Ω Έλληνα

Γράφει ο Άγγελος Τσανάκας.

Σε σένα Έλληνα μιλώ,

σε σένα που αγαπάς πολύ την πατρίδα σου μιλώ,

σε σένα που βγαίνεις στους δρόμους και διαδηλώνεις για τα δίκαια δικαιώματά σου και για τις πανανθρώπινες και πατριωτικές ιδέες σου,

σε σένα μιλώ,

σε σένα που καις κάδους, αυτοκίνητα, μαγαζιά κι ότι βρεθεί στο δρόμο σου μα και  ανθρώπους με μολότωφ, θέλοντας έτσι να καταδείξεις το σωστό και την αλήθεια και ότι παλεύεις για μια καλύτερη ζωή των συνανθρώπων σου,

σε σένα που στολίζεις τα άγια χώματα τής πατρίδας σου που πολύ την αγαπάς, πετώντας από το παράθυρο τού αυτοκινήτου σου μπουκάλια, χαρτιά, τσιγάρα και, ότι τέλος πάντων είναι περιττό μέσα στο πεντακάθαρο σαλόνι τού αυτοκινήτου σου,

σε σένα που αγαπάς τη φύση, είσαι φιλόζωος και με τα αγαπημένα σου σκυλιά κυνηγάς και σκοτώνεις για ευχαρίστηση της ψυχής και της κοιλιάς σου,

μια ηδονή θανάτου σε κυριεύει και στολίζεις το αυτοκίνητό σου με τα θηράματα, θύματά σου,

σε σένα που μετά το “weekend” σου με την οικογένειά σου και με τους φίλους σου, πετάς τα υπολείμματα της διασκέδασής σου και τα σκουπίδια σου στα δάση, στα βουνά, στις παραλίες, στη θάλασσα και στα ποτάμια,

σε σένα μιλώ συνέλληνα,

που έχεις σένιο και πεντακάθαρο το σπίτι σου και βγάζεις την σακούλα των σκουπιδιών σου, δίχως να σε νοιάζει αν έξω ξεχειλίζει ο κάδος και σκορπούν στο δρόμο τα  σκουπίδια,

που βγάζεις βόλτα το σκυλί σου για την ανάγκη του και δεν σε νοιάζει αν βρωμίζει το σπίτι του γείτονά σου που κατά τα άλλα πολύ τον σέβεσαι και τον υπολήπτεσαι,

βρωμίζεις την πόλη σου και την πατρίδα σου που πολύ πολύ την αγαπάς,

σε σένα πατριώτη μου μιλώ που είσαι ο καλύτερος οδηγός και περνάς με κόκκινο, παρκάρεις σε θέσεις αναπήρων και σε πεζοδρόμια, δεν σέβεσαι τις διαβάσεις πεζών, μουτζώνεις και κορνάρεις τους άλλους που δεν ξέρουν να οδηγούν και δεν σου ανοίγουν τον δρόμο να τους προσπεράσεις,

σε σένα οδηγάρα μου που ακόμα και μέσα στην πόλη σε εξιτάρει η ταχύτητα που κεφάτος μεθυσμένος οδηγάς και σκοτώνεις,

δολοφονείς και μένεις ατιμώρητος,

σε σένα φίλε μου και πατριώτη μου μιλώ που μόνο εσύ έχεις δίκιο και συ τα ξέρεις όλα,

που μόνο εσύ αγαπάς τη χώρα σου και όχι ο άλλος απέναντι σου που διαφωνεί μαζί σου

και που δεν αγαπάει τη πατρίδα όπως εσύ,

σε σένα μιλώ ω “Κυβερνήτη μου” που σε ψηφίζω ΕΓΩ και μου επιτρέπεις ΕΣΥ να συμπεριφέρομαι ως “Έλληνας” καθώς επίσης και συ συμπεριφέρεσαι ομοίως.

Και δε μου χαλάς χατήρι ω “Κυβερνήτη μου” και με χαϊδεύεις πριν τις εκλογές για να σε ξαναψηφίσω….

σε σένα μιλώ….

σε σένα….

σε σενα….

σε σένα….

………………

ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός

σε σένα, ω Έλληνα…..

σε σένα, Ω Νεοέλληνα…..

Μ’ ακούς;….