Με το θέμα της Στέγης, η τοπική κοινωνία διχάστηκε. Δημιουργήθηκαν δύο στρατόπεδα. Φυσικά μια μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας δεν γνωρίζει το θέμα.
Μπορεί κάτι να άκουσε, κάποιες πληροφορίες να πήρε το αυτί της, όμως είναι τόσα πολλά και δύσκολα τα προβλήματα της καθημερινότητας που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται ούτε για τη Στέγη ούτε για το Κειμηλιαρχείο.
Κοιτάζουν με τρόμο της τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ και μετρούν τα κέρματα στο πορτοφόλι τους για να υπολογίσουν αν φτάνουν για να πάρουν ένα λίτρο λάδι, ψωμί, λίγο τυρί, αυγά και γάλα.
Ωστόσο, μία επίσης μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας, που γνωρίζει και ασχολείται με το θέμα της Στέγης, είναι φανερό ότι διχάστηκε και μοιράστηκε σε δύο στρατόπεδα.
Προσωπικά και εξ αρχής τάχθηκα με την πλευρά που πιστεύει ότι η Στέγη πρέπει να διασωθεί και να παραμείνει στον χώρο και το κτίριο στο οποίο δρα και παράγει πολιτισμό από το 1960!
Συγχρόνως πιστεύω ότι το Κειμηλιαρχείο, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται στα σχέδια και στις μακέτες, θα τραυματίσει βάναυσα το τοπίο της οδού Κύπρου όπου υπάρχουν παρατεταγμένα στη σειρά πέντε – έξι κτήρια που έχουν χαρακτηριστεί ως έργα τέχνης χρήζοντα ιδιαίτερης προστασίας.
Δηλώνω ότι το κίνητρο για τη θέση μου αυτή είναι το ενδιαφέρον μου για την Στέγη και τον ΣΦΓΤ που υπάρχει, δρα και παράγει πολιτισμό εδώ και 73 χρόνια! Επίσης κίνητρό μου είναι η αγάπη μου για την Καβάλα και η έννοια μου να μην τραυματίσουμε κι άλλο την εικόνα της πόλης μας αφού δεν έχουν μείνει παρά ελάχιστα όμορφα δομημένα σημεία μέσα στο αστικό ιστό της.
Τέλος υπάρχει και ένας ακόμη λόγος, ο σημαντικότερος ίσως, πολύ προσωπικός, ένα βαρύ χρέος που κουβαλώ στην ψυχή και στο μυαλό μου, ένα χρέος στη μνήμη του Βασίλη Θεοδωρίδη. Παρ’ όλα αυτά και με δεδομένο ότι θα υπάρχουν άνθρωποι που θα αμφισβητήσουν τις αγνές και καθαρές προθέσεις μου, ας υποθέσουμε λοιπόν ότι τα κάνω όλα γιατί έχω κάποια ιδιοτέλεια.
Τα κάνω διότι είμαι άπιστος, άθεος, αντίχριστος, είμαι ένα άθλιο κομμούνι, ένας ιδεοληπτικός αριστερός ένα απόβρασμα της κοινωνίας που μισώ τους παπάδες και την Εκκλησία. Και επίσης ας υποθέσουμε ότι από την άλλη πλευρά, στο άλλο στρατόπεδο υπάρχουν μόνον αγνών προθέσεων και ανιδιοτελείς άνθρωποι, οι οποίοι επίσης αγαπούν την Καβάλα και θέλουν να υπάρξει ένα Κειμηλιαρχείο που θα φιλοξενήσει τα ανεκτίμητης αξίας κειμήλια και βυζαντινές εικόνες της Μητρόπολης.
Εντάξει συμφωνώ. Να γίνει το Κειμηλιαρχείο, να γίνει το μουσείο βυζαντινών εικόνων. Γνωρίζω ότι υπάρχουν σημαντικής αξίας αντικείμενα, ακόμη και αγιογραφίες του Παρθένη που θα μπορούσαν πράγματι να εκτεθούν σε έναν χώρο και να αποτελέσουν ένα ενδιαφέρον σημείο, ελκυστικό για τους επισκέπτες της πόλης μας.
Διερωτώμαι όμως, δεν μπορεί να γίνει αυτό το μουσείο κάπου αλλού; Διαθέτει η τοπική εκκλησία και η Μητρόπολη σημαντικά ακίνητα σε άλλα σημεία της πόλης, τα οποία μπορεί να αξιοποιήσει για αυτόν τον σκοπό.
Γιατί σώνει και καλά πρέπει να εξώσει και να αποβάλει από την ιστορική της έδρα τον Σύνδεσμο Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών; Γιατί με την πρόταση που του κάνει στην ουσία τον εξαναγκάζει να φύγει.
Και μάλιστα θέλει να ορθώσει ένα, εντελώς αταίριαστο για την περιοχή με τα εμβληματικά κτίρια, εξάμβλωμα που θα τραυματίσει ανεπανόρθωτα την εικόνα με τα κτήρια – μνημεία τέχνης της οδού Κύπρου;
Δεν μιλώ για την μακρά διαδρομή και ιστορία του Σ.Φ.Γ.Τ. και την ανεκτίμητη προσφορά του στον πολιτισμό της πόλης. Αυτό, πρώτο από όλα, θα περίμενα να το εκτιμήσει η τοπική Εκκλησία και ο Μητροπολίτης αλλά τέλος πάντων ας το παραβλέψουμε. Ας παραβλέψουμε αυτήν την πτυχή του θέματος.
Δεν καταλαβαίνουν ότι το κτίριο αυτό όπως παρουσιάζεται στα σχέδια και τις μακέτες, είναι εντελώς αταίριαστο στο σημείο που θέλουν να το στήσουν; Αυτό και μόνο θα έπρεπε να τους αποτρέψει από κάθε τέτοια σκέψη.
Ελπίζω η λογική να επικρατήσει στο τέλος και να βρεθεί μία λύση ώστε ο Σ.Φ.Γ.Τ. να παραμείνει στο χώρο του και να συνεχίσει απρόσκοπτα την τόσο δημιουργική και πλούσια δράση του.
Θόδωρος Θεοδωρίδης
