι πλέον δημοφιλείς παραλίες του νησιού με άριστη υποδομή, υπέροχη χρυσαφιά, αμμουδερή ακρογιαλιά, ρηχά νερά, πυκνή βλάστηση και πολλά συγκροτήματα ενοικιαζόμενων δωματίων και ξενοδοχείων να βρίσκονται σε μικρή απόσταση από την ακτή. Η ευρύτερη περιοχή είναι διαμορφωμένη για παρέες και γενικά για οικογενειακές διακοπές.
Οι Σκάλες της Θάσου: Με αφετηρία τον Λιμένα ακολουθούμε τον δυτικό οδικό άξονα που «τρέχει» παράλληλα με την ακτή, συνδέοντας τα παραθαλάσσια θέρετρα Σκάλα Ραχώνη, Σκάλα Πρίνου, Σκάλα Σωτήρος, Σκάλα Καλιράχης, Σκάλα Μαριές με την πρωτεύουσα. Οπου βλέπετε το τοπωνύμιο «Σκάλα», να ξέρετε ότι είναι το επίνειο του ομώνυμου ορεινού χωριού που συνήθως βρίσκεται ψηλότερα στο βουνό. Στις Σκάλες οι ψαράδες έδεναν τις βάρκες τους και προσάραζαν τα καΐκια με τα εφόδια. Σήμερα οι παραλιακοί οικισμοί έχουν εξελιχθεί σε δημοφιλή θέρετρα, εκμεταλλευόμενα τις υπέροχες ακρογιαλιές τους. Ανάμεσα σε αυτά τα φανταχτερά ακρογιάλια να ξεχωρίσουμε την ακτή Παχύ με τη γαληνεμένη θάλασσα, την ξανθιά άμμο και το πευκοδάσος που ρίχνει τη σκιά του στο νερό (8,5, χλμ. από Λιμένα).
Τα Λιμενάρια και οι τροπικές ακρογιαλιές τους: Στα 35 χιλιόμετρα από το Λιμένα, αμέσως μετά τη Σκάλα Μαριές, πρώτο μεγάλο παραλιακό χωριό που θα συναντήσουμε είναι τα Λιμενάρια. Ανάμεσα σε Σκάλα Μαριές και Λιμενάρια βρίσκεται η τροπικών χρωμάτων παραλία Τρυπητή. Είναι αμμουδερή, στο μεγαλύτερο μέρος της υπάρχουν και τμήματα με βοτσαλάκι. Στο δυτικότερο τμήμα της απλωτής αμμουδιάς αναζητήστε το άνοιγμα στον βράχο που αφήνει να σχηματιστεί μια μικροσκοπική παραλία, το φυσικό αυτό φαινόμενο έδωσε το όνομά του στην περιοχή. Λίγο πιο βόρεια, με δύσκολη πρόσβαση από τον επαρχιακό δρόμο Λιμένα – Λιμενάρια, ξεχωρίζει η ερημική ακρογιαλιά Φαρί που αγκαλιάζεται από απόκρημνους βράχους και πεύκα. Η περιοχή προσεγγίζεται δύσκολα με κακό χωματόδρομο και με μονοπάτι.
Κολύμπι στα Μεταλλεία: Εξίσου καλή είναι η παραλία των Μεταλλείων. Προσεγγίζεται είτε με μονοπάτι από τα Λιμενάρια είτε με σύντομο δρόμο που σταματά λίγο ψηλότερα από την ακτή. Στην περιοχή βρίσκονται τα εγκαταλειμμένα, εντυπωσιακά ωστόσο κτίρια, που στέγαζαν τα γραφεία των παλιών μεταλλείων. Το μεγαλύτερο μέρος της παραλίας είναι οργανωμένο και καλύπτεται από σειρές με ομπρέλες – ξαπλώστρες. Η αμμουδιά έχει διάφορες κοκκινωπές αποχρώσεις που οφείλονται στα υπολείμματα από το παλιό εργοστάσιο εξόρυξης σιδηρομεταλλεύματος. Αρκετά ενδιαφέρουσα είναι η υπαίθρια έκθεση έργων τέχνης καμωμένων από θασίτικο μάρμαρο.
Ποτός – Αστρίς, άφθονες επιλογές για μακροβούτια: Ο κεντρικός περιφερειακός δρόμος συνεχίζει την παραλιακή πορεία του προς το νοτιότερο τμήμα του νησιού. Ετσι, μόλις 2 χλμ. μετά τα Λιμενάρια και 40 χλμ. από τον Λιμένα, θα βρεθούμε στο Πευκάρι με τα λευκά βράχια και την ακρογιαλιά του. Πρόκειται για μια επίσης οργανωμένη παραλία που μάλιστα συνδυάζει την άμμο με το βοτσαλάκι. Ακολουθεί το παραλιακό θέρετρο του Ποτού, με τον ομώνυμο οικισμό να ακουμπά στη θάλασσα και την ιδιαίτερα δημοφιλή αμμουδιά του. Πιο απλωτή και αρκετά πιο ήσυχη είναι η κοντινή παράλια Αστρίς και αυτή με βοτσαλάκι και άμμο.
Αμέσως μετά τον Ποτό θα συναντήσετε το οργανωμένο αμμουδερό ακρογιάλι του Αγίου Αντωνίου (αποτελεί φυσική προς Νότο συνέχεια της εκτεταμένης παραλίας του Ποτού). Η θαλάσσια αυτή περιοχή με τα ρηχά νερά που έχουν τα πιο απίθανα γαλαζοπράσινα χρώματα, προσφέρει αρκετές επιλογές στη διαμονή και στο φαγητό, ενώ μαζεύει αρκετό κόσμο.
Στον δρόμο για Αστρίδα ξεχωρίζει η μικρότερη, μα πανέμορφη ακτή Ρωσογκρεμός που είναι αρκετά δημοφιλής και διαθέτει φυσική σκιά. Σαφώς πιο ήσυχα είναι στο ακρογιάλι Νότος που θα το δείτε από τον δρόμο να ξεπροβάλλει ανάμεσα σε βράχια και πεύκα. Αμέσως μετά ακολουθεί η δημοφιλής παραλία Ψιλή Αμμος, μια από τις καλύτερες του νησιού, μόλις 4 χλμ. από τον Ποτό. Για πιο ερημικές καταστάσεις αναζητήστε τη μικρή παραλία Καλάμι. Οσοι αρέσκονται στις εξερευνήσεις ζητήστε να σας δείξουν τον δρόμο για τη φυσική πισίνα Γκιόλα. Βέβαια, έπειτα από αρκετό περπάτημα μες στο λιοπύρι, θα εκπλαγείτε με τον κόσμο που θα συναντήστε σε αυτή την ούτως ή άλλως εξωπραγματική γωνιά του νησιού.
Ενας Αρσανάς με διάφανα νερά: Μετά τον Ποτό, ο δρόμος στρέφεται ανατολικά, διατρέχοντας για άλλους το πιο άγονο και για άλλους το πιο εντυπωσιακό σημείο του νησιού. Στα 12 χλμ. σε μια στροφή του δρόμου ο κόλπος του Αρχάγγελου με τις δυο λαχταριστές παραλίες του ποζάρει φωτογραφικά μέσα από τις πευκοβελόνες. Το άγνωστο αυτό ακρογιάλι οφείλει το όνομά του στον παλιό ταρσανά της Μονής του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, η οποία δεσπόζει πάνω από τη θάλασσα, γαντζωμένη επάνω στον βράχο. Εδώ θα βρείτε αρκετή ησυχία, λευκά βότσαλα και γαλάζια νερά που βαθαίνουν σχετικά απότομα. Σε κάποια σημεία, η θάλασσα είναι ιδιαίτερα δροσερή από τις πηγές που αναβλύζουν μέσα στο νερό. Στο ίδιο τμήμα του νησιού συναντάμε και τη μεγαλύτερη ακρογιαλιά Λιβάδι. Το γύρω τοπίο με τα βράχια και τους γκρεμούς είναι ιδιαίτερα επιβλητικό. Η ακτή είναι στρωμένη με άμμο και βότσαλο και θεωρείται, λόγω και της σχετικά δύσκολης πρόσβασης, μια από τις πλέον ήσυχες του νησιού.
Αλυκή – μοιάζει με ζωγραφιά: Επόμενη στάση το κουκλίστικο, μικροσκοπικό αλλά εξαιρετικά δημοφιλές αμμουδερό ακρογιάλι της Αλυκής, με τα πεύκα να βρέχουν τις ρίζες τους στο κύμα. Στην άκρη της χερσονήσου διακρίνεται βυθισμένο λατομείο και οι λαξευτές πέτρες φαίνονται με τη μάσκα. Κοντά στην παραλία υπάρχουν απομεινάρια αρχαίου οικισμού, ενώ ευδιάκριτα είναι τα υπολείμματα σπουδαίας παλαιοχριστιανικής εκκλησίας που υπήρχε εδώ από τον 5ο μ.Χ. αιώνα. Αν σας κουράσει η πολυκοσμία στις Αλυκές, αναζητήστε τον απόμερο ορμίσκο Σκίδια που κρύβεται στα βράχια της νότιας ακτής, λίγα χιλιόμετρα δυτικά.
Βορειότερα, ανάμεσα σε Αλυκή και Κύνοιρα, στον μυχό μιας βραχώδους χερσονήσου διαγράφεται ο λαμπερός όρμος του Αγίου Ιωάννη με το μικρό καθαρό του ακρογιάλι. Δυστυχώς η περιοχή έχει αλλοιωθεί από τις τεράστιες εκτάσεις ενός πεντάστερου ξενοδοχείου.
Κοίνυρα, ο «Παράδεισος»: Αφήνοντας πίσω την Αλυκή, ο δρόμος βολοδέρνει για λίγο στα μεσόγεια, για να βγει και πάλι κοντά στη θάλασσα στο ύψος των Κοινύρων. Εδώ συναντάμε την τροπικών χρωμάτων παραλία «Παράδεισος» που είναι για πολλούς ο φυσικός παράδεισος της Θάσου. Ουσιαστικά πρόκειται για μια εκτεταμένη ακτή που προστατεύεται από τον κυματισμό του πελάγους από τη νησίδα Κοίνυρα. Ολόγυρα, πυκνό δάσος καταλαμβάνει κάθε μέτρο του εδάφους, ενώ το πιο ήσυχο κομμάτι αυτής της δημοφιλούς παραλίας είναι το μεσαίο, όπου δεν φτάνουν οχήματα. Στο χωριό Κοίνυρα θα βρείτε ενοικιαζόμενα δωμάτια και ταβέρνες. Από εδώ ο Λιμένας, η πρωτεύουσα της Θάσου, απέχει μόλις 20 χιλιόμετρα.
Κείμενο – φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης / viewsofgreece.gr
