μικρά πρωϊνά απο τον Νίκο Γενικόπουλο

Γνωστός και από τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών Τρύφωνας Αλεξιάδης, δέχθηκε χθες τις ερωτήσεις των πολιτών. Περπατούσε στους κεντρικούς δρόμους, κάποιοι τον αναγνώριζαν, τον σταματούσαν και τον ρωτούσαν. Άλλος για την πληρωμή του ΕΝΦΙΑ, άλλος για τη σύνταξη του. Ο Υπουργός αποδέχονταν την πρόκληση. Σταματούσε κι εξηγούσε πως έχουν τα πράγματα. Ενημέρωνε και συμβούλευε ταυτοχρόνως. Αυτά τα περιστατικά είναι ενδεικτικά των διαθέσεων και των προθέσεων του.

Το ρεπορτάζ – πέραν όλων των άλλων- κάνει λόγο για μια επίσκεψη Υπουργού διαφορετική από τις προηγούμενες. Χωρίς να βιάζεται, χωρίς να είναι «δήθεν». Προσιτός σε όλους, γνώστης των δεδομένων της αγοράς, ήρθε στην πόλη μας για να βοηθήσει. Έστω κι αν αυτά που ήδη αποφάσισε δεν είναι παρά γνωστά άδικά εισπρακτικά μέτρα. Ο Τρύφωνας Αλεξιάδης ξεπερνά γρήγορα τις υποχρεώσεις έναντι των δανειστών, χαμογελά συχνά κι αισιοδοξεί. Οι δημοσιογράφοι επωφελούνται. Βιάστηκαν να τον ρωτήσουν πολλά και διάφορα. Απέφυγε να απαντήσει θυμίζοντας τους ότι για σήμερα υπάρχει προγραμματισμένη συνέντευξη τύπου.

Ωστόσο την επίσκεψη του στην Καβάλα την άρχισε με συμβολική συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό του κόμματος. Για τον οποίο, όπως φαίνεται, δεν ισχύει η δέσμευση της σημερινής συνέντευξης τύπου. Έχει προβάδισμα και στις ερωτήσεις και στις απαντήσεις. Είναι του κόμματος, άρα ο Υπουργός τον αντιμετωπίζει διαφορετικά. Του δίνει προτεραιότητα και σημασία μεγάλη. Τους δίνει και διαφημίσεις; Δεν το πιστεύουμε. Η κρατική διαφήμιση επιβάλλεται να μοιράζεται σε όλους, με τρόπο απόλυτα δίκαιο. Έτσι δεν είναι κύριε Υπουργέ;

Κατά τις 4 το απόγευμα αποχώρησε από το Διοικητήριο. Η επίσκεψη του στην εφορία ήταν σημαντική. Άρχισε με την προϊσταμένη της υπηρεσίας και τους τμηματάρχες. Τέλειωσε με τους εκπροσώπους του συλλόγου. Παλιός συνδικαλιστής ο Τρύφωνας Αλεξιάδης, ξέρει καλά πόσο μπορούν να βοηθήσουν αυτοί που χειρίζονται τα συστήματα. Όσοι κάνουν τους ελέγχους. Είπε ο κ. Αλεξιάδης- κατά την επίσκεψη του στο Επιμελητήριο- ότι θα αλλάξει τη λειτουργία των υπηρεσιών του Υπουργείου. Υποσχέθηκε επίσης πραγματική δυνατότητα συμψηφισμού ανάμεσα σε ιδιώτες και κράτος.

Σε γενικές γραμμές κέρδισε τις εντυπώσεις. Ξάφνιασε ευχάριστα. Σήμερα, άφησε να εννοηθεί,  θα δώσει κάποιες πιο συγκεκριμένες υποσχέσεις για θέματα τοπικά. Ευχόμαστε έτσι να γίνει. Είπε πολλές φορές ότι πρόθεση του είναι να βοηθήσει την Καβάλα. Την πόλη στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε. Κι ίδιος εξομολογήθηκε ότι με συγκίνηση περιμένει τη στιγμή της παρέλασης. Στον τόπο του αυτή τη φορά θα είναι ο εκπρόσωπος της Κυβέρνησης.

Δεν γνωρίζαμε ότι δίνει τόσο μεγάλη σημασία στην Καβάλα. Καλά καλά δεν ξέραμε ότι εδώ γεννήθηκε, εδώ πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Τα έφερε έτσι η ζωή που «συναντήθηκε» με την Καβάλα υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Θα μπορούσε είτε να παραβλέψει το γεγονός, είτε να το αξιολογήσει διαφορετικά. Κι όμως, σπεύδει να δηλώσει Καβαλιώτης Υπουργός αναλαμβάνοντας όλες τις υποχρεώσεις που ανακύπτουν.

Η Καβαλίτσα έχει πολλές εκκρεμότητες με το κράτος των Αθηνών. Αρκεί ένας Υπουργός να τις τακτοποιήσει όλες; Ο χρόνος θα το δείξει. Ο κ. Αλεξιάδης το δήλωσε αρκετές φορές. Όσα- είπε- δεν είναι της αρμοδιότητας του, κι αυτά θα τα προσπαθήσει. Θα τα μεταφέρει (μαζί με τους βουλευτές) εκεί που πρέπει. Καλή του επιτυχία λοιπόν στο δύσκολο έργο που ανέλαβε, δεσμεύτηκε να φέρει εις πέρας.

Το δυσάρεστο γεγονός του θανάτου του Μανώλη Γενικόπουλου «ξυπνά» αναμνήσεις από το παρελθόν. Αξέχαστες περιπέτειες υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Καυγάδες, καταγγελίες, φιλίες που άλλοτε υπήρχαν κι άλλοτε όχι. Ένα κομμάτι τοπικής ιστορίας «ζωντανεύει» κι επανέρχεται. Για λίγο. Η πραγματικότητα καιροφυλακτεί. Επικρατεί, κυριαρχεί. Άλλη αξία έχει το «χθες» κι άλλη το «σήμερα».

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σείριος οργανώνει φιλανθρωπική βραδιά με το μουσικό σχήμα «Τιμής Ένεκεν». Η εκδήλωση θα γίνει το βράδυ της Παρασκευής σε αίθουσα του ξενοδοχείου Γαλαξίας. Όπως διαβάζουμε στην πρόσκληση θα υπάρχει πλούσιος μπουφές και κρασί.

Στις τοπικές εκλογές της Κυριακής στη Βουλγαρία επανεξελέγη δήμαρχος του Γκότσε Ντέλτσεφ ο γιατρός Βλαντιμίρ Μοσκόφ. 6η εκλογή του στο αξίωμα του Δημάρχου. Την εποχή που δήμαρχος Καβάλας ήταν ο Στάθης Εριφυλλίδης οι δύο πόλεις είχαν αδελφοποιηθεί.

Η Λαϊκή Ενότητα Καβάλας νοίκιασε χώρο για τα γραφεία της. Σε πολυκατοικία πλησίον της πλατείας Καπνεργάτη. Δηλαδή κεντρικό σημείο. Θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί το Στέκι. Κάνει οργανωτικά βήματα συγκεκριμένα και σταθερά. Έχει φυσικά το μυαλό της στις κεντρικές εξελίξεις στην Αθήνα.

Ο πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Κώστας Αντωνιάδης ήταν την Κυριακή στην εκδήλωση της Θρακικής Εστίας αλλά αρχικά δεν έγινε αντιληπτός. Ο Νίκος Τσουμπάκης, πρόεδρος της Θρακικής, τον πρόλαβε και τον κράτησε στην αίθουσα. Βρέθηκε άδειο κάθισμα ώστε να παρακολουθήσει το γεγονός από την πρώτη σειρά. Ήταν μια καλά προετοιμασμένη εκδήλωση για την επέτειο του ΟΧΙ, στην οποία μίλησαν άνθρωποι που εκείνη την εποχή ήταν παιδιά. Παιδιά στην Καβάλα.

«Εμείς οι Καβαλιώτες το λέμε Φρούριο» είπε την Κυριακή το πρωί στην εκδήλωση της Δημωφέλειας η Δήμαρχος Δήμητρα Τσανάκα. Με αυτή τη φράση της «τέλειωσε» τις υπερβολές και τα λάθη περί «κάστρου». Οι άλλες πόλεις μπορεί αυτό που διαθέτουν να το λένε «κάστρο». Για την Καβάλα ήταν και παραμένει Φρούριο. Τα περί «κάστρου» οφείλονται στην τουριστική διάλεκτο που κακώς υιοθετήσαμε. Όροι που αλλού μπορεί να ταιριάζουν. Εδώ όχι.

Για τον Μανώλη Γενικόπουλο ο πρώην  Δήμαρχος Κωστής Σιμιτσής έγραψε στο διαδίκτυο το ακόλουθο κείμενο: «Ο Μανόλης Γενικόπουλος διάλεξε να φύγει μόνος του από τη ζωή, προτού η ζωή εγκαταλείψει το σώμα του. Η παραίτηση δεν του ταίριαζε κι έτσι πάλεψε όρθιος την αρρώστια του νου, όπως έκανε πάντα στη δημοσιογραφική του πορεία. Σημείο αμφιλεγόμενο, σημείο των καιρών, σημείο των παθών μιας ολόκληρης εποχής ο Μανόλης ποτέ δεν μάζεψε τα λόγια του, ποτέ δεν δίστασε να κραυγάσει τη δική του αλήθεια, να μαλώσει με θεούς και ανθρώπους αν είχε κάτι διαφορετικό να πει. Κι όταν υποχωρούσε το έκανε με τη χάρη και τον τακτικισμό του ιδρυτή της “Πρωινής” Περικλή Μπακλαβά, ο οποίος δίδασκε ότι σε εποχές άγριας καταστολής και πολιτικού αυταρχισμού δεν ωφελεί να βλέπεις το μαγαζί σου κλειστό όταν μπορείς να πεις τα ίδια πράγματα με άλλο τρόπο. Αν υπήρχε μια ανθολογία του επαρχιακού τύπου, τα κείμενα του Μανόλη θα έμπαιναν στο λήμμα “πολιτικά πάθη”. Αιχμηρός στα όρια της προσωπικής προσβολής (πολλές φορές δεν κατάφερε να αποφύγει τον ποινικό δικαστή), εμπλούτιζε τη γραφή του με την αυθεντία των αγαπημένων του ποιητών και υπηρετούσε με συνέπεια τον πολιτικό λόγο της εποχής: μεταφορικά δεν είναι υπερβολή αν πούμε πως η καθημερινή στήλη του Γενικόπουλου στην “Πρωινή” μετά τη μεταπολίτευση αντιπροσώπευε τον κόσμο και τις συμπεριφορές του πράσινου καφενείου και ο “Ταχυδρόμος” του γαλάζιου. Τον θυμάμαι χωμένο στο γραφείο του να γράφει – τι άλλο; Βεβαίως υπήρχε και το πατάρι για τις κατ’ ιδίαν συναντήσεις οικονομικού και πολιτικού ενδιαφέροντος (στις οποίες αναμφίβολα γράφηκε ιστορία). Ήμουν κι εγώ ένας από τους πολλούς νέους, στους οποίους διέθεσε χώρο της “Πρωινής” για να εκφραστούν και κάποιοι να διαδώσουν την ανησυχία τους για κάτι παλιό που ερχόταν και τότε ως νέο. Αργότερα, όταν πια είχε αποσυρθεί, μου έκανε την τιμή να ζητήσει να παρουσιάσω το βιβλίο του με επιλογή συγκεκριμένης θεματολογίας από τα άρθρα του».