Γιώργος Κεχαγιόγλου: «Απαραίτητη η καλλιέργεια της ελληνικής γλώσσας»

Ο Όμιλος Καβάλας για τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας, ολοκληρώνοντας τη δράση του για την περίοδο Οκτωβρίου 2016- Μαΐου 2017, συνδιοργάνωσε το απόγευμα της Δευτέρας με το δήμο Καβάλας εκδήλωση γλωσσικού ενδιαφέροντος με κύριο  ομιλητή τον ομότιμο καθ. Νεοελλ. Φιλολογίας στο Α.Π.Θ., Γεώργιο Κεχαγιόγλου και θέμα «Γλωσσικό ζήτημα και λογοτεχνικές λύσεις: Καβάφης –Παλαμάς». Μετά το τέλος της ομιλίας ακολούθησε επίδοση βεβαιώσεων συμμετοχής στο  πρόγραμμα του Ομίλου «Ας μάθουμε τα ελληνικά καλύτερα»,

που απευθύνεται σε αλλοδαπούς και παλιννοστούντες συμπολίτες. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τη συμμετοχή της χορωδίας των «Φίλων Μουσικής Καβάλας».

Νωρίτερα, ο κ. Κεχαγιόλγου μίλησε στην εφημερίδα ΠΡΩΙΝΗ κι επεσήμανε ότι το γλωσσικό ζήτημα παραμένει επίκαιρο αφού ο Καβάφης είναι ένας ποιητής που ξεπέρασε τα όρια της Ελλάδας, είναι δηλαδή ο πλέον πολυμεταφρασμένος αλλά και πολυαγαπημένος παγκοσμίως. Ενώ ο Παλαμάς επανεξετάζεται τώρα ύστερα από κάποιο διάστημα παραμερισμού. Στο παρελθόν πιστεύονταν ότι οι δύο ήταν εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους περιπτώσεις, αλλά σήμερα διαπιστώνονται πολλά κοινά σημεία κι άρα παρουσιάζει ενδιαφέρον η επανεξέταση τους κάτω από το νέο πρίσμα.

Ο κ. Κεχαγιόγλου ευχήθηκε την περαιτέρω διάδοση της ελληνικής γλώσσας, κάτι όμως που απαιτεί περισσότερες προσπάθειες και κυρίως στις πέριξ βαλκανικές χώρες. Ωστόσο, η διάδοση μπορεί να μεταφραστεί και σε διάδοσή της και καλλιέργειά της εντός της Ελλάδας. Βεβαίως η γλώσσα εξελίσσεται και δεν είναι πλέον η ίδια που μιλιόταν την εποχή του Ομήρου για παράδειγμα, του Περικλή ή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κανείς πάντως δε γνωρίζει εάν η γλώσσα εξελίσσεται προς την ορθή κατεύθυνση κι αυτό είναι ένα στοιχείο που ερευνάται. Αναλόγως με τη «σχολή» των γλωσσολόγων που τη μελετά.

Ο κ. Κεχαγιόγλου δεν τρομάζει από την εξέλιξη της ίδιας της γλώσσας αλλά από την παραίτηση να καλλιεργήσουμε την ίδια γλώσσα και να δεχτούμε αναφομοίωτα ξένα δάνεια, ενώ υπάρχουν δυνατότητες μετάφρασης των ξένων όρων. Πρόκειται για μία κεκτημένη αδράνεια. Συμπερασματικά, ο κ. Κεχαγιόγλου διευκρίνισε ότι διάδοση σημαίνει καλλιέργεια της ελληνικής γλώσσας διότι έτσι καταξιώνεται, ακόμη και μέσω της χρήσης της από καταξιωμένους λογοτέχνες.

*