μικρά πρωϊνά απο τον Νίκο Γενικόπουλο

Είχε σχεδόν μεσημεριάσει. Η θερμοκρασία είχε ανέβει κατά περίεργο τρόπο για πρώτη μέρα του Μάη. Οι δε διαδηλωτές βρίσκονταν είτε σε ταβέρνα είτε σε καφετέρια. Η Εργατική Πρωτομαγιά του 2013 για την Καβάλα είχε περάσει στην ιστορία. Τότε έγινε κάτι διαφορετικό. Ένας άνδρας που κρατούσε στα χέρια του ένα βιβλίο (στο εξώφυλλο του οποίου ήταν φανερός ο σταυρός) πλησίασε το άγαλμα του καπνεργάτη. Κοίταξε στην άδεια πλατεία. Δεν πτοήθηκε καθόλου. Άρχισε να διαβάζει δυνατά. Πράγματα ακαταλαβίστικά. Οι διερχόμενοι κοντοστάθηκαν. Κοίταξαν να δουν τι συμβαίνει. Μα ούτε που κατάλαβαν.

Αυτό το παράξενο περιστατικό έβαλε τελικά την σφραγίδα του στη χθεσινή διαφορετική Πρωτομαγιά. Οι μισοί δούλευαν κανονικά. Οι άλλοι τάχα έκαναν απεργία, συγκέντρωση και πορεία. Διαμαρτύρονταν παρόλα αυτά για τα μνημόνια. Για τις περικοπές, για τις κοινωνικές αδικίες. Ήταν όμως λίγοι. Κουρασμένοι; Μπορεί. Χωρίς ηθικό, χωρίς διάθεση. Κατά κάποιο τρόπο έκαναν αγγαρεία. Και στη μια πλατεία και στην άλλη.

Δεν τους κατηγορούμε. Ίσα ίσα που προσπαθούμε να πράξουμε το ακριβώς αντίθετο. Να δικαιολογήσουμε θέλουμε αυτή τη συμπεριφορά. Αυτή τη κατάσταση. Να βεβαιώσουμε θέλουμε ότι τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο δύσκολα. Πλέον οι αδικημένοι, οι θιγόμενοι από τα μέτρα εργαζόμενοι έχασαν –δυστυχώς- την πίστη τους σε αυτό που έως τώρα με συνέπεια επιχειρούσαν. Να αλλάξουν τα πράγματα, να σταματήσουν αυτή τη πολιτική. Αυτή τη Κυβέρνηση.

Δεν είναι ότι νίκησε η Κυβέρνηση κι η πολιτική των μέτρων. Είναι ότι οι άλλοι «λύγισαν». Αυτό αλήθεια ήταν φανερό και την προηγούμενη εβδομάδα, τότε που πάλι η πλατεία ήταν άδεια (στην συναυλία κατά του φασισμού). Το δείχνουν άλλωστε κι οι δημοσκοπήσεις. Το κυβερνών κόμμα είναι αρκετά ψηλά σε σχέση με την πολιτική που ακολουθεί. Σε ορισμένες έρευνες μάλιστα η ΝΔ έρχεται πρώτο κόμμα! Ο δε ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει μια κόπωση (όπως αναγνωρίζουν ορισμένα από τα στελέχη του). Τι να συμβαίνει άραγε;

Οι έλληνες πολίτες αναζητούν δρόμο διαφορετικό. Θέλουν την ανάπτυξη αλλά όχι αυτή την ανάπτυξη (που δεν είναι καθόλου σίγουρη). Θέλουν την πρόοδο. Θέλουν τις θέσεις εργασίας. Όχι όμως με αυτές τις προϋποθέσεις. Αναζητούν λοιπόν μια άλλη πρόταση ώστε να στηριχθούν και να στηρίξουν. Μα άλλη φερέγγυα πρόταση δεν υπάρχει. Κάποια τσαλαβουτήματα μόνο τα οποία είναι φανερό ότι δεν πείθουν. Μπορεί κάποιοι να υπόσχονται να καταργήσουν τα μνημόνια (και να εννοούν αυτή την υπόσχεση), αυτό όμως δεν είναι πλέον αρκετό. Τι θα γίνει αμέσως μετά;

Κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν έχει αξιόπιστη απάντηση σε αυτό το βασικό, το κρίσιμο ερώτημα. Κάπως έτσι οι διαδηλωτές κουράζονται. Λιγοστεύουν. Η μαχητική διάθεση τα ίδια. Πολλοί προτιμούν να δηλώσουν ότι δεν ψηφίζουν κανέναν παρά να μπλέξουν σε περιπέτειες που φοβούνται ότι θα χειροτερέψουν τα πράγματα. Θυμάστε τι είπε τις προάλλες από την Καβάλα ο Τέρενς Κουίκ; Αφού κατήγγειλε τα μνημόνια, αφού υποσχέθηκε να τα καταργήσει, πρόσθεσε με έμφαση «… τα υπόλοιπα θα τα διαβάσετε στο πρόγραμμα του κόμματος μας».

Αυτό το αόριστο, το ασαφές είναι που απογοητεύει. Τρομάζει. Απομακρύνει. Αν αντίθετα υπήρχε ένα πολιτικό πρόσωπο της αντιπολίτευσης που θα ξεχώριζε γιατί θα μιλούσε συγκεκριμένα, τότε αυτό το πρόσωπο (ή το κόμμα) θα προόδευε. Αρχικά στις δημοσκοπήσεις, στην συνέχεια και στις εκλογές.

Αυτά βλέπουν και αποκτούν θάρρος οι ανεξάρτητοι βουλευτές. Οι οποίοι αντί να επιστρέψουν στα κόμματα τους (αφού αυτά τους ταιριάζουν περισσότερο) το παιδεύουν το πράγμα. Φτιάχνουν νέα κόμματα. Πολλά μικρά κόμματα. Που ενώ υπόσχονται ότι θα μιλήσουν συγκεκριμένα στους πολίτες για την επόμενη των μνημονίων μέρα, το αποφεύγουν συστηματικά. Κι αν το επιδιώκουν, στο τέλος ο στόχος τους δεν επιτυγχάνεται.

Ουδείς γνωρίζει πότε θα γίνουν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές. Αν όμως επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις που παρουσιάζονται συχνά τότε ένα πράγμα είναι σίγουρο. Δεν θα υπάρχει αυτοδυναμία για το πρώτο κόμμα, όποιο κι αν είναι αυτό. Τα αποτελέσματα των εκλογών κι οι κυβερνήσεις θα είναι μια από τα ίδια… Εκτός αν κάτι αλλάξει. Αν γίνει κάποια έκπληξη. Που δεν το βλέπουμε.

Κάποτε το Εργατικό Κέντρο Καβάλας δεν συμμετείχε στις Πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις των άλλων. Οργάνωνε τις δικές του. Χθες το ακούσαμε κι αυτό: Στην σημερινή εκδήλωση συμμετέχουν μπλα μπλα μπλα «… το Εργατικό Κέντρο Καβάλας)». Φοβερή επιτυχία η συμμετοχή. Διότι κι αυτή έως πρόσφατα δεν ήταν καθόλου σίγουρη.

Η ΠΑΣΕΒΕ εκφράστηκε στην χθεσινή εκδήλωση του ΠΑΜΕ με την ομιλία του Δημήτρη Καγιάσα. Ο οποίος με συνέπεια αναφέρθηκε σε όλες τις γνωστές απόψεις του κόμματος. Απέφυγε όμως να πει έστω μια λέξη για δύο επίκαιρα ζητήματα της αγοράς. Το Τζάμπο και το Public. Θαρρείς και δεν ζει στην Καβάλα…

Με πρωτοσέλιδο κείμενο της την περασμένη Δευτέρα η εφημερίδα μας απλά ρώτησε: Μήπως με τις τελευταίες εξελίξεις στα Πετρέλαια ενεπλάκη σε αυτά ο Όμιλος Βαρδινογιάννη; Η ίδια ερώτηση διατυπώνεται ισχυρή εδώ και μέρες από την τοπική κοινωνία. Υπάρχει μια αόριστη υποψία, μια πιθανότητα, ένα ενδεχόμενο. Όλα αυτά στηρίζονται σε συγκεκριμένα γεγονότα (που μπορεί να είναι συμπτώσεις), τα οποία ωθούν τους Καβαλιώτες σε κάποια συμπεράσματα. Σε κάποιες απορίες. Γράφαμε την Δευτέρα ένα τέτοιο κείμενο. Χωρίς καμιά απολύτως σιγουριά ή βεβαιότητα. Μια ερώτηση μόνο.

Η Ενεργειακή –που ελάχιστες σχέσεις έχει με την τοπική κοινωνία, με την ζωή και την καθημερινότητα του Ν. Καβάλας- θύμωσε. Διέψευσε με τρόπο κατηγορηματικό. Επανήλθε μάλιστα στην προηγούμενη τακτική της (ξεχνώντας τα περί νέας εποχής) κι άρχισε να βλέπει παντού φαντάσματα κι αντιπάλους. Την καταλαβαίνουμε… Είναι η απόσταση που δημιουργεί αυτές τις κακές εντυπώσεις. Αν οι εκπρόσωποι της ζούσαν στην Καβάλα θα καταλάβαιναν ευκολότερα τι συμβαίνει στην πόλη αυτές τις μέρες. Θα άκουγαν τι λέει ο κόσμος. Άνθρωποι που χωρίς να έχουν στενή σχέση με την Καβάλα Όιλ ενδιαφέρονται και παρακολουθούν την πορεία της.

Σαφώς και η διάψευση είναι δεκτή. Ποια διάψευση αλήθεια; Η Πρωινή μόνο μια ερώτηση κατέθεσε και τίποτα πέραν αυτού. Και μόνο η ερώτηση όμως έκανε την Ενεργειακή να ξεπεράσει τα όρια. Έτσι πέραν της διάψευσης έκανε σχόλια, θεώρησε την στιγμή κατάλληλη για νουθεσίες και μαθήματα δημοσιογραφίας. Ας δώσουμε τόπο στην οργή. Κι ας προσποιηθούμε ότι όλα βαίνουν καλώς. Και χωρίς Βαρδινογιάννη.

Για καλό σκοπό έπαιξαν μπάλα τη Μεγάλη Δευτέρα το απόγευμα στην Ελευθερούπολη οι αστυνομικοί με τους βετεράνους ποδοσφαιριστές του Ορφέα. Νίκησαν οι αστυνομικοί. Οι οποίοι για ένα ημίχρονο είχαν την βοήθεια και του διευθυντή τους Μάκη Κοσκερίδη. Το ρεπορτάζ του αγώνα αναφέρει ότι ο διευθυντής δεν έβαλε γκολ, έδωσε όμως δύο πάσες τύπου ασίστ για να σκοράρουν συμπαίκτες και συνάδελφοι του. Πάντα υπέρ του ομαδικού παιχνιδιού και πνεύματος ο αστυνομικός διευθυντής.

Το καλό νέο είναι ότι το λαχείο έπεσε στην Καβάλα. Το κακό νέο είναι ότι η είδηση δεν αφορά όλους τους Καβαλιώτες αλλά μόνο ελάχιστους από αυτούς. Κι όμως θα μπορούσαμε να μοιράσουμε τα 2.315.000 ευρώ που κερδίζει το λαχείο σε όλους τους μόνιμους κατοίκους του Νομού (138.687 σύμφωνα με την απογραφή του 2011). Τότε κάθε ένας κάτοικος του Νομού θα δικαιούνταν από 15,3 ευρώ.