Σημεία και τέρατα

Γράφει ο Θόδωρος Θεοδωρίδης

Στη σκιά της τρομοκρατίας του κορωνοϊού που επιβάλλουν τα κεντρικά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, στη Λέσβο και τη Χίο «πέφτουν κορμιά».

Ο λαός έχει ξεσηκωθεί, δεν θέλει τα κλειστά κέντρα κράτησης που επιχειρεί να «στήσει» η κυβέρνηση, ο τουρισμός και η οικονομία έχουν διαλυθεί και οι τοπικές κοινωνίες είναι σε απόγνωση.

Πρωτοφανής είναι η κινητοποίηση και η μαζική συμμετοχή στις διαδηλώσεις. Η κυβέρνηση επιμένει να επιβάλει με την ωμή βία και την καταστολή των ΜΑΤ τα σχέδιά της.

Το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί μ’ αυτόν τον τρόπο. Αντιθέτως η κυβέρνηση θα έρθει –ήδη έχει έρθει- σε μετωπική σύγκρουση με το λαό των νησιών του βορείου Αιγαίου. Όμως φαίνεται ότι το προτιμά αυτό. Διότι δυστυχώς υπολογίζει το πολιτικό κόστος. Και κρίνει ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα έρθει σε αντιπαράθεση με πολύ λιγότερους ψηφοφόρους από ότι αν επιχειρούσε να διασπείρει σε όλη τη χώρα, τις δεκάδες χιλιάδες των προσφύγων και μεταναστών που φιλοξενούνται στα τέσσερα πέντε νησιά του Αιγαίου και να εκτονωθεί το πρόβλημα και να ανακουφιστούν κάπως και τα ταλαιπωρημένα νησιά. Άλλο να δυσαρεστήσεις 200 χιλιάδες κόσμου κι άλλο δέκα εκατομμύρια.

Ωστόσο το πρόβλημα, ανεξάρτητα από το πώς το διαχειρίζεται η ελληνική κυβέρνηση επί του παρόντος, είναι φανερό ότι ήρθε για να μείνει. Και όχι μόνον να μείνει αλλά και να εντείνεται χρόνο με το χρόνο αφού  οι ροές δεν σταματούν ενώ την ίδια ώρα από την άλλη πλευρά τα σύνορα της Ευρώπης είναι ερμητικά κλειστά.

Έχουμε την ατυχία να βρισκόμαστε στην δεδομένη γεωγραφική θέση και να είμαστε η κύρια πύλη εισόδου των προσφύγων και μεταναστών στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, την ίδια ώρα που το «ευρωπαϊκό πνεύμα» και η «αλληλεγγύη» ανάμεσα στους εταίρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι όροι στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας. Ο καθένας κοιτάει την πάρτη του, και όποιος έχει το πρόβλημα ας πάει να βρει τη λύση μόνος του.

I love Europe. Και πονάει και μ’ αρέσει…

Καταγγέλλει η δημοτική παράταξη «ο τόπος της ζωής μας» τη διοίκηση του δήμου Καβάλας για «σκανδαλώδη ανάθεση έργου» σε κάποιον μηχανικό της αρεσκείας της.

Αν ισχύει, είναι μια πολύ σοβαρή καταγγελία. Ακόμη όμως κι αν έχει δίκιο και είναι έτσι τα πράγματα, όσο δεν αναφέρει η καταγγελία το όνομα του συγκεκριμένου μηχανικού που σύμφωνα με τον καταγγέλλοντα  θα πάρει το έργο, δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να δικαιωθεί η καταγγελία. Γιατί όποιο όνομα και αν ανακοινωθεί στο τέλος ότι πήρε το έργο, η παράταξη του Μάκη Παπαδόπουλου θα ισχυριστεί ότι αυτόν τον μηχανικό εννοούσε.

Καλό είναι λοιπόν όταν γίνεται μια καταγγελία να μην φαίνεται απλώς αληθοφανής αλλά και να είναι.

Αλλά και η διοίκηση οφείλει μια απάντηση.