Κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει…
Ένα βροχερό και κρύο βράδυ του Φεβρουαρίου του 1961, ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Ellis Briggs συναντήθηκε μυστικά και σε ιδιωτικό χώρο με τον Έλληνα υπουργό εξωτερικών Eυάγγελο Αβέρωφ.
Μίλησαν για την ενδυνάμωση του κομμουνιστικού μετώπου μέσω του κόμματος της ΕΔΑ και διαπίστωσαν ότι παρά τη νίκη των “φιλελεύθερων” δυνάμεων στον εμφύλιο, παρά την ενίσχυση της χώρας μέσω του σχεδίου Μάρσαλ, παρά την πολιτική διώξεων που ακολούθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις την τελευταία δεκαετία, οι κομμουνιστές όχι μόνο δεν υποχώρησαν αλλά φαίνεται να ανακάμπτουν αφού κατάφεραν στις εκλογές του 1958 να πάρουν ένα ποσοστό σχεδόν κοντά στο 25% και να γίνουν αξιωματική αντιπολίτευση στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Ο Αμερικανός πρέσβης έθεσε απροκάλυπτα στον υπουργό Εξωτερικών τρεις στόχους που θα έπρεπε να βάλει και να πετύχει η κυβέρνηση της ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, μέχρι τις επόμενες εκλογές:
1. Την με κάθε μέσο και τρόπο αποδυνάμωση του κομμουνιστικού μετώπου της ΕΔΑ.
2. Την εκλογή μονοκομματικής κυβέρνησης με ισχυρή πλειοψηφία ώστε να εξασφαλίζει σταθερότητα στη χώρα και
3. Το σχηματισμό, επίσης, ισχυρής και ενιαίας “εθνικής” αντιπολίτευσης.
Κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει…
Σ.Σ. Οι εκλογές, οι επονομαζόμενες “βίας και νοθείας”, έγιναν οκτώ μήνες αργότερα και οι αμερικανικοί στόχοι, όπως τέθηκαν εκείνο το βροχερό και κρύο βράδυ του Φεβρουαρίου του 1961, επετεύχθησαν.
Θόδωρος Θεοδωρίδης
