30 χρόνια μετά την ζαπατιστική εξέγερση

«Η ιδιοκτησία πρέπει να ανήκει στον λαό και να είναι κοινή», λέει ο «υποδιοικητής Moisés»

Μια επίδειξη μυϊκής δύναμης της νεολαίας, μια στρατιωτική παρέλαση στο ρυθμό του Panteón Rococo και του Los Ángeles Azules, μια μαζική συμμετοχή, προσέλευση zαπατίστα, εθνική και διεθνής και ένα ισχυρό μήνυμα:

«Η ιδιοκτησία πρέπει να ανήκει στον λαό και να είναι κοινή, και ο λαός πρέπει να κυβερνά τον εαυτό του», είπε ο υποδιοικητής Moisés, εκπρόσωπος του Ζαπατιστικού Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης (EZLN), στρατιωτικός ηγέτης με καταγωγή tsetal, οργανωτής των πόλεων και υπεύθυνος για την εξήγηση εντός και εκτός των επόμενων βημάτων του αγώνα τους.

“Το κοινό» ήταν η φράση που αναφέρθηκε περισσότερο στο διήμερο των εορτασμών. Αφιέρωσαν θεατρικά έργα, τραγούδια, χορούς και χορωδιακή ποίηση για να το εξηγήσουν. Ένα ηχηρό «Είμαστε μόνοι, όπως πριν από 30 χρόνια», έδωσε μια περιγραφή της πραγματικότητας που ζουν και νιώθουν, αλλά άφησε την πόρτα ανοιχτή για την επίμονη κλήση τους στην οργάνωση.

«Προσκαλούμε τα αδέρφια να μοιραστούν τις ιδέες μας αν θέλουν να έρθουν, για να δουν ποιο είναι το καλύτερο για τη ζωή. Αυτό που λέμε εμείς είναι ότι όποιος δουλεύει τρώει και όποιος δεν εργάζεται να φάει τον λογαριασμό και το χρήμα του, για να δούμε αν με αυτό ικανοποιεί την ανάγκη να χορτάσει την πείνα του.”

Το παράδοξο πνεύμα ειρήνης ενός στρατού που πήρε τα όπλα για την ελευθερία, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη φάνηκε για άλλη μια φορά. «Δεν χρειάζεται να σκοτώσουμε τους στρατιώτες και τις κακές κυβερνήσεις, αλλά αν έρθουν, θα υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας», ξεκαθάρισε ο Moisés, σε μια εκδήλωση στην οποία δεν υπήρχε ούτε ένα όπλο, αν και υπήρχαν χιλιάδες ένστολοι με πράσινα παντελόνια και καφέ πουκάμισα, ενδυμασία της ζαπατιστικής πολιτοφυλακής.

Στις 22:30 της τελευταίας ημέρας του έτους ξεκίνησε ο εορτασμός της 30ής επετείου από την ένοπλη εξέγερση των λαών μάγια της Τσιάπας. Μετά από μια ασυνήθιστη, χαρούμενη και εορταστική παρέλαση χιλιάδων πολιτοφυλάκων ζαπατίστας, ανδρών και γυναικών, που ανήκουν σε μια γενιά που σίγουρα γεννήθηκε 10 χρόνια μετά τον ξεσηκωμό, ο υποδιοικητής Moisés ξεκίνησε το πολιτικό του μήνυμα στην γλώσσα tseltal, μιλώντας πρώτα από όλα στη μαζική συγκέντρωση βάσεων υποστήριξης που μεταφέρθηκε στο Caracol de Dolores Hidalgo, το οποίο δημιουργήθηκε σε ανακτημένα εδάφη και εγκαινιάστηκε μόλις πριν από τρία χρόνια.

Μια σειρά από κενές καρέκλες τοποθετήθηκε στο μπροστινό μέρος του περιπτέρου. “Ο απόντες”, διαβάζονταν στην πινακίδα που τους φρουρούσε. «Οι εξαφανισμένοι δεν είναι εδώ. Απόντες και οι πολιτικοί κρατούμενοι. Οι δολοφονημένοι άνδρες και γυναίκες δεν είναι εδώ.

Ούτε οι δολοφονημένοι νέοι και νέες. Τα δολοφονημένα κορίτσια και αγόρια δεν είναι εδώ. Οι προ-προπαππούδες μας δεν είναι εδώ, αυτοί που πολέμησαν πριν από περισσότερα από 500 χρόνια, αλλά δεν είναι εδώ και οι πεσόντες σύντροφοί μας, που έχουν ήδη εκπληρώσει το καθήκον τους», είπε ο υποδιοικητής Moisés, ο οποίος πριν από 30 χρόνια ήταν γνωστός ως λοχαγός, μετά προήχθη σε αντισυνταγματάρχη και τελικά καταλαμβάνει την κύρια διοίκηση εντός της στρατιωτικής δομής του EZLN.

Της τελικής ομιλίας προηγήθηκε ένα μακρύ πολιτιστικό πρόγραμμα στο οποίο τα παιδιά και οι νέοι των ανταρτικών κοινοτήτων παρουσίασαν σταδιακά την ιστορία της αυτονομίας τους και την πρωτοβουλία πάνω στην οποία ήδη εργάζονται: «Κοινή Γη. Γη Κανενός» – “Tierra Común. Tierra de Nadie”.

Με την ευκαιρία αυτή δεν υπήρξε κάποια γραπτή επικοινωνία ούτε ήταν εκεί ο capitán Marcos, ο οποίος με τον βαθμό του υποδιοικητή ήταν αυτός, πριν από τριάντα χρόνια, και για μεγάλο χρονικό διάστημα, υπεύθυνος να εξηγήσει τα λόγια των λαών του στον υπόλοιπο κόσμο, επιτυγχάνοντας με τη δική του αφήγηση, όχι μόνο να μεταφέρει τα κίνητρα και τον πόνο τους, αλλά και έναν νέο τρόπο άσκησης της πολιτικής που δεν ακολουθεί τις γραμμές της ανάληψης της εξουσίας, αλλά μάλλον της οργάνωσης.

“Σύντροφοι και συντρόφισσες βάσεις υποστήριξης, δεσμευόμαστε τώρα. Είμαστε μόνοι, όπως πριν από 30 χρόνια. Γιατί μόνοι μας μέχρι τώρα ανακαλύψαμε αυτόν τον νέο δρόμο που πρόκειται να ακολουθήσουμε: τον κοινό, το κοινό.

Εδώ πρέπει ακόμα να μας δείξουν αν συμφωνούν οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι μας από το Αυτόχθονο Εθνικό Κογκρέσο και ο λαός του Μεξικού», κατέληξε ο εκπρόσωπος των ζαπατίστας και αμέσως μετά ξεκίνησε ο χορός που κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της πρώτης μέρας του χρόνου.

Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος