Το κτίριο είναι πολυώροφο, κτισμένο σε εξαιρετικά προνομιούχα περιοχή. Η θέα συγκλονιστική, η πρόσβαση εξαιρετική, τα δωμάτια άνετα και ηλιόλουστα με μπαλκόνια. Σ αυτό φιλοξενούνται προς το τέλος της ζωής τους περισσότεροι από εκατό συμπολίτες μας, φίλοι και συγγενείς μας, αλλά και η μαμά μου. Η λαίλαπα του covit ήταν σκληρή για αυτούς, καθώς για μεγάλο διάστημα στερήθηκαν την επαφή και τις επισκέψεις των συγγενών τους. Ευτυχώς τα μέτρα άρθηκαν και πλέον οι επισκέψεις είναι ελεύθερες.
Τα Χριστούγεννα φέτος μετά από χρόνια έγινε και γιορτή. Ήταν μια τεράστια προσωπική εμπειρία, γιατί για πρώτη φορά τους είδα όλους και όλες σε καρότσια ή ορθούς και όρθιες να συμμετέχουν. Δεν ήταν καθόλου εύκολο να χαρώ γιατί σκεφτόμουν ότι όλοι αυτοί παλιότερα απολάμβαναν ότι θεωρούμε τώρα εμείς δεδομένα: το σπίτι μας, την ετοιμασία του γιορτινού τραπεζιού, τα ωραία ρούχα, τα ταξίδια, τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Εξεπλάγην όμως από το προσωπικό που αγκάλιαζε και περιποιόταν με θέρμη τις γιαγιάδες, στήνοντας και χορούς με όσες και όσους μπορούσαν να συμμετέχουν.
Και ήλθε η χαλεπή στιγμή που η καθημερινότητα της μαμάς μου έγινε αγώνας δύσκολης επιβίωσης. Οι επισκέψεις μου αυξήθηκαν και όσο μπορούσα διακριτικότερα εισέβαλλα στην καθημερινότητα των νοσηλευτών. Είδα από κοντά συμπεριφορά που δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι επιδεικνύουν νοσηλευτές και νοσηλεύτριες. Διαπίστωσα τεράστια υπομονή, φοβερό χιούμορ, συνεχή φροντίδα, ακόμη και νοσηλεία σε επίπεδο Κέντρου Υγείας. Κι όσο για το τσάι με κουλουράκια που με προσέφεραν, ήταν αδιαμφισβήτητα το καλλίτερο ever! Σας διαβεβαιώνω ότι αισθάνθηκα περήφανη που στην πόλη μας υπάρχουν όλοι αυτοί οι αφανείς ήρωες που τα βάζουν ως ταύροι σε υαλοπωλείο με την άνοια και το αλτσχάιμερ των ηλικιωμένων. Στα ίσια εντελώς. Με αποτέλεσμα, όταν συμπαραστέκεσαι τον συγγενή σου η συγκίνηση της δύσκολης στιγμής να μετατρέπεται σε γέλιο μέχρι δακρύων ακούγοντας τα αστεία του Κώστα καθώς ταΐζει την κ. Δ. Και έτσι ακόμη και οι συνεχείς κραυγές της γίνονται πλέον αποδεκτές από εμάς, τους μέχρι τώρα καλομαθημένους της ζωής.
Κι έτσι δεν γίνεται να μην υποκλιθώ στην προϊσταμένη, στη γιατρό Βαλεντίνη Γιαννιώτη και στις τρεις βάρδιες του 1ου ορόφου, καθώς αυτές γνώρισα, σίγουρη φυσικά ότι ίδιας ποιότητας ανθρώπων είναι και οι βάρδιες των υπολοίπων ορόφων. Δεν έμαθα όλα τα ονόματα τους, αλλά στα πρόσωπα την Άννας, της Νικόλ, του Κώστα, του Παντελή, της Αγάπης, του Πρόδρομου, του Παναγιώτη, του Ρέντυ, της Σοφίας και όλων των υπολοίπων, αποδίδω τον σεβασμό, την αναγνώριση, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μου για τον τρόπο που εργάζονται. Τιμούν το λειτούργημά τους αλλά τιμούν και τους γονείς μας, απόμαχους πλέον της ζωής. Και να μην ξεχνούμε ότι θα έλθει σύντομα και η σειρά μας!
ΤΑ ΕΥΣΗΜΑ ΣΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΚΟΠΕΙΟΥ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ ΚΑΒΑΛΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ Φ. Ν. Θ. ΠΟΥ ΤΟ ΔΙΟΙΚΕΙ !
Σαπφώ Αγγελούδη-Ζαρκάδα
