μικρά πρωινά από τον Νίκο Γενικόπουλο
Ξεκίνησε χθες το απόγευμα στο γυμναστήριο του 6ου Λυκείου πανελλήνιο πρωτάθλημα πυγμαχίας μικρών ηλικιών. Η προετοιμασία άρχισε το πρωί όταν στην αυλή του σχολείου μπήκαν και στάθμευσαν τουλάχιστον 10 αυτοκίνητα. Το διάλλειμα των μαθητών ήταν διαφορετικό αφού τα παιδιά συνυπήρχαν με τα αυτοκίνητα. Αυτά τα πράγματα γίνονται μόνο στην Ελλάδα, να συνυπάρχει ένα σχολείο με αυτοκίνητα στην αυλή του. Γίνονται αναγκαστικά αφού οι διοργανωτές κάπου κοντά έπρεπε να παρκάρουν. Γίνονται επίσης επειδή για τη διεξαγωγή ενός σημαντικού πρωταθλήματος δεν επιλέγουν έναν αμιγώς αθλητικό χώρο αλλά ένα γυμναστήριο σχολείου. Επειδή οι αγώνες συνεχίζονται σήμερα, μεγάλη προσοχή στο μπες βγες των αυτοκινήτων. Διότι το σχολείο λειτουργεί κανονικά από το πρωί.
Κάθε μέρα είναι και περισσότερο ορατή η αλλαγή στο Δήμο Καβάλας. Κάθε μέρα εντοπίζονται περισσότεροι εργάτες σε κόψιμο χόρτων, κλάδεμα δέντρων, καθαριότητα κτλ. Πρόκειται για τις θετικές συνέπειες της ενίσχυσης του προσωπικού από την προκήρυξη 3Κ. Χθες το πρωί άλλοι κλάδευαν όλα τα δέντρα κατά μήκος της οδού Τενέδου. Άλλοι έκοψαν τα χόρτα περιμετρικά του δικαστικού μεγάρου και το ειδικό όχημα καθάρισε την περιοχή στο δρόμο δίπλα από το δικαστικό μέγαρο. Τέτοια κινητικότητα είχαμε να δούμε χρόνια, ξεπερνά ακόμη και τις εποχές του προγράμματος της Κοινωφελούς Εργασίας.
*Ο Σύλλογος των κατοίκων της Παναγίας ευχαριστεί την ίδια υπηρεσία για το χθεσινό πλύσιμο των κάδων: «Η γειτονιά μας έχει πολλά γραφικά και στενά δρομάκια, όμως η πρόσβαση του αυτοκινήτου του Δήμος Καβάλας που καθαρίζει του κάδους απορριμμάτων ήταν αδύνατη κι έτσι δεν είχαν καθαρισθεί για χρόνια. Ευχαριστούμε το Τμήμα Καθαριότητας Δήμου Καβάλας που άκουσε με προσοχή το αίτημα μας και επιτέλους καθαρίστηκαν όλοι οι κάδοι από τα γραφικά στενάκια μας». Πλύσιμο κάδων πραγματοποιούνταν χθες το μεσημέρι και μπροστά από την καπναποθήκη του ΤΕΑΥΚΕ, στα Καλαφατιά.
Όλοι οι έλληνες έχουμε αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα. Όταν πρόκειται για τα δικαιώματα μας, κάνουμε τα πάντα ώστε να τα εξασφαλίσουμε. Όταν αντίθετα προκύπτουν υποχρεώσεις, τότε προσπαθούμε με κάθε τρόπο να τις αποφύγουμε. Ο συγκεκριμένος «αγώνας» είναι καθημερινός. «Περνά» ίδιος από γενιά σε γενιά. Για το τελικό αποτέλεσμα οι απόψεις διίστανται. Άλλοι λένε ότι τα καταφέρνουμε (τα έχουμε «όλα δικά μας») κι άλλοι παρατηρούν συχνά διάφορες μικρές και μεγάλες ήττες.
Όλα αυτά μας ήρθαν στο μυαλό παρατηρώντας προσεκτικά το τι συμβαίνει στον ιδιαίτερο τομέα των καλομαθημένων δημοσίων υπαλλήλων. Οι καλομαθημένοι δημόσιοι υπάλληλοι φυσικά και υπάρχουν, αν και είναι άγνωστος ο αριθμός τους. Μάλλον δεν είναι οι περισσότεροι. Σε αυτούς τους καλομαθημένους περιλαμβάνουμε και τους υπαλλήλους του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Συνεχίζουμε να βλέπουμε λοιπόν δημοτικούς υπαλλήλους και εργάτες. Παλιούς και νέους. Στη διάρκεια της καθημερινής τους εργασίας ποτέ δεν φορούν τα ρούχα που τους παρέχει η υπηρεσία. Ενώ υπάρχουν γιλέκα, φόρμες, μπλούζες και άλλα που πρέπει να χρησιμοποιούν (για να δηλώνουν και την ταυτότητα τους αλλά και να προστατεύονται) αυτοί το χαβά τους! Ντύνονται όπως επιθυμούν και κανείς προϊστάμενος δεν τους κάνει παρατήρηση. Πώς αλήθεια να τους ζητήσει το αυτονόητο; Ακόμη κι οι προϊστάμενοι κάνουν ακριβώς το ίδιο.
Οι δε πολιτικοί προϊστάμενοι σιωπούν επίσης. Με αυτόν τον τρόπο η κακή νοοτροπία συνεχίζεται. Αυτό συμβαίνει πολλά χρόνια τώρα. Πρόσφατα μάλιστα ακούσαμε τις ευχές της πρώην Δημάρχου προς τους νεοεκλεγμένους. Τους ευχήθηκε να καταφέρουν να πείσουν (!) το προσωπικό να ντύνεται σωστά.
Το άλλο πρόσφατο και τοπικό παράδειγμα έχει σχέση με το εξώδικο του σωματείου των εργαζομένων στο Νοσοκομείο. Υπάρχει μια έξτρα άδεια που χορηγεί το κράτος σε ειδικής κατηγορίας εργαζόμενους των νοσοκομείων αλλά αυτή (τονίζει ο διοικητής) δίδεται και αναδρομικά! Δεν έφτανε δηλαδή η χορήγηση της επιπλέον άδειας, έπρεπε και πρέπει να κάνουν χρήση της όσοι τη δικαιούνται για τα δύο ή τρία προηγούμενα έτη.
Κανείς δεν είναι αντίθετος στα δικαιώματα των εργαζόμενων ακόμη κι όταν είναι πιο «πλούσια» απ’ ότι οι συνθήκες επιβάλλουν. Τι συμβαίνει αλήθεια όταν το ίδιο προσωπικό πρέπει να υποχωρήσει, ενώ απολαμβάνει τα δικαιώματα του να τηρεί και τις υποχρεώσεις του;
Το χειρότερο φυσικά και είναι άλλο. Οι του ιδιωτικού τομέα παρακολουθούν και μένουν άφωνοι. Νέες άδειες με αναδρομικότητα δύο – τριών ετών είναι «άπιαστο» όνειρο για τον ιδιωτικό τομέα. Στον οποίο όταν το αφεντικό ζητά να χρησιμοποιούνται τα ρούχα εργασίας, ο εργαζόμενος τα βάζει χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Αυτή η μεγάλη διαφορά υπήρχε και πριν την κρίση. Με την οικονομική κρίση τα πράγματα έγιναν πιο σοβαρά. Όλοι ελέγχουν αλλά κατά βάθος όλοι ελέγχονται. Ο απλός πολίτης που δεν είναι μέρος του συστήματος παρακολουθεί και απορεί. Γιατί οι εργαζόμενοι της Καθαριότητας να μην είναι ομοιόμορφα ντυμένοι; Γιατί να μην καταλαβαίνουμε αμέσως ότι πρόκειται για εργαζόμενους του Δήμου;
Πως γίνεται να αυξάνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν δουλεύουν, όλο βρίσκουν ευκαιρία για έναν καφέ στις καφετέριες; Πώς επίσης γίνεται να αυξάνονται και οι ώρες που κάθονται; Καμιά κυβέρνηση δεν κατάφερε να ελέγξει αυτήν την κατάσταση. Κανένας αιρετός Δήμου ή Περιφέρειας δεν … έντυσε όπως πρέπει τους εργάτες του. Κι όσο η ζωή συνεχίζεται τόσο οι καλομαθημένοι θα «κρατούν» μόνο αυτά που δικαιούνται και θα ξεχνούν (λες και δεν υπάρχουν) όλα αυτά για τα οποία είναι υποχρεωμένοι.
Αλλά έτσι δεν ήταν πάντα η Ελλάδα; Αυτή λοιπόν παραμένει. Αυτή θα είναι και αύριο αλλά και μεθαύριο. Όσος καιρός και να περάσει ορισμένα πράγματα δεν θα αλλάξουν. Κατά βάθος δεν βρέθηκαν ακόμη αυτοί που θα αναλάβουν το ρίσκο και την προσπάθεια. Το λεγόμενο «πολιτικό κόστος».
Γιορτάζει σήμερα η Θάσος και χρόνια της πολλά. Γιορτάζει την επέτειο απελευθέρωσης της. Στις εκδηλώσεις που ετοίμασε ο Δήμος Θάσου θα βρίσκεται ο Νίκος Παναγιωτόπουλος. Θα πάει στο νησί μάλλον μέσω Κεραμωτής. Φανταζόμαστε ότι το δρομολόγιο θα γίνει σε σωστούς χρόνους. 30 λεπτά το πολύ. Τυχεροί όσοι άλλοι επιβάτες ταξιδέψουν (από και προς το νησί) μαζί του. Θα φτάσουν στον προορισμό τους έγκαιρα…
Για το έργο του 21ου δημοτικού σχολείου στον Άγιο Λουκά ο κ. Σιμιτσής μας έστειλε ένα σύντομο κείμενο για όσα έγιναν επί των ημερών του: Η μελέτη του 21ου Δημοτικού Σχολείου ωρίμασε επί αντιδημαρχίας Μουριάδη και ήταν πλήρης. Ο λόγος που καθυστέρησε το έργο ήταν ο εξής: «Δεν προλάβαμε να εντάξουμε το έργο στο ΕΣΠΑ 2007 – 2013. Η διοίκηση
Τσανάκα μπορούσε να το εντάξει από την πρώτη στιγμή στο νέο ΕΣΠΑ 2014-2020. Προτίμησε όμως να «σπάσει» τη μελέτη και να βελτιώσει μόνο τη στατικότητα του κτιρίου με χρήματα του Δήμου (περίπου 500.000€). Η
ένταξη στο ΕΣΠΑ έγινε τώρα τελευταία και δεν περιείχε την κατασκευή ξεχωριστού νηπιαγωγείου».
Χωρίς πολύ δημοσιότητα επισκέφθηκαν χθες τη Θάσο ο Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας και ο αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος. Ο πρώτος θα είναι το πρωί στο πρώην ΤΕΙ για τη γνωστή εκδήλωση. Ο δεύτερος όχι. Προγραμματίζει επιστροφή στην Αθήνα. Ευχόμαστε η συγκεκριμένη επίσκεψη να έγινε αφορμή αλλαγών προς το καλύτερο στην Π.Υ. του νησιού.
Μάλλον μέχρι το τέλος του μήνα θα μάθουμε το όνομα του νέου διοικητή του Νοσοκομείου Καβάλας. Το μεγάλο «ντέρμπι» (γαλάζιου χρώματος) συνεχίζεται κι οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι περισσότερες πιθανότητες επιλογής έχει αυτός (ή αυτή) που υποστηρίζεται από τον Υπουργό. Οι βουλευτές παρακολουθούν και προσπαθούν. Ένας μάλιστα, με το δικό του τρόπο. Ίσως με το δικό του υποψήφιο.
Η συγκεκριμένη διαδικασία και επιλογή τονίζει τα εσωτερικά προβλήματα στην τοπική ΝΔ. Τα οποία, λένε όσοι ξέρουν, ήταν η αιτία μιας μάλλον αιφνίδιας αλλαγής στη διοίκηση της ΔΙΑΜΑΘ. Και που είσαι ακόμη… Σύντομα η ΝΔ στην Καβάλα θα πρέπει να αποφασίσει για τον επόμενο υποψήφιο δήμαρχο στο Δήμο. Θα ενωθούν σε μια υποψηφιότητα; Θεωρείται και είναι αδύνατο.
Κάθε μέρα τα τηλέφωνα παίρνουν «φωτιά» προκειμένου τα υποτιθέμενα νέα να επιβεβαιωθούν, να διαδοθούν κτλ. Κάθε μέρα υπάρχουν άνθρωποι που δεν κάνουν τίποτα άλλο. Ασχολούνται με το συγκεκριμένο θέμα. Αλλά καθώς αυτοί δεν έχουν δουλειά, λογικό δεν είναι να διοχετεύουν όση ενέργεια τους έμεινε στις «μυστικοσυζητήσεις» και στο παρασκήνιο; Τα καλύτερα ωστόσο δεν είναι αυτά που ξέρουμε. Είναι όσα έρχονται…
