Η τοπική αυτοδιοίκηση «συνάντησε» την οικονομική κρίση όταν όλοι περίμεναν το ακριβώς αντίθετο. Ήταν η πρώτη εποχή του πολλά υποσχόμενου Καλλικράτη. Αρχές του 2011. Τότε Δήμοι και Περιφέρειες στόχευαν στα πολλά, «προσγειώθηκαν» ανώμαλα στα εντελώς λίγα. Τότε άρχισε αυτό το γαϊτανάκι. Έργα ωρίμαζαν αλλά δεν δημοπρατούνταν. Έργα άρχιζαν αλλά έμεναν στην μέση, βασικές ανάγκες των τοπικών κοινωνιών δεν μπορούσαν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά από αυτούς που είχαν την σχετική λαϊκή εντολή. Τόσο το 2011 όσο και το 2012 η τοπική αυτοδιοίκηση έπαψε να είναι ότι επί δεκαετίες ήταν. Περικοπές, περικοπές, περικοπές. Στο τέλος περικόπηκε κατά τραγικό τρόπο κι αυτή.
Χθες θυμηθήκαμε την εποχή της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Ας είναι καλά για αυτό το όχι μεγάλο (πλην όμως απαραίτητο) έργο προσθήκης νέων αιθουσών στο Δημοτικό Σχολείο της Νέας Καρβάλης. Θυμηθήκαμε μια άλλη οργάνωση. Μια οικονομική άνεση, ένα αποτέλεσμα που πάντα υπήρχε. Φυσικά αναπολήσαμε εκείνα τα χρόνια. Τότε ήταν αλλιώς. Τώρα υπάρχει μόνο το ΕΣΠΑ. Όποιος πρόλαβε –με αρκετή υπομονή πάντα- τον κύριο είδε.
Σήμερα το πρωί οι διάδοχοι της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, εκπρόσωποι της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας, ταξιδεύουν στην Θάσο. Για μια ακόμη τελετή εγκαινίων. Για μια ακόμη σύγκριση. Του τότε με το τώρα. Δυστυχώς στην ίδια διαδικασία μπαίνουν αργά αλλά σταθερά και οι πολίτες. Θυμούνται δημάρχους και δημάρχους. Νομάρχες και νομάρχες. Μια εποχή που τα έργα ήταν περισσότερα, έλυναν προβλήματα, ικανοποιούσαν τις ανάγκες των πολιτών.
Όταν ξεκίνησε η κρίση θέσαμε νέους στόχους. Τους οποίους συνεχώς αλλάζουμε. Προς τα κάτω. Αρχικά είπαμε – έχοντας και την σχετική απειρία- ότι θα «παλέψουμε» κι όσα περισσότερα πάρουμε. Μετά αυτό άλλαξε. Να σώσουμε ότι μπορούμε. Αρκεί να μην κάνουμε βήματα προς τα πίσω. Τώρα που αντιληφθήκαμε πλήρως τι συμβαίνει, προσπαθούμε όσα χάσουμε να είναι τα λιγότερα. Ψάχνουμε να βρούμε λύσεις προκειμένου να περιορίσουμε την ζημιά. Όσο για τα έργα, αυτά δεν υπάρχουν πια. Τα πάτησε το τρένο…
Την Τρίτη ανοίγουν τα σχολεία κι αντί άλλων ανακοινώσεων, αλλαγών και βελτιώσεων μάθαμε από τις διοικήσεις των ΚΤΕΛ ότι άπαντες οι μαθητές θα πληρώνουν εισιτήριο! Το κράτος εκμεταλλεύτηκε το φιλότιμο και αυτών των επαγγελματιών, τους έχει επί μήνες απλήρωτους κι έχει και το θράσος να ζητά κι άλλες δωρεάν μετακινήσεις… Ε λοιπόν όχι. Αυτό το πράγμα όσο και να το θέλεις δεν βγαίνει. Με τίποτα. Κάποια στιγμή θα έρθει το οριστικό του τέλος αφού με την μέθοδο που ακολουθούν, τα προβλήματα είναι κάθε μέρα και περισσότερα.
Ας μη τρέφουμε αυταπάτες. Ακόμη κι αν οι εργαζόμενοι της Κοινωφελούς Εργασίας πληρώθηκαν (έγινε δηλαδή το αυτονόητο), ακόμη κι αν οι σχολικές αίθουσες στην Νέα Καρβάλη συμπληρώθηκαν, δεν υπάρχει κανένα φώς στο μακρύ τούνελ. Στο τέλος όλοι θα καταρρεύσουν μη αντέχοντας αυτή τη δοκιμασία. Όλα τα άλλα μοιάζουν με ανούσια λόγια, κάλπικη ελπίδα και αισιοδοξία μιας συνταγής που είναι αποδεδειγμένα λάθος. Όσοι απέμειναν να την υποστηρίζουν ας χαρούν με τους καρπούς των προσπαθειών τους. Η Χρυσή Αυγή τρίτο κόμμα, με τις μόλις χθεσινές και προχθεσινές δημοσκοπήσεις.
Εν τω μεταξύ η Καβάλα απέκτησε Ναυτικό Μουσείο. Πλήθος κόσμου παραβρέθηκε σε μια σωστά προετοιμασμένη κι όχι και τόσο λιτή εκδήλωση. Δόθηκε η απαραίτητη δεξίωση, έμειναν μέχρι αργά να συζητούν πολλά και διάφορα. Κατά την άποψη μας αυτός που με την ευκαιρία δικαιώνεται είναι και ο συμπολίτης καλλιτέχνης Δημήτρης Μέτσικας. Μεγάλα έργα του οποίου κοσμούν την συγκεκριμένη έκθεση. Ο συνταξιούχος σήμερα Δημήτρης Μέτσικας δεν είναι από τους καλύτερους ζωγράφους της Ελλάδας. Ούτε καν της Καβάλας. Ίδρωσε αρκετά στη ζωή του, έζησε την Καβάλα στα καλά και στα άσχημα της. Κι όταν επιτέλους του περίσσευε χρόνος άρχισε να ζωγραφίζει.
Οι … κριτικοί είδαν τους πίνακες του και σχεδόν τους απέρριψαν. Όμως τα έργα ζωγραφικής του Δημήτρη Μέτσικα βρίσκονται σήμερα και στο Μουσείο Καπνού και στο Ναυτικό Μουσείο. Σε θέση περίοπτη. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι τόσο το ταλέντο και το τελικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Είναι το μεράκι. Η αγάπη για τον τόπο. Το δέσιμο με το παρελθόν. Η ικανότητα το χθες να το κρατάς ζωντανό μέσα στο μυαλό σου, να το βάζεις στον καμβά και να το παρουσιάζεις όσο πιο ζωντανό μπορείς. Αυτή την απλή δουλειά έκανε και κάνει ο Δημήτρης Μέτσικας, περίπου αδιαφορώντας για όλα τα υπόλοιπα.
Συγχαρητήρια αξίζουν σε όσους εντόπισαν αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της δουλειάς του. Τοποθέτησαν τα έργα του μπροστά μπροστά. Στα δύο νέα μουσεία της Καβάλας. Της Καβάλας που αλλάζει αλλά δεν είμαστε σίγουροι ότι αυτό συμβαίνει προς το καλύτερο. Με την απόφαση τους αυτή τίμησαν μια ολόκληρη γενιά Καβαλιωτών. Αυτών που δεν έγιναν ποτέ δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτών που δημιούργησαν την τοπική αγορά. Την τοπική οικονομία. Αυτών που διακρίθηκαν στον επαγγελματικό στίβο αλλά με το πέρασμα των χρόνων ξεχάστηκαν κι έμειναν μόνο με την άχαρη ιδιότητα του συνταξιούχου.
Αυτοί οι άνθρωποι που έχουν μέσα στην καρδιά τους την Καβάλα αξίζουν μιας προβολής. Μιας ανάδειξης κι ενός βραβείου. Του μεγαλύτερου που μπορεί να εξασφαλίσει η πόλη μας. Του βραβείου που με τον τρόπο της απονέμει σε εξαιρετικές περιπτώσεις η τοπική κοινωνία. Ο Δημήτρης Μέτσικας το άξιζε και το πήρε. Μπράβο του.
Συζητούσαν τις προάλλες σε παραλιακή καφετέρια πολιτικά και τοπικά θέματα. Ήταν ο Κώστας Ευθυμιάδης, ο Κώστας Μπουκουτσός (από την Θάσο) κι ο δικηγόρος Κώστας Αντωνιάδης (για τον οποίο λένε ότι πάει για υποψήφιος Δήμαρχος στην Καβάλα). Συζητούσαν και συζητούσαν και τελειωμό δεν είχαν. Στο τέλος μάλλον απέτυχαν στο να βγάλουν ένα καθαρό συμπέρασμα. Δεν είναι οι μόνοι μπερδεμένοι. Άπαντες τα χάνουν αυτό το διάστημα, μπροστά σε αυτά που έγιναν και που είναι προγραμματισμένο να γίνουν.
Όσο για τον δημοτικό σύμβουλο και δικηγόρο Λεωνίδα Παππά, μην τον απασχολείται με άλλα. Αυτές τις μέρες μη του βάζετε θέματα της τοπικής αυτοδιοίκησης, παιδικών σταθμών κτλ. Αύριο παντρεύεται την εκλεκτή της καρδιάς του Χρυσή Βούλγαρη. Θυγατέρα του γνωστού από την θητεία του στο τμήμα Ασφαλείας Καβάλας (συνταξιούχου αστυνομικού σήμερα) Νίκου Βούλγαρη. Μένει να μάθουμε τι εκ των δύο επικράτησε ώστε να φθάσουμε στον γάμο. Η πολιτική διορατικότητα του Λεωνίδα ή το χάρισμα των αποτελεσματικών δράσεων που η Χρυσή κληρονόμησε από τον πατέρα της.
Για την πληρωμή των δικαιούχων του προγράμματος Κοινωφελής Εργασία η Πνοή εισέπραξε από το Υπουργείο Εργασίας 750.000 ευρώ. Η Ένωση Καταναλωτών 500.000 ευρώ και ο Όμιλος της Νέας Καρβάλης χθες το πρωί 600.000 ευρώ. Αυτά τα χρήματα μοιράστηκαν σε περίπου 1.000 ανθρώπους. Τα λεφτά είναι πολλά, άραγε η τοπική οικονομία θα προλάβει να πάρει κάποια «μυρωδιά» ή όλα τα χρήματα θα ξοδευτούν σε παλαιά χρέη; Ισχύει μάλλον το δεύτερο. Παρά ταύτα όλο και κάποια χρήματα θα διατεθούν για αγορές προϊόντων, έστω πρώτης ανάγκης. Ευχόμαστε να προτιμηθούν μικρομεσαίοι της αγοράς κι όχι πολυεθνικές και «αλυσίδες». Έτσι ώστε αυτά τα χρήματα να βοηθήσουν τους επαγγελματίες του Νομού Καβάλας κι όχι αυτούς που δεν έχουν δα και τόσο μεγάλη ανάγκη.
Το που πάει το ΠΑΣΟΚ το κατάλαβαν αμέσως όσοι την Τετάρτη συμμετείχαν στην επετειακή εκδήλωση της Κομοτηνής, με ομιλητή τον κ. Νάσο Αλευρά. Το πρώην μεγάλο κόμμα πάει από το κακό στο χειρότερο. Αυτό οφείλεται στο ότι ιδεολογικά έχασε τον προσανατολισμό του και δεν μπορεί να τον βρει. Εσωτερικά διαθέτει ένα σωρό στελέχη που συνεχίζουν να λατρεύουν την εξουσία, στοχεύουν σε αυτήν ακόμη κι αν για χάρη μιας θέσης χρειαστεί να ξαναπουλήσουν το τομάρι τους. Θα το κάνουν αφού για αυτούς σημασία έχουν μόνο τα αξιώματα. Όλα τα άλλα είναι μπούρδες για τον λαουτζίκο… Έχουν μπροστά τους το «λαμπρό» παράδειγμα του Άκη, επιθυμούν να το πλησιάσουν αλλά με προσοχή. Να πάρουν τα καλά από αυτή την ιστορία, να αποφύγουν με κατάλληλες κινήσεις τα άσχημα.
