Ένας χαιρετισμός στο Gianni Minà

Πέθανε ο Gianni Minà, δημοσιογράφος και εξαιρετικός παρατηρητής της ιστορίας αυτού του κόσμου, ιδιαίτερα εκείνης της Λατινικής Αμερικής στην οποία αφιέρωσε μια ζωή, έχτισε σχέσεις έξω από τα συνηθισμένα και κατέγραψε τις μεταμορφώσεις.

Αναμφίβολα στις χορδές του Gianni Minà υπήρχε μια ιδιαίτερη σχέση με την Κούβα, με τον Φιντέλ Κάστρο και με το εξαιρετικό πολιτικό και κοινωνικό πείραμα του επαναστατημένου νησιού.

Αυτή η ευαισθησία του είχε κοστίσει την εκδίωξη από την τηλεόραση Rai, παρά το ότι χρωστούσε πολλά στον Gianni Minà όσον αφορά την ποιότητα και τη συνεισφορά που είχε σε αυτήν.

ο Gianni Minà είχε ανακαλύψει και άρχισε να αγαπά την Κούβα μέσα από τον αθλητισμό και τις ιστορίες κουβανών αθλητών όπως ο Τεόφιλο Στίβενσον και ο Αλμπέρτο ​​Χουαντορένα, Teofilo Stevenson e Alberto Juantorena. Ήταν όμως και ο δημοσιογράφος με τον οποίο ο Μοχάμεντ Άλι, Mohammed Alì λάτρευε να δειπνεί και να συζητά.

ο Gianni Minà αφιέρωσε πολλά στην Κούβα και τη Λατινική Αμερική. Το περιοδικό που επιμελήθηκε, Latinoamerica, ήταν ένα πολύτιμο εργαστήριο των ανοιχτών φλεβών και των ενεργειών μιας ηπείρου που, χάρη στην απίθανη δυσκατόρθωτη αλλά πραγματική αντίσταση της Κούβας, άρχισε να αποτινάσσεται από την γκαρότα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού σε αυτήν που για περισσότερο από έναν αιώνα οι ΗΠΑ θεωρούσαν την αυλή τους.

Οι αλλαγές που συνέβησαν στη Λατινική Αμερική τα τελευταία είκοσι χρόνια ήταν πηγή υπερηφάνειας για όσους, όπως ο Minà, είχαν στοιχηματίσει πολύ στην ικανότητα της Nuestra America να απολυτρώσει τον εαυτό της.

Τα τελευταία χρόνια είχαμε πολλές ευκαιρίες να συναντηθούμε και να συνεργαστούμε με τον Gianni Minà.

Ο γράφων ζητά την άδεια να αναφέρει ένα προσωπικό επεισόδιο. Είχαμε γνωριστεί εκείνα τα χρόνια, όταν στην Κούβα υπήρχαν πολύ δύσκολες στιγμές της ειδικής περιόδου, periodo especial, ιδιαίτερα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν η αλληλεγγύη με την Κούβα είχε γίνει κάθε άλλο παρά εύκολη.

Το εχθρικό σκύλιασμα κατά της Κούβας δεν περιοριζόταν μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και στην Ιταλία υπήρχαν δημοσιογράφοι και πολιτικές δυνάμεις που θα χαιρόντουσαν με την ήττα της Κουβανικής Επανάστασης.

Ένα απόγευμα φτάνει ένα τηλεφώνημα από τον Gianni Minà: «Πρέπει να πας σε μια εκπομπή στον Sky, εγώ δεν μπορώ”. Πότε; “Σε μιάμιση ώρα”. Ξεπερνώντας τον πανικό, έτσι στο άρπα κόλλα, απροετοίμαστος, βρίσκομαι στα στούντιο του Sky για ένα ντιμπέιτ για την Κούβα, που τότε επιμελήθηκε ο Stefano Formigli, το οποίο όμως έμοιαζε με μια «ενέδρα».

Πράγματι υπήρχαν ο δημοσιογράφος της Corriere della Sera, Francesco Battistini, που εκδιώχθηκε από την Κούβα τρεις μέρες νωρίτερα, ο ριζοσπάστης (πρώην Πρώτη Γραμμή, γνωστός φίλος και πρώην σύντροφος δικός μου, στμ) Sergio D’Elia και η κόρη του Φιντέλ Κάστρο που ζει στο Μαϊάμι και μισεί τον πατέρα της. Μια ανοιχτά εχθρική συντροφιά. Τα καταφέραμε θαυμάσια και η αναγνώριση της αποτελεσματικότητας του «συμπληρώματος» από τον Gianni Minà ήταν αναμφίβολα ευχάριστη. Καθώς και το να μπορώ κάποιες φορές να γράφω στο περιοδικό Latinoamerica.

ο Gianni Minà αφήνει μια τεράστια τρύπα τόσο στην ανεξάρτητη δημοσιογραφία όσο και στην ενάντια στο ρεύμα διάδοση των αλλαγών που έχουν συμβεί στην Κούβα και τη Λατινική Αμερική.

Τόσο η δημοσιογραφία όσο και η διεθνιστική αλληλεγγύη του οφείλουν πολλά.

Γεια σου Gianni, να είναι ελαφριά η γη πάνω σου.

*****

Ακολουθούν μερικά μηνύματα για να θυμόμαστε τον Gianni Minà

Τώρα μαθαίνουμε με πολύ πόνο ότι ο μεγάλος μας αδερφός, φίλος και σύντροφος Gianni Minà μας άφησε σωματικά, αλλά θα ζει πάντα στις καρδιές μας και στο μυαλό των φτωχών, των ταπεινών και εκείνων που θα συνεχίσουν και στο όνομά του να σκέφτονται και να οικοδομούν μια κοινωνία δίκαιων, ίσων και ελεύθερων ανθρώπων.

Πόσους αγώνες μαζί, πόσες μάχες για τις ιδέες που θα συνεχίσουμε μαζί του και για εκείνον.

Αγαπητή Loredana,

Σε αγαπάμε τόσο πολύ,

Rita Martufi και Luciano Vasapollo

*****

ΓΕΙΑ ΣΟΥ GIANNI

Κάποτε ζητώ από τον Gianni αν θα ήθελε να παρουσιάσει ένα από τα ντοκιμαντέρ του σε μια πολύ μικρή έκθεση. Θα έπρεπε να έρθει στο θέατρο της γειτονιάς του Quarticciolo που εκείνη την εποχή διηύθυνε η Veronica Cruciani. Δεν υπήρχε λίρα και δεν μπορούμε να του πληρώσουμε ταξί, ούτε να του πούμε να έρθει με το δικό του αυτοκίνητο. Προσφέρομαι λοιπόν εγώ.

Εκείνη την εποχή είχα ένα παλιό κόκκινο βαν το οποίο πήγε για διάλυση λίγες εβδομάδες αργότερα. Ευτυχώς δεν έβρεχε εκείνο το βράδυ γιατί στην πλευρά του συνοδηγού η επικάλυψη είχε πρόβλημα και έμπαινε νερό.

Εφόσον προσφέρεται για αυτή τη συνάντηση, παίρνω το ελεύθερο να τον προσκαλέσω ξανά. Μου λέει ότι θα έρθει με τη σκηνοθέτιδα Loredana Macchietti που είναι η γυναίκα του. Ο άνθρωπος που δούλεψε μαζί του τόσα χρόνια. Επίσης μου λέει ότι όσον αφορά το αυτοκίνητο είναι αυτόνομοι.

Μήπως επειδή περίμενε να ξαναμπεί σε ένα σαραβαλιασμένο βανάκι; Μπα. Δεν νομίζω. Ξέρω ότι σε όλο τον κόσμο θα του έχουν συμβεί χειρότερα. Επειδή όμως εγώ δεν κατάφερα να τους κανονίσω ούτε την μεταφορά, προσφέρομαι να τους βγάλω για δείπνο.

Όποιος γνωρίζει το Quarticciolo ξέρει ότι δεν είναι ακριβώς όπως το Trastevere. Δεν υπάρχουν πολλά πολυτελή εστιατόρια. Δεν υπάρχουν πολλά εστιατόρια και τέλος. Υπάρχει ένα κοντά στο θέατρο. Η σπεσιαλιτέ είναι ψημένο ορτύκι με φραντζόλα σπασμένη στα δύο, ελιές και μανιτάρια.

“Αν θέλεις μπορούμε να μετακινηθούμε προς το κέντρο», λέγω.

Αλλά του αρέσει η ιδέα να κάνουμε μια βόλτα και να μείνουμε στη γειτονιά.

Αυτός που γνώρισε τους Fidel Castro, Robert De Niro, τον Υποδιοικητή Marcos, τον Garcia Marquez, τον Muhammad Ali, τους Beatles, τους Maradona, Sepulveda…

εκείνο το βράδυ συνάντησε και το Quagliaro του Quarticciolo.

Είχαμε γνωριστεί ακριβώς σε δείπνο περίπου δέκα χρόνια νωρίτερα. Στα μέρη του. Από την πρώτη φορά ο Τζιάννι και η Λορεντάνα με έκαναν να νιώσω σαν στο σπίτι μου. Ίσως αυτό να είναι το μυστικό τους, που τελικά δεν είναι μυστικό.

Είναι απλώς ανθρωπιά.

Και όλες οι ιστορίες του Τζιάννι έμοιαζαν επίσης συναντήσεις με απλούς ανθρώπους.

ο Castro είναι ένας που γνώρισε στις διακοπές.

ο De Niro είναι ο ηθοποιός του θεάτρου της ενορίας.

ο Muhammad Ali είναι ο πυγμάχος του λαϊκού γυμναστηρίου.

Όλοι άνθρωποι του σπιτιού.

Όλος ο κόσμος μια πολυκατοικία.

Όλη η ζωή ένα ταξίδι.

Ascanio Celestini                         

Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος    contropiano.org