μικρά πρωϊνά απο τον Νίκο Γενικόπουλο

Σε αυτήν τη καθημερινή στήλη της Πρωϊνής έχουμε πολλές φορές ασχοληθεί με τους φασίστες. Τους μακρινούς και τους κοντινούς. Τους ειλικρινείς και φανερούς αλλά και τους πιο επικίνδυνους. Τους κρυφούς. Έχουμε γράψει πάρα πολλές φορές ότι αυτές τις μικρές φασιστικές και ρατσιστικές ομάδες τις «γέννησε» η οικονομική κρίση. Η προχειρότητα και η αδικία μιας κυβερνητικής πολιτικής που αντί να διορθώσει τα κακώς κείμενα στην Ελλάδα, τα κάνει χειρότερα. Έχουμε πει αναλυτικά την γνώμη μας, η οποία είναι ίδια και δεν αλλάζει. Τους αξίζει (όσο λίγοι κι αν είναι) μια μεγάλη κοινωνική περιφρόνηση. Η κατάλληλη και αυστηρή τιμωρία είναι να τους απομονώσουμε. Να τους βάλουμε στην άκρη και να μην τους δίνουμε καμία απολύτως σημασία. Έλα όμως που συνεχώς συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο…

Την μεγάλη ευθύνη την έχουν πάλι τα κόμματα. Χρησιμοποιούν αυτές τις καταστάσεις, τις ομάδες, τις συμπεριφορές προκειμένου να μεταφέρουν αλλού δικές τους ευθύνες. Κι όσο τα κόμματα ουσιαστικά προβάλλουν ή και διαφημίζουν τη δράση των φασιστών, τόσο αυτοί προοδεύουν. Κάτι που φαίνεται κυρίως στις δημοσκοπήσεις. Σοβαρή ευθύνη έχουν και τα μέσα ενημέρωσης. Προβάλλουν κι αυτά, συνεχώς και αδιαλείπτως τους κάθε λογής φασίστες. Τάχα τους καταγγέλλουν και τους αποκαλύπτουν. Στην πραγματικότητα όμως ωθούν τους αγανακτισμένους κι απορημένους πολίτες προς μια τέτοιου είδους εκτόνωση. Να ενταχθούν σε ότι ενοχλεί περισσότερο από κάθε τι το σύστημα.

Στη Καβάλα οι φασίστες φυσικά και υπάρχουν. Είναι τελευταίας κοπής κι ευτυχώς όχι πολλοί. Προβάλλονται συνεχώς ακόμη κι από αυτούς που… διακρίνονται για τις δημοκρατικές τους ευαισθησίες. Αφού λοιπόν αυτοί ήταν οι …κανόνες του παιχνιδιού, αυτά είναι τα αποτελέσματα τους. Με αφορμή μια τηλεοπτική μετάδοση ποδοσφαιρικού αγώνα (δηλαδή ασήμαντη αφορμή) χάθηκε η ζωή ενός νέου ανθρώπου. Ο οποίος είναι φανερό ότι είχε στοχοποιηθεί από καιρό. Αντιδρούσε στο νέοφασισμό και δε συμβιβάζονταν. Ως που ήρθε η κατάλληλη στιγμή. Το ματς του Ολυμπιακού στο τσάμπιονς λιγκ.

Βλέπουμε στη τηλεόραση όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Βλέπουμε την αντίδραση της κοινωνίας, την επιθετική κίνηση της προς τους οπαδούς του ολοκληρωτισμού. Ούτε αυτό είναι σωστό. Απ’ την άλλη είναι λογικό να υπάρχει λίγες μόνο ώρες μετά από μια τέτοια δολοφονία. Μια τέτοια πρόκληση. Δυστυχώς σε αυτό το σημείο μας οδήγησαν όσοι μας υπόσχονταν ότι είχαν την ωριμότητα και τη γνώση να χειριστούν κατάλληλα το θέμα. Πάλι όμως έκαναν λάθος. Κι αντί να διορθώσουν τα πράγματα, τα έκαναν πολύ χειρότερα.

Ο κόσμος ρωτά: Και τι γίνεται τώρα; Τώρα όντως κάποιος πρέπει να μας προτείνει κάτι διαφορετικό. Κάτι άλλο. Κάτι το οποίο θα βάλει αμέσως στη γωνία το φασιστικό κόμμα, τις φασιστικές ομάδες. Αυτός που θα μπει μπροστά, θα δημιουργήσει το κίνημα, την έμπνευση και τη καθοδήγηση δεν θα είναι κάποιος από αυτούς που απέτυχαν. Κανείς από αυτούς που προσπάθησαν (λέμε τώρα) αλλά μας οδήγησαν στις δολοφονίες. Πάντως κάτι πρέπει να γίνει.

Το λέει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το δηλώνει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ο Ευαγγελάτος στις ειδήσεις του Σκάϊ, η Χούκλη στις 8 το απόγευμα στον Αντένα. Η δημοκρατία έχει τον τρόπο της να απαντήσει κατάλληλα, δυναμικά, καταλυτικά. Δεν είναι θέμα εκδίκησης ή αντεπίθεσης. Είναι θέμα λογικής, αποτελεσματικότητας, λειτουργίας των θεσμών. Ας πούμε την αλήθεια, ποσώς μας ενδιαφέρει η Χ. Αυγή. Αντίθετα μας ενδιαφέρει πολύ ο φασισμός που πραγματικά χτυπά την πόρτα μας. Κάπως έτσι ότι πρόσφατα αλλά και παλαιότερα γράφαμε στην 5η σελίδα της Πρωϊνής ξαναγίνεται επίκαιρο.

Θα πείτε, τώρα είναι δύσκολο να απομονώσεις μόνο. Είναι αδύνατο υπό αυτές τις συνθήκες να αγνοήσεις και να σνομπάρεις. Κι όμως αυτό ήταν και παραμένει το σωστό. Μοναδική επί του παρόντος επιλογή ώστε ο κατήφορος στον οποίο βρεθήκαμε να μην συνεχιστεί. Όσο για τις τάχα φιλανθρωπικές και άλλες δράσεις των φασιστών, ας κοιτάξουν πρώτα να καθαρίσουν τη ψυχή τους από τον φασισμό και μετά θα βρουν χρόνο να καθαρίσουν βρώμικες κοινόχρηστες περιοχές, δρόμους και πλατείες. Αυτές τους οι… ευαισθησίες δεν πρέπει να μας ξεγελούν. Είναι η βιτρίνα ενός καταστήματος, μέσα στο οποίο βρίσκεις ένα μόνο προϊόν. Φασισμό.

Ας αλλάξουμε θέμα. Ο δημοτικός σύμβουλος Νίκος Κιοσές έστειλε στη στήλη ένα σύντομο σχόλιο, επί αυτών που γράφαμε χθες για τις συνεδριάσεις των δημοτικών επιτροπών. Γράφει τα ακόλουθα: Με αφορμή σημερινό(χθεσινό) σας δημοσίευμα αναφορικά με το jumbo, σας θυμίζω ότι ήμουν ο μόνος που ψήφισα παρών όταν οι υπόλοιποι συνάδελφοι ψήφιζαν αρνητικά για την προέγκριση, επικαλούμενος την απουσία επαρκούς νομικής τεκμηρίωσης της αρνητικής πρότασης που είχε φέρει η διοίκηση. Στην τελευταία συνεδρίαση, ήμουν απών δυστυχώς. Με αποκλειστική ευθύνη της διοίκησης, που δεν εξασφαλίζει επαρκή ενημέρωση και νομική τεκμηρίωση, στα μέλη των επιτροπών, για τα θέματα που φέρνει, οι συμμετέχοντες στις επιτροπές είναι μονίμως εκτεθειμένοι και πιθανότατα κάποιες φορές να αδικούν πολίτες ή επιχειρήσεις. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο και το έχουμε θίξει πολλές φορές. Η διοίκηση, πάρα ταύτα, δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα της κατάστασης.

Έχουμε και εμείς κρουαζιερόπλοια. Όπως διαβάζουμε στον Πειραιά κατέπλευσαν 7 μέσα σε μια μέρα! Η είδηση έχει ως εξής: Για μια ακόμα φορά το Λιμάνι του Πειραιά υποδέχθηκε σήμερα 12.09.2013 επτά (7) κρουαζιερόπλοια, σημειώνοντας νέο ρεκόρ αφίξεων με περισσότερους από 18.400 επιβάτες κρουαζιέρας. Tα πλοία που κατέπλευσαν είναι τα: (α) Pacific Princess, 181 μ., 770 επιβάτες συν πλήρωμα (β) Legend of the Seas, 265 μ., 2076 επιβάτες συν πλήρωμα (γ) Carnival Sunshine, 273 μ., 3006 επιβάτες συν πλήρωμα (δ) MSC Fantasia, 333 μ., 3900 επιβάτες συν πλήρωμα (ε) Costa Romantica, 219 μ., 1600 επιβάτες συν πλήρωμα (στ) Royal Princess, 330 μ., 3600 επιβάτες συν πλήρωμα (ζ) Costa Magica, 271μ., 3450 επιβάτες συν πλήρωμα, μεταξύ των οποίων δύο είναι τρίτης γενιάς και ξεπερνούν τα 300 μ.

Έλεγαν και λένε στην αγορά «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο». Το τροποποιούμε ελαφρώς ώστε να το ταιριάξουμε στη προεκλογική περίοδο που πλησιάζει. Ο πολίτης έχει πάντα δίκιο. Προς αυτή τη κατεύθυνση- δυστυχώς- κινούνται άπαντες οι υποψήφιοι. Στη… προθέρμανση που άρχισαν βλέπουμε ότι επί της ουσίας κι αυτή η προεκλογική περίοδος θα είναι ακριβώς ίδια με όλες τις προηγούμενες. Ότι ο κόσμος θα ζητά, θα το έχει. Με τα λόγια. Για τις πράξεις βλέπουμε…

Λαλίστατοι οι υποψήφιοι άρχισαν τις διάφορες υποσχέσεις, τις μοιράζουν προς κάθε κατεύθυνση. Χωρίς καμία τσιγγουνιά. Επαναστατούν. Οργανώνουν κινητοποιήσεις, υπόσχονται αντιδράσεις. Επιχειρηματολογούν λες και έπεσαν μόλις χθες αλεξιπτωτιστές σε αυτό το τόπο. Χαμογελούμε. Το κόλπο είναι παλιό και δεν πιάνει. Οπότε ας σκεφθούν καλά. Έχουν χρόνο να αλλάξουν τροπάριο. Αρκεί φυσικά να το θέλουν.