Σημεία και τέρατα

Γράφει ο Θόδωρος Θεοδωρίδης

Άριστες οι προθέσεις, δεν αντιλέγω. Και η προσπάθεια προσέγγισης των προβλημάτων με τη διαδικασία της διαβούλευσης και του διαλόγου με τους πολίτες, κι αυτή προς τη θετική κατεύθυνση είναι. Από τον ειλικρινή και ισότιμο διάλογο προκύπτουν πάντα κάποιες κοινές θέσεις που ενδεχομένως να βοηθήσουν στην απαρίθμηση και την αξιολόγηση των προβλημάτων

Όμως όλα αυτά δεν είναι αρκετά. Δεν φτάνουν. Δεν αρκούν. Η αποτελεσματικότητα της οποιασδήποτε διοίκησης δεν εξαρτάται από την δήλωση –απλά και μόνον- καλών προθέσεων.

«Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή».

Πρέπει να γίνουν πολλά για να μπει μια στοιχειώδης τάξη στους πεζόδρομους της Καβάλας.

Πέρα από τον πρωταρχικό όρο που είναι η ευαισθητοποίηση όλων μας απέναντι στο πως πρέπει να λειτουργεί ένας σύγχρονος πεζόδρομος, όπως σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου, χρειάζεται και μια σειρά καλά σχεδιασμένων και οργανωμένων δράσεων και ενεργειών.

Βασικό και καταλυτικό ρόλο πρέπει να παίξει η δημοτική αστυνομία. Έχει όμως η δημοτική αστυνομία Καβάλας τον απαραίτητο αριθμό διαθέσιμων ανά πάσα στιγμή στελεχών για να πραγματοποιούν συνεχείς και συστηματικούς ελέγχους τόσο στην εφαρμογή του κανονισμού για τα τραπεζοκαθίσματα των επιχειρήσεων υγειονομικού ενδιαφέροντος όσο και στην ελεγχόμενη στάθμευση;. Όχι μόνον δεν διαθέτει τον απαραίτητο αριθμό υπαλλήλων  η δημοτική αστυνομία αλλά και το ωράριό της είναι περιορισμένο. Δεν εργάζονται τα Σαββατοκύριακα ενώ τα απογεύματα των ημερών που είναι ανοιχτή η αγορά συναντάς σπάνια και ελάχιστους.

Άρα κάθε καλή πρόθεση και διάθεση της δημοτικής αρχής για να προωθήσει λύσεις στα προβλήματα αυτά σκοντάφτει στην υπολειτουργία της δημοτικής αστυνομίας.

Ο  δήμαρχος Θόδωρος Μουριάδης είπε ότι θα εξετάσει το ενδεχόμενο αν νομικά επιτρέπεται στον Δήμο να χρησιμοποιήσει ιδιώτες για να κάνουν τη δουλειά της δημοτικής αστυνομίας. Μακάρι να γίνεται. Αλλά και πάλι η δουλειά είναι δύσκολη και το αποτέλεσμα αμφίβολο.

Αν δεν ευαισθητοποιηθεί ο δημότης, κανένας νόμος και κανένας κανονισμός δεν μπορεί να δώσει αποτέλεσμα. Γιατί δυστυχώς όλοι μας έχουμε ως προτεραιότητα το στενώς εννοούμενο ατομικό μας συμφέρον και την πάρτη μας. Κι έτσι οι λύσεις στα προβλήματά μας μετατίθενται πάντα για τις ελληνικές καλένδες.

Δεν θέλω να αντιδικήσω με τον βουλευτή Καβάλας της Νέας Δημοκρατίας Μακάριο Λαζαρίδη. Διαβάζω όμως δήλωσή του που λέει ότι «διαχρονικά οι κυβερνήσεις που έχουν σώσει το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας είναι της Νέας Δημοκρατίας». Και μου έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό η σκέψη: «Ρε τον άθλιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατάφερε μέσα σε τέσσερα χρόνια να μπαντακώσει ένα ολόκληρο υγιέστατο ασφαλιστικό σύστημα που, μεταπολιτευτικά τουλάχιστον, δηλαδή για σαράντα χρόνια, κρατούσε σε τόσο υψηλό επίπεδο η φιλολαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας.