Οι Γερμανοί ΔΕΝ είναι φίλοι μας: Γράφει ο Θωμάς Καρακάσης

Ακόμη δεν έχει ορισθεί καμιά συνάντηση μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων συνομιλητών και ήδη δημοσιεύματα στο Γερμανικό τύπο αναφέρουνε ότι «δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να κατέχει 3.000 νησιά» και το ζήτημα αυτό πρέπει να λυθεί με τη διαμεσολάβηση της Γερμανίας, που έχει τώρα την προεδρία στην Ε.Ε.

Το ενδιαφέρον της γερμανικής εμπλοκής για τα Ελληνοτουρκικά με το πρόσχημα ότι την περίοδο αυτή ασκεί την προεδρία της Ε.Ε., κρύβει για την Ελλάδα πολλές παγίδες, λόγω των γερμανικών πιέσεων για διάλογο σε όλα τα θέματα που θέλει η Τουρκία.

Τώρα, με την όξυνση της τουρκικής επιθετικότητας, που «κατά τύχη»  συνέπεσε με τη προεδρία της Ε.Ε., και τις εγκρίσεις των προγραμμάτων του Ταμείου Ανάκαμψης από τη Γερμανία,  εκδηλώθηκε και το «ενδιαφέρον» της Γερμανίας για μεσολάβηση. Αυτή η «σύμπτωση» πρέπει ν’ ανησυχεί πολύ την Ελληνική πλευρά, γιατί οι γερμανοτουρκικές σχέσεις έχουν πολύ μεγάλο ιστορικό βάθος.

Οι Γερμανοί και οι Τούρκοι είναι αλληλοθαυμαζόμενοι σύμμαχοι και κολλητάρια από τον 19^ο αιώνα. Αλληλοθαυμάζονται και συναγωνίζονται για το ποιος έχει τις χειρότερες επιδόσεις στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αν δεν υπήρχανε αυτά τα έθνη θα την είχαν γλιτώσει εκατομμύρια αθώοι Εβραίοι, Έλληνες, Ρώσοι, Σέρβοι, Πολωνοί, Γάλλοι, Άγγλοι, Αμερικανοί, Αρμένιοι, Άραβες, Κούρδοι, Ασσύριοι κ.λπ.

Το ζήτημα για την Ελλάδα είναι όμως ότι δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να πάει σε «διαμεσολάβηση» με Γερμανική προεδρία, μιας χώρας που από τα γεγονότα αποδεικνύεται ότι λειτούργησε και συνεχίζει να λειτουργεί αρνητικά σε βάρος της Ελλάδας.

Προσκαλούνε σε συνομιλίες στο Βερολίνο για τη Λιβύη, τη Τουρκία, το Κογκό !!!, αλλά όχι την Ελλάδα. Οι Τούρκοι κρατάνε στη Κύπρο σκλαβωμένο μέρος κράτους μέλους της Ε.Ε., χωρίς να τους επιβάλλεται καμμιά κύρωση. Στη Τουρκία δεκάδες χιλιάδες πολίτες αντίθετοι στον Ερντογάν είναι στις φυλακές, αλλά καμιά αναφορά στη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.Για τη Βενεζουέλα και τη Λευκορωσία  όμως ενδιαφέρονται!!!

Οι Τούρκοι από τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923γνώριζαν ότι είχαν μεγάλες ακτές, αλλά δεν διέθεταν μεγάλη θάλασσα, και μετά το 1982( Δίκαιο της θάλασσας)το συνειδητοποίησαν περισσότερο.

Έτσι εντείνανε περισσότερο την από το 1950 δημόσια επίθεση πιέσεων, απειλών, εκβιασμών κλπ., που σίγουρα θα συνεχίσουνε και στο μέλλον.

Είναι φανερό ότι η Άγκυρα μετά τη στρατιωτική απειλή, που δεν της βγαίνει, επιχειρεί με τη γερμανική συνδρομή να βάλει στο τραπέζι του διαλόγου, όλες τις απαιτήσεις που έχει, από την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας, μέχρι τους μουφτήδες στη Θράκη. Ασφαλώς και τα προβλήματα λύνονται με διάλογο.

Τα πραγματικά προβλήματα όμως.Όχι αυτά που είναι δημιούργημα των νεοθωμανικών επεκτατικών βλέψεων και ορέξεων και της προσπάθειας αναθεώρησης νόμιμων διεθνών συνθηκών. Η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται για μια αντικειμενική διαμεσολάβηση τρίτης Χώρας, ή ενός ουδέτερου θεσμικού φορέα.

Επιθυμεί με εκβιασμούς να πάει την Ελλάδα σε μια διμερή διαπραγμάτευση, υπό την εποπτεία της Γερμανίας ή ελεγχόμενου εκπροσώπου της, όσο και εάν κάποιοι  εδώ μας διαφημίζουνε  τις «καλές προθέσεις και διαθέσεις της Τουρκίας». Έτσι η  Ελλάδα καλείται και πιέζεται από τη τουρκόφιλη Γερμανία να συμμετάσχει σε έναν αδιέξοδο ετεροβαρή διάλογο, με βάση τις παράλογες και εκβιαστικές προϋποθέσεις που θέτει η Τουρκία για την διεξαγωγή του, και μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα για την ολοκλήρωση του.

Και αν αυτός καταλήξει σε αδιέξοδο να οδηγηθούμε σε Διεθνή διαιτησία χωρίς η Τουρκία ν’ αναγνωρίζει ή να αποδέχεται το νομικό πλαίσιο εκδίκασης και τις εξ αυτού αποφάσεις. Τι περιμένει κανείς από τις διαπραγματεύσεις να δεχθεί ή Άγκυρα ότι τα νησιά του Αιγαίου διαθέτουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, που ορίζει το Διεθνές δίκαιο της θάλασσας;Για τη σημερινή μας όμως κατάσταση δεν φταίνε μόνο οι Γερμανοί.

Η Γερμανία εξυπηρετώντας τα δικά της Εθνικά και οικονομικά συμφέροντα κατέστρεψε σταδιακά την Ελλάδα με την α(ε)νοχή Ελλήνων πολιτικών, καθιστώντας την το ”υπάκουο” αποπαίδι της Ε.Ε..

Και ας μην ξεχνάμε ότι η Ε.Ε. είναι σήμερα δέσμια της Τουρκίας στο λαθρομεταναστευτικό, μέσα από την αποτυχημένη συμφωνία στην οποία την οδήγησε η Γερμανία για τα δικά της συμφέροντα. Εάν καταφέρουμε με τον οιονδήποτε τρόπο και ξεπεράσουμε τις γερμανοτουρκικές πιέσεις, ενδέχεται στο μέλλον οι συνθήκες να καλυτερέψουνε. Μετά το μειούμενο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τη Μεσόγειο, η θέση αυτή θα καλυφθεί από τη Γαλλία ή τη Γερμανία.

Η Γερμανία στηρίζει τη Τουρκία, λόγω της ίδιας πολιτικής και συμφερόντων της από την εποχή των Κάϊζερ και του Χίτλερ, για τη Μεσόγειο και Μέση Ανατολή, τότε με τις λόγχες τώρα με το ευρώ, αλλά δύσκολα αυτό να ευοδωθεί, εξ αιτίας του ποινικού μητρώου που έχει η Τουρκία, και μάλλον θα καλυφθεί από τη Γαλλία, λόγω των σχέσεων της με τις Χώρες αυτές από το παρελθόν. Μια τέτοια εξέλιξη θα φέρει σίγουρα και αλλαγή στους συσχετισμούς ισχύος μέσα στην Ε.Ε., και στη Μεσόγειο, πράγμα που η Γερμανία δεν θέλει.

Εκτός των άλλων οι σχετικά καλές σχέσεις της Ελλάδας, που φαίνεται ότι έχουνε δημιουργηθεί με άλλες χώρες Ευρωμεσογειακές θα εξαφανιστούνε εάν δείξουμε ότι υποκύπτουμε εν λευκώ στη διαμεσολάβηση των Γερμανών, όταν μάλιστα αυτοί ήτανε οι υποκινητές όλων των πολέμων και καταστροφών στην Ευρώπη και στα Βαλκάνια πρόσφατα.

Σε κάθε περίπτωση όμως η Ελλάδα πρέπει να διδάσκεται από τον Μάρτη 1987 και όχι από τον Ιανουάριο 1996, και απάντηση στις τουρκικές απειλές και εκβιασμούς είναι η ανάπτυξη των κατάλληλων συμμαχιών και συνεργασιών και η συνεχής δημοσιοποίηση της χρήσης αποτρεπτικής ισχύος όπου, εάν και όταν απαιτηθεί!

ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ