Η απληστία των πολιτικών : Γράφει η Ηρώ Καραμανλή

Ο πραγματικός πλούσιος δεν είναι αυτός που μεγαλώνει την περιουσία του αλλά εκείνος που μικραίνει την απληστία του. Η απληστία είναι ένα από τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα και είναι κακός σύμβουλος σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής. Μετατρέπει τις αγαθές φιλίες σε λυκοφιλίες, τις εκλεκτές συγγένειες σε ευτελείς αγένειες, τις ηθικές πράξεις σε ανηθικότητες.

Το  χειρότερο είδος άπληστου ανθρώπου το συνάντησα μέσα στην κάστα των πολιτικών.  Άτιμο πράγμα η πολιτική για εκείνον που προσπαθεί να κρύψει μέσα από τον επαγγελματισμό του την ιδιοτέλεια και την πλεονεξία του. Γιατί ενώ ξεκινάει με αγαθές προθέσεις ζητώντας δικαιοσύνη καταλήγει να επιθυμεί διακαώς το στέμμα. Ο Αριστοτέλης είπε  «η φτώχεια είναι έλλειψη πολλών πραγμάτων αλλά η απληστία είναι έλλειψη όλων».  Ο άπληστος πολιτικός νιώθει ότι του λείπουν όλα κι ότι γι’ αυτό ευθύνονται οι άλλοι που στέκουν εμπόδιο στην ανέλιξή του. Έτσι δεν έχει ενδοιασμούς στο να επικρίνει τον αντίπαλο, να λοιδορήσει την προσωπικότητα του και να σπιλώσει υπολήψεις και ονόματα. Ενώ οι υποτελείς του, με κατακελευσμούς και προτροπές, ωθούν τον εγωισμό του στο έπακρο και τους χειρισμούς του στο όριο της ανηθικότητας.

Ο λόγος του καμιά φορά μπορεί να είναι σπουδαίος, οι ιδέες του να φαίνονται μεγαλειώδεις, να χρησιμοποιεί πλούσιο λεξιλόγιο με ωραία καλολογικά στοιχεία και η ορθογραφία στα γραπτά του κείμενα να είναι άριστη, οι πράξεις του όμως τα  ακυρώνουν  όλα επειδή είναι ευτελείς και ολίγιστες. Ο πολιτικός, όπως κάθε άνθρωπος, κρίνεται από το χαρακτήρα που έχουν τα έργα του κι ενώ τα λόγια είναι ξέφτια που τα παρασέρνει ο άνεμος, τα έργα στέκουν ασάλευτα στο διηνεκές για να τα κρίνει ο καθένας. Το έργο του  ανθρώπου που ασχολείται με τα κοινά μοιάζει με τον καπνό κι όπως η πυκνότητα και το χρώμα του καπνού, έτσι και το έργο του πολιτικού, δείχνουν όλη τη διαφορά ανάμεσα στο καλό και στο κακό.  Ένας καπνός που ανεβαίνει ανάμεσα από τα δένδρα μπορεί να είναι το πιο γοητευτικό πράγμα, μια ζεστή οικογενειακή εστία, ή μπορεί να σημαίνει κάτι ολέθριο, μια καταστρεπτική πυρκαγιά.  Δεν υποτίμησα ποτέ στη ζωή μου τα έργα ενός πολιτικού γιατί είναι τα μόνα που μαρτυρούν την αλήθεια για το ποιόν του.  Από αυτά φανερώνεται αμέσως ο άπληστος που εργάζεται για τον εαυτό του και ο ανιδιοτελής που εργάζεται για το καλό όλων.

Ο Αριστοφάνης στην κωμωδία του  Ἱππῆς λέει  «έχεις βρώμικη φωνή, κακή ανατροφή, είσαι άπληστος,  έχεις όλα όσα χρειάζονται για να ασχοληθείς με την πολιτική». Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν  εξαιρέσεις.  Αλλά δυστυχώς  οι εξαιρέσεις συμβάλουν ώστε η αναλογία μετά τη σύγκριση,  να καθιστά  πιο εμφανή τη φθίνουσα πορεία της πολιτικής στον σύγχρονο κόσμο μας.

ΗΡΩ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ