μικρά πρωινά απο τον Νίκο Γενικόπουλο

Σύμφωνα με το αρχείο της Πρωινής – που ποτέ δεν κάνει λάθος- οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο εργοστάσιο της ΒΦΛ άρχισαν τον Μάη του 2016. Περίπου πριν από έναν χρόνο. Σήμερα το πρόβλημα 180 οικογενειών υφίσταται κι είναι μεγάλο αφού 180 άνθρωποι από εργαζόμενοι της ΒΦΛ που ήταν, έχουν απολυθεί.

Λόγω της στασιμότητας που παρουσιάζει το τελευταίο διάστημα το ίδιο θέμα, αυξάνονται οι εκ των υστέρων φωνές και απόψεις σύμφωνα με τις οποίες όσοι τελικά απολύθηκαν έκαναν λάθος επιλογή. Κατά τις ίδιες φωνές και απόψεις και οι 180 όφειλαν να συμβιβαστούν, να αποδεχθούν, να υπογράψουν ακολουθώντας το παράδειγμα συναδέλφων τους. Οι οποίοι εργάζονταν, εργάζονται, δηλώνουν απόλυτα σίγουροι ότι θα συνεχίσουν να εργάζονται στο εργοστάσιο της Νέας Καρβάλης.

Στο μεταξύ «δανείστηκαν» από τη μια εταιρία στην άλλη. Αποδέχθηκαν μείωση μισθού, έλαβαν μπόνους τον καιρό που έμπαιναν στο εργοστάσιο από την πίσω πόρτα, κεράστηκαν γλυκά πίτσες και μπύρες ανήμερα της εορτής του Αγίου Λαυρεντίου κτλ.

Η αλήθεια είναι ότι τόσο το κράτος όσο και η τοπική κοινωνία (δια των εκπροσώπων της) ελάχιστα συμπαραστάθηκαν στους ασυμβίβαστους απολυμένους και κατηγορούμενους στο δικαστήριο. Κάποια πράγματα έγιναν (για τα μάτια του κόσμου) από υποχρέωση. Οι απολυμένοι της ΒΦΛ δεν εξασφάλισαν ούτε καν το ελάχιστο από αυτά που δικαιούνταν και δικαιούνται. Π.χ. Το επίδομα της ανεργίας.

Απολύθηκαν και δεν αποζημιώθηκαν μιας και η ελληνική νομοθεσία δίδει στον εργοδότη (υπό προϋποθέσεις) αυτήν την δυνατότητα. Όσο για την απονομή της δικαιοσύνης, αργεί πολύ κι επιβαρύνει την κατάσταση όσων επειδή αντιστάθηκαν βρέθηκαν σε ιδιαίτερα δύσκολη οικονομική θέση. Τόσο οι ίδιοι, όσο κι οι οικογένειες τους.

Κατά τις ημέρες πριν το Πάσχα κι ενώ η πόλη ήταν σε εορταστική ατμόσφαιρα, ουδείς τους θυμήθηκε. Έγιναν παζάρια (bazaar), έγιναν επισκέψεις, έρανοι αλλά όχι για τους 180 απολυμένους. Το δικό τους… δώρο ήταν η πληροφορία πως 7 από αυτούς «λύγισαν», «έριξαν» τα μούτρα τους κι επέστρεψαν στην εργασία περίπου σαν βρεγμένες γάτες! Ο ισχυρός δηλαδή ο επιχειρηματίας κ.Λαυρεντιάδης δεν κατάφερε μόνο να κρατήσει σε λειτουργία το εργοστάσιο. Επωφελούμενος την κρίση και την ανέχεια «διέσπασε» όσους τον αμφισβήτησαν. Το λάφυρο του λοιπόν το διαφήμισε κατάλληλα αφού πρόθυμοι να διαδώσουν επωνύμως κι αυτήν την… επιτυχία υπάρχουν πάντα.

Τα δικαστήρια κάποια στιγμή θα αποφασίσουν και θα δικαιώσουν είτε την μία, είτε την άλλη πλευρά. Συνεχίζουμε να περιμένουμε αυτές τις αποφάσεις. Για μας είναι πιο εύκολο. Για τους 180 είναι αφάνταστα δύσκολο αφού και η κάθε ώρα ανεργίας τους στοιχίζει. Και ψυχολογικά. Αυτό που ωστόσο μας κάνει εντύπωση είναι η αντίδραση μέρους της κοινωνίας.

Με ανόητα επιχειρήματα παρασύρθηκε κι άρχισε να τους κουτσομπολεύει για τους μισθούς που πριν την κρίση εισέπρατταν. Κάποιοι άλλοι έσπευσαν να καλύψουν τις κενές θέσεις που ανέκυψαν αφού δεν έκρυψαν ποτέ ότι επεδίωξαν να γίνουν Βεζύρης στη θέση του Βεζύρη. Τι κρίμα, ο επιχειρηματίας τους επεφύλαξε μικρούς μισθούς και συμβάσεις λίγων μηνών. Παρόλα αυτά ο στόχος τους δεν αλλάζει. Αναζητούν τη μονιμότητα και τη σιγουριά που κάποτε προσέφερε η ΒΦΛ. Σήμερα όλα είναι αλλιώς. Άλλο αν δεν το καταλαβαίνουν… Η κρίση που συνεχίζεται παίζει τον ρόλο της. Ρόλο καταλυτικό.

Κατά τους ισχυρισμούς κυβερνητικών παραγόντων που δεν έχουν διαψευστεί, η ΒΦΛ οφείλει εκατομμύρια ευρώ στη ΔΕΠΑ και στη ΔΕΗ. Την ώρα που ο κόσμος στέκεται για ώρα στην ουρά (κατάστημα ΔΕΗ Ιχθυόσκαλας) προκειμένου να πληρώσει λογαριασμό λίγων ευρώ, την ώρα που ο απλός πολίτης επωφελείται των ρυθμίσεων μπας και γλιτώσει την διακοπή του ρεύματος, την ίδια ώρα η ΔΕΗ δεν πιέζει τον κ. Λαυρεντιάδη. Λες και δεν της είναι απαραίτητα τα 18 εκ ευρώ που της οφείλει!

Όλες αυτές οι λεπτομέρειες μιας υπόθεσης που έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον δείχνουν πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα εκεί έξω. Στην αγορά. Η μνημονιακή πολιτική για την οποία κάποτε οι πλατείες γέμιζαν είναι ο στενός συνεργάτης μιας εργοδοσίας που λέγεται ότι πείσμωσε και δεν υποχωρεί. Κατά το «όποιον πάρει ο χάρος» προσπαθεί να επιβληθεί πανηγυρικά και σε αυτούς που την αποδέχονται και σε αυτούς που την αμφισβητούν. Όχι, ακόμη δεν έφθασε στο σημείο να πατά επί πτωμάτων. Κι αυτό όμως φαίνεται ότι θα το κάνει εφόσον χρειαστεί.

Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση που αυτόν τον μήνα συμπληρώνει έναν χρόνο γεμάτο γεγονότα, η τοπική κοινωνία επέλεξε (μεταξύ άλλων) να: Παρακολουθεί από απόσταση. Να παίζει τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου. Να κουτσομπολεύει. Να μην ασχολείται. Όσο για τους εκπροσώπους μας, βρέθηκαν κάποια στιγμή μπλεγμένοι στο πρόβλημα κι από τότε κατάλαβαν τι πρέπει να αποφεύγουν για να μην την ξαναπάθουν. Διατηρούν αποστάσεις αφού κι αυτοί αποζητούν την ησυχία τους… Υπάρχει κάτι άλλο πολυτιμότερο;

Κοιτώντας προς τα πίσω, κάνοντας τον απολογισμό των 12 μηνών που πέρασαν όσον αφορά τη λειτουργία της ΒΦΛ καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα. Το κίνημα που δημιούργησαν οι μετέπειτα απολυμένοι δοκίμασε τις αντοχές και τα αντανακλαστικά της μικρής μας κοινωνίας. Πριν αυτό «περάσει» από τα γραφεία των αρμοδίων (Υπουργών και αυτοδιοικητικών), συζητήθηκε στα περιορισμένα και συγκεκριμένα όρια της πόλης και του Νομού. Ο κόσμος υποστήριξε κι υποστηρίζει τους 180 χωρίς να αισθάνεται υποχρεωμένος να πράξει κάτι συγκεκριμένο. Έμεινε στα λόγια. Υπήρξε όμως κάτι ακόμη χειρότερο. Τα κουτσομπολιά. Πισώπλατη μαχαιριά σε αυτούς που δεν περίμεναν ότι η προσπάθεια τους για μια βιώσιμη απασχόληση που θα αμείβεται δίκαια και αξιοπρεπώς θα περνούσε από ένα τόσο άδικο «μικροσκόπιο».

Δημοσιεύτηκε την Παρασκευή στην Εφημερίδα των Συντακτών άρθρο της Περιφερειάρχη Αττικής κ. Δουρή. Καλεί τον Π. Σκουρλέτη να βιαστεί όσον αφορά τις προγραμματισμένες αλλαγές στον Καλλικράτη. Εμμέσως πλην σαφώς του προσφέρει μεγάλη υποστήριξη σε όσα έχει κατά νου αλλά ταυτόχρονα του στέλνει μήνυμα να μην αργήσει άλλο!

Πριν η κ. Δήμαρχος ζητήσει τη βοήθεια, τη μεσολάβηση της κ. Κουντουρά είχε πράξει το ίδιο τόσο με τον Τέρενς Κουίκ όσο και με τον Παναγιώτη Σγουρίδη. Και οι δύο ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν τον Δήμο Καβάλας προκειμένου τα αιτήματα του να φθάσουν και να ικανοποιηθούν από τον κ. Πάνο Καμμένο. Στο τέλος Σγουρίδης και Κουίκ δεν κατάφεραν τίποτα. Ευχόμαστε η τρίτη στη σειρά μεσολάβηση, της Υπουργού Τουρισμού, να αντιμετωπιστεί διαφορετικά από τον πρόεδρο των ΑΝΕΛΛ.

Το μείζον πρόβλημα είναι αυτό που αφορά το μέλλον των ατόμων με ειδικές ανάγκες τώρα που το ίδρυμα «Αγία Μαρίνα» έκλεισε. Υπάρχουν κι άλλα, τα οποία έπονται. Τους καλούς καιρούς το ίδρυμα φιλοξενούσε κι εξυπηρετούσε ένα σωρό ΑμΕΑ. Τελευταία αυτά μειώθηκαν σε 25. Πιο πρόσφατα σε 16. Αυτά τα παιδιά –τώρα που το ίδρυμα διέκοψε τη λειτουργία του- επέστρεψαν σπίτι. Κάνοντας πιο δύσκολη και τη δική τους και τη ζωή των γονέων και συγγενών τους. Για αυτά τα παιδιά αξίζει μια νέα προσπάθεια ώστε κάπου να φιλοξενούνται καθημερινά.

Δεν έχει δα και τόσο μεγάλη σημασία αν θα είναι το ίδιο το ίδρυμα ή κάτι άλλο. Σημασία έχει να βγαίνουν κάθε πρωί από το σπίτι τους. Να απασχολούνται δημιουργικά, να θεραπεύονται ως μέλη μιας κοινωνίας που έχει διάθεση και χρήματα και για αυτές τις περιπτώσεις. Όλα τα άλλα είναι λόγια και εξηγήσεις… Χορτάσαμε από δαύτα. Επιτέλους ήρθε η ώρα να γίνει κάτι ουσιαστικό. Εδώ και τώρα, όπως λέγαμε και κάναμε κάποτε.

Ο βουλευτής Λάρισας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Κωνσταντίνος Μπαργιώτας κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή με την οποία ουσιαστικά ζητά αυστηρή τήρηση του αντικαπνιστικού νόμου. Ως κατάλληλη απάντηση λέμε να του στείλουμε να ακούσει τις δηλώσεις του διευθυντή Υγείας της Π.Ε. Καβάλας κ. Χρήστου Παπαδόπουλου. Ο κ. Παπαδόπουλος δήλωσε πρόσφατα (ως ένας άνθρωπος που εργάστηκε επίμονα για την εφαρμογή του συγκεκριμένου νόμου) ότι αυτός πρέπει να αλλάξει.

Ανάρτηση του Μανώλη Φρατζεσκάκη για τα Κυριακάτικα γεγονότα στην ΟΝΝΕΔ Καβάλας: «Εντάξει, είχαμε κι εμείς τα δικά μας. Τα όσα διαδραματίστηκαν στην ΟΝΝΕΔ Καβάλας που οδήγησαν στην αναβολή των εκλογών, με κλήση μάλιστα και της αστυνομίας, ξεπερνούν κάθε όριο. Αμαυρώνουν την ιστορία της νεολαίας της ΝΔ στον Νομό μας. Ιστορία γραμμένη με αγώνες στο πεζοδρόμιο και σαρωτικές νίκες στις σπουδαστικές εκλογές. Την ευθύνη δεν την έχουν μόνο τα μέλη στην Καβάλα. Ακέραια την ευθύνη την έχει και η κεντρική διοίκηση της ΟΝΝΕΔ που υποτίθεται ότι πρέπει να στηρίξει την απόφαση του Κυριάκου για επανίδρυση. Αντί για αυτό διαπιστώνω ακύρωση στην πράξη. Ήμουν και είμαι φανατικός υποστηρικτής της ανεξαρτησίας της ΟΝΝΕΔ. Η κατάσταση που δημιουργήθηκε μπορεί να επηρεάσει το κόμμα στην προσπάθεια για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα (4 βουλευτικές έδρες) στις επερχόμενες εκλογές. Άρα Μπάμπη κάτι πρέπει να κάνουμε».