Παρατράγουδα εγκλεισμού

Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος

Σααλέεεπ, «ζεστό! …βράζει!…», διαλαλεί με  «θρηνώδη φωνή» την πραμάτεια του ο σαλεπτσής στο διήγημα του Παπαδιαμάντη «Ο ξεπεσμένος δερβίσης». Δεν είναι μόνο το σαλέπι -αυτό το πάλαι γνωστό στους ανατολίτες παχύρρευστο ηδύποτε χειμωνιάτικο ρόφημα που έβραζε μέσα στους μικρούς κυκλικούς κάδους που κουβαλούσαν στους ώμους τους οι σαλεπτσήδες. Είναι και το καζάνι που βράζει σήμερα στην πατρώα γη του Βίκτωρος Ουγκώ και αναδύει επικίνδυνες αναθυμιάσεις και ατμούς που απειλούν την συνοχή της. Φοβούμενος  αυτή την πιθανότητα, ο πρόεδρος Μακρόν θα επέμβει, μεσοβδόμαδα στην τηλεόραση για να διαβεβαιώσει τους συμπατριώτες του ότι η κατάσταση βαίνει προς το καλύτερο. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα! Μέρα με την μέρα η ανεργία παίρνει την ανιούσα, χωρίς η πανδημία να παίρνει την κατιούσα, τα δε καταστήματα συνεχίζουν να έχουν τα κεπέγκια (στόρια) τους κατεβασμένα. Το σύνολο όλων αυτών των αντιξοοτήτων κάνε ιτην ατμόσφαιρα ζοφερή, η οποία γίνεται ακόμη σκυθρωπότερη με τις επιμόνως κυκλοφορούσες φήμες ότι τα καφέ-μπαρ και εστιατόρια δεν θα ανοίξουν παρά μόνο στα μέσα του προσεχούς Ιανουαρίου. Επ’ αυτού, μια σφυγμομέτρηση της εφημερίδος  Φιγκαρό μας γνωρίζει ότι 60% των Γάλλων τάσσονται υπέρ του αμέσου ανοίγματος των καφέ-μπαρ ενώ 40% είναι εναντίον. Εξ άλλου, τα νοσοκομεία είναι γεμάτα από ιοπαθείς και από εκείνους που υποφέρουν ακόμη από τις δυσάρεστες μετα-τραυματικές συνέπειες της νόσου. Το τμήμα ψυχικών ασθενειών του νοσοκομείου Robert Debré (Ρομπέρ Ντεμπρέ) δέχεται καθημερινώς πολυάριθμα άτομα πάσχοντα από κατάθλιψη λόγω του συνεχιζόμενου εγκλεισμού.

Παρ’ όλα αυτά η πλειοψηφία των Γάλλων προσπαθεί να αντισταθεί. Δεν θα ήμουν εξωπραγματικός εάν έγραφα ότι προς το παρόν την αιχμή του δόρατος των διαμαρτυρομένων στο Παρίσι και την επαρχία αποτελούν οι συνοικιακοί μικρέμποροι  που πληρώνουν, συν τοις άλλοις, το ενοίκιο των κλειστών καταστημάτων τους. Μετρημένοι στα δάκτυλα μιας χειρός, ένιοι παρατηρητές των κοινωνικών φαινομένων τους προσομοιάζουν με τα κίτρινα γιλέκα. Ουδέν το αναληθέστερον. Τα κίτρινα γιλέκα κατελάμβαναν καθημερινώς τις κυκλικές διασταυρώσεις των οδών, διαδήλωναν στις κεντρικές αρτηρίες. Δεν συμβαίνει το ίδιο ακριβώς με τους σημερινούς μικροκαταστηματάρχες. Οι τελευταίοι  διαμαρτύρονται μόνο εν λόγοις, ιδίως δια μέσου της τηλεοράσεως, δεν τολμούν όμως να αμφισβητήσουν ανοικτά και δημοσίως την γενικότερη πολιτική του Μακρόν και του επιτελείου του.  Βεβαίως, ελαχιστότατοι έμποροι μερικών μεγάλων επαρχιακών  πόλεων  (Τουλούζη, Νάντη, Γκρενόμπλ, Μασσαλία) τόλμησαν να ανοίξουν τα καταστήματά τους αλλά αυτό δεν συνιστά μια λύση. Το σύνολο αυτού του επαγγέλματος απαιτεί και ελπίζει γενικό άνοιγμα  των καταστημάτων την 27^η Νοεμβρίου, την ονομαζόμενη «μαύρη Παρασκευή».

Άλλος επαγγελματικός κλάδος σε αναστάτωση – κινητοποίηση είναι οι διδάσκοντες στα σχολεία, όπως στην Ελλάδα όπου δημοτικά, νηπιαγωγεία και βρεφοκομεία έχουν κλείσει μέχρι τις 30 Νοεμβρίου εφαρμόζοντας την τηλεκπαίδευση. Στην Γαλλία, τα σχολεία παραμένουν ανοικτά όμως οι μικροί μαθητές του δημοτικού κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς δασκάλα – δάσκαλο διότι πολλοί από αυτούςπαραμένουν και εκτελούν στο σπίτι τα καθήκοντά τους (τηλεργασία) επειδή εκρίθησαν σε κατάσταση κινδύνου οφειλόμενου στην πανδημία του ιού.

Σαν παλιός δημοσιογράφος, σεβόμενος την σφαιρική πληροφόρηση του κοινού, δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε ένα προβαλλόμενο αυτές τις ημέρες στις ειδησεογραφικές πλατφόρμες και στα κοινωνικά δίκτυα πληροφόρησης ντοκιμαντέρ τιτλοφορούμενο Ηold-up (ληστεία στα ελληνικά). Πρόκειται για ένα μεγάλης διαρκείας φίλμ (2,45 ώρες) το οποίο εξάπτει την περιέργεια του κοινού, διότι αναφέρεται στην παραδεχόμενη από όλους σήμερα χαοτική και πλήρη ψευδών διαχείριση από την κυβέρνηση Μακρόν της κρίσεως του κορονοϊού. Σύμφωνα με τους δημιουργούς του, το ντοκιμαντέρ -το οποίο κριτικάρεται από πολλούς για την προχειρότητα και την προπαγανδιστή διάσταση των απόψεων του– φιλοδοξεί να γίνει ο φορεύς μιας άλλης φωνής από εκείνη των κυβερνώντων συνεπικουρουμένων από μερικούς λοιμωξιολόγους ειδικευμένους στην μάχη κατά  του ιού. Αφήνει, επίσης να εννοηθεί ότι μια ελίτ, εθνική και υπερεθνική, προσπαθεί να ποδηγετήσει ηθικώς και πνευματικώς την μεγάλη μάζα των πολιτών στοχεύουσα την μετατροπή τους σε υποχείριους των εντολών της εξουσίας της. Διευκρινίζει δε ότι σε αυτή την ελίτ ανήκουν, μεταξύ άλλων, ο Αμερικανός Bill Gateς, βιομήχανος ειδικευμένος στην μικρο-πληροφοριακή, ο  Γάλλος Jαcques Attali, οικονομολόγος και υψηλά ιστάμενος δημόσιος λειτουργός και μερικά μέλη του πασίγνωστου παγκοσμίου οικονομικού φόρουμ του Νταβός.

Οι «συνωμοτιστές», όπως καταφρονητικώς, τους αποκαλεί το σύνολον σχεδόν του Τύπου,αμφισβητούν τον προστατευτικό ρόλο της μάσκας ισχυριζόμενοι ότι δημιουργεί στους φέροντες αυτήν δερματικά προβλήματα. Ίσως, αλλ’ αυτό δεν είναι ιατρικώς αποδεδειγμένο. Από προσωπική εμπειρία μπορώ να ισχυρισθώ ότι όταν την φορώ πάνω από δυο-τρείς ώρες μου δημιουργεί αναπνευστικά προβλήματα,  την βγάζω δε πάραυτα την ώρα που εγκαταλείπω το αστικό ή το μετρό. Δεύτερον, οι δημιουργοί του Hοld-up θέτουν υπό ερώτηση και αμφισβήτηση τον αριθμό των αποθανόντων λόγω covid 19, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι το δημοσιευόμενο καθημερινώς νούμερο περιλαμβάνει επίσης και τους νεκρούς από γρίπη ή άλλες αιτίες, αναμιγνύοντας έτσι πολλαπλές κατηγορίες νεκρών. Είναι, λέγουν. σαν να προσθέτουμε μήλα και πορτοκάλια μαζί. Γεγονός είναι ότι πολλοί  Γάλλοι αναρωτιούνται για τον ακριβή αριθμό εκείνων που πέθαναν αποκλειστικώς και μόνο από τον κορονοϊό.

Οι θέτοντες υπό αμφισβήτηση τις επίσημες δηλώσεις, είναι της γνώμης ότι η απρόσκοπτη, βεβαίως κατόπιν ιατρικής συνταγής, πώληση του φαρμάκου υδροξυχλωρίνη (plaquenil εμπορικώς) που προπαγάνδιζε μέχρι προ ολίγων μηνών ο γνωστός πλέον σε όλους τους Γάλλους καθηγητής Ντιντιέ Ραούλτ (Didier Raoult) της Μασσαλίας, θα καλυτέρευε την κατάσταση. Οι αρνητές αυτής της θεραπείας με το προαναφερθέν φάρμακο, που όλοι τους ανήκουν  στον ιατρικό κλάδο με επικεφαλής τον υπουργό υγείας, προσάπτουν στον Μαρσεγέζο καθηγητή ότι για την αποτελεσματικότητα ή μη της plaquenil  τα διαθέσιμα στοιχεία είναι ετερογενή και άνισα, μη επιτρέποντα έστω και την παραμικρή ένδειξη προαναγγέλλουσα ένα κάποιο όφελος για τους ιοπαθείς. Σημειωτέον ότι στην Ελλάδα, απ’ ότι πληροφορούμαι, πωλείται ελευθέρως κατόπιν βεβαίως ιατρικής συνταγής διότι τελευταίως η ζήτησή της αυξήθηκε κατά πολύ. Εν κατακλείδι, ο θεατής του ντοκιμαντέρ συμπεραίνει ότι  οι αποκαλούμενοι «συνωμοτιστές», διακηρύττουν, αδέξια και κατά τρόπο παρατραβηγμένο, την φιλοδοξία τους να φέρουν στο φώς τα «σκοτεινά  σχέδια» των  «ορθολογίστικων – τεχνολογίστικων» στοιχείων που επιδιώκουν την εξ ολοκλήρου επανεκκίνηση της υπάρχουσας μέχρι τούδε κοινωνίας στηριζόμενα στην σύγχρονη ψηφιακή (πληροφορική και ρομποτική) επέλαση. Πιθανόν το μέλλον να τους ανήκει. Ίδωμεν…