Άτονες εκλογές, πλούτος και φτώχεια, κείμενο του Μιχάλη Μαυρόπουλου
Υποθέτω ότι οι ενδιαφερόμενοι για τα τεκταινόμενα στην ευρωπαïκή πολιτική σκηνή θα αφιερώσουν αύριο βράδυ Κυριακή 12ηΙουνίου,μέρος του ελεύθερου χρόνου τους στην παρακολούθηση από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου των γαλλικών βουλευτικών εκλογών. Δυο-τρείς ημέρες, οι δημοσκοπήσεις,λαμβανόμενες με επιφυλακτικότητα,έδιναν στη Αριστερά την πρωτοκαθεδρία.Επ’ευκαιρία σας εξομολογούμαι ότι δεν γνώρισα πιο άτονη προεκλογική διαφημιστική κινητοποίηση από τότε που βρίσκομαι στην Γαλλία, από το 1968. Σήμερα, πρωί της Τρίτης 14ης τρέχοντος, η στήλη δεν είναι σε θέση να τα σχολιάσει,καθ’ότι γράφεται μερικά 24ωρα πριν την κυκλοφορίατης Πρωινής.Εν πάση περιπτώσει το εξαχθέν των καλπών αποτέλεσμα θα συντελέσει στην δημιουργία κοινωνικών αναβράσεων. Οι αριθμοί του δευτέρου γύρου 19 Ιουνίου θα μας δώσουν μια ολοκληρωμένη ιδέα της πορείας που έχουν κατά νού να εφαρμόσουν ο Μακρόν και η Αριστερά. Προς το παρόν ο ένοικος του Ηλυσίου μεγάρου εδέχθη ένα ηχηρό ράπισμα με τον αποκλεισμό ήδη από τον πρώτο γύρο του υποψηφίου του, πρώην δεξιόστροφου σοσιαλιστή πρωθυπουργού Βάλλς στην ψηφοφορία των Γάλλων της διασποράς (Ισπανίας, Πορτογαλίας και άλλων χωρών).Επιπροσθέτως με μια συνέντευξη στον επαρχιακό Τύπο, διακρινόμενη από έλλειψη συνοχής,εφεύρε την «νέα μέθοδο επανιδρύσεως». Σε τι συνίσταται; Στην καιροσκοπική αντιγραφή του γνωστού και σεβόμενου απ’ όλους τους Γάλλους, του αποκαλούμενου«Εθνικό Συμβούλιο Αντιστάσεως» δημιουργηθένστο ήμισυ του 1943, το οποίο έρριξε τα κοινωνικο-οικονομικά θεμέλια της μεταπολεμικής Γαλλίας τα οποία η εργοδοσία δεν έπαυσε να υποσκάπτει μανιωδώς. Δυστυχώς, οπρώτος πολίτης της χώρας παρεποίησε την σημασία αυτής της εναντιωθείσης στους χιτλερικούς Γαλλίας, αντικαθιστώντας την λέξη «αντίσταση» με εκείνη «αναδιοργάνωση, ανάπλαση». Και σαν παράδειγμα αναπλάσεωςτης κοινωνίας αναγγέλλει την επιμήκυνση του χρόνου δικαιώματοςεισόδου στην σύνταξη (τον Ιούλιο 2023) από τα 62 στα 65 εργάσιμα έτη. Προλειαίνει επίσης το έδαφος για την ώθηση του δημοσίου σχολείου και του νοσοκομείου προς ένα είδος ιδιωτικοποιήσεωςτην οποία απορρίπτουν όλοι οι Γάλλοι καιπρωτίστως τοo σύνολο του νοσοκομειακού προσωπικού.Στη Φιγκαρό της 9ης Ιουνίου, ο ιατρός Ζεράρλντ Κίερζεκ τονίζει ότι το καλλίτερο σύστημα υγείας στον κόσμο μεταβάλλεται σε τριτοκοσμικό.
Και αφού γίνεται λόγος για τα προς το ζην,(στα οποία περιλαμβάνεται εν μέρει και η σύνταξη), η μεσημβρινή εφημερίδα Λε Μόντ αναπαρήγαγε στις 3 Ιουνίου μια μελέτη του ποιός είναι ευκατάστατος («πλούσιος», συμφώνως με το δημοσίευμα) και ποιος όχι, στην σημερινή Γαλλία. Το Παρατήριον Ανισοτήτων,μας πληροφορεί ότι ένας ενήλικας που έχει μηνιαίο εισόδημα 3.673 ευρώ προστιθεμένων των κοινωνικών παροχών και αφαιρουμένης της καταβολής των φόρων, θεωρείται ούτως ειπείν «πλούσιος». Εκείνος όμως που κερδίζει κάπως κατά τι ή πολύ ολιγότερα ευρώ από το αναφερόμενο ποσό σε ποια κοινωνική κλίμακα κατατάσσεται; Στους φτωχούς;Το ποσόν των «πλουσίων» αυξάνεται σε 5.511 ευρώ για δυο ενήλικες, και σε7.713 ευρώ για μια οικογένεια που έχει δυο παιδιά ηλικίας μικροτέρας των 14 ετών. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν δημοσιεύθηκε προς το παρόν μια παρόμοια μελέτη για τους ευκατάστατους και τους μη.Κατέφυγα λοιπόν σε γαλλικές πηγές , (Φιγκαρό και γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων) και διεπίστωσα ότι το ΜΕΣΟ μηνιαίο εισόδημα ενός Έλληνος ανέρχεται σε 1642 ευρώ και ο κατώτατος νόμιμος μισθός ενός εργαζόμενου σε 713eυρώ μικτά, στην Γαλλία (SMIC) 1.641 επίσης μικτά.Το Παρατήριον που εδημοσίευσε στο Παρίσι την 1ηΙουνίου την έκθεση τιτλοφορούμενη «οι πλούσιοι στην Γαλλία»,διευκρινίζει ότι οι ευκατάστατοι ανέρχονται σε 4,5 εκατομμύρια άτομα, τουτέστιν στο7,1% του πληθυσμού.Εν συγκρίσειμε την Γερμανία,όπου ο αριθμός των πλουσίων είναι κατά τι μεγαλύτερος, 7,3%, το κάθε άτομο ζείμηνιαίως με το ποσόν των 4.052 ευρώ. Ο Γάλλος ιδρυτής του εν λόγω οργανισμού των ανισοτήτων διευκρινίζει ότι «το κατώφλι του πλούτου» στην χώρα του είναι ανακριβές και δεν λαμβάνει υπ’όψιν το βάρος του κόστους μιας ενοικιάσεως ούτε και το «κατώφλι της φτώχειας». Και εξηγεί: Η κατάσταση ενός ιδιοκτήτη που ξεπλήρωσε το χρέος του δεν έχει καμιά σχέση με ένα ενοικιαστή που πληρώνει ένα υψηλό ενοίκιο ή ενός νέου ανθρώπου που χρεώθηκε για την αγορά του διαμερίσματός του. Εκτιμά ότι για ορισθεί η έννοια πλούτος θα έπρεπε να ληφθεί υπ’όψιν το γεγονός κατοχής μιας δεύτερης κατοικίας, το να κάνει κανείς διακοπές σε άλλη χώρα από εκείνη στην οποία διαμένει μονίμως, και να διαθέτει υπηρετικό προσωπικό. Για τους έχοντες μικρούς πόρους ζωής , «φτωχός» είναι ο πολίτης που δεν μπορεί να παίρνει διακοπές, ως επίσης να στερείται γευμάτων ή να παραιτείται ιατρικών φροντίδων.
Για την διευθύντρια του Παρατηρίου το επίπεδο ζωής του 10% των πιο ευκατάστατων ατόμων αυξήθηκε άνευ διακοπής μεταξύ των ετών 1998 και 2008 με ένα ετήσιο κέρδος 13.00 ευρώ, πολύ υψηλότερο του εισοδήματος των μεσαίων και λαïκών τάξεων. H οικονομική κρίση όμως του 2008 διέκοψε την ανοδική πορεία αυτής της «χρυσής» περιόδου και το 10 % των πιο πλουσίων ξαναβρήκαν το ίδιο επίπεδο ζωής του 2009. Που δεν ήταν άλλωστε για λύπηση..,
