Ένα Τραγούδι Από τον Τόπο μου

19/12/2021

Καράβια με πανιά φτάσανε μια μέρα στις ακτές και γύρω από την πόλη βγήκαν πολεμιστές Ήρθαν απο μακριά ζητώντας χώμα και νερό στα τείχη μας επάνω να στήσουνε χορό Τα δόρατα χτυπούν πάνω στις ασπίδες δυνατά τρομάζουν οι γυναίκες, κρύβονται τα παιδιά Τα χέρια τους γροθιές υψώνουν προς τον ουρανό σημάδι είχαν βάλει χρόνια τον τόπο αυτό Μην κλάψεις μάνα μου, ακόμα κι αν πεθάνω κι αν στην ασπίδα μου με φέρουνε απάνω Μην κλαις πατέρα μου, τη μάχη εγώ δε χάνω μόνο ελεύθερη θα ζήσω ή θα πεθάνω Αυτή εδώ η γη με αίμα έχει ποτιστεί νερό δεν την ξεπλένει , μα πόλεμου κραυγή Κι ετούτος ο λαός την μνήμη του δεν λησμονά ζυγό δεν υπομένει δεν σκύβει στην σκλαβιά Μην κλάψεις μάνα μου, ακόμα κι αν πεθάνω κι αν στην ασπίδα μου με φέρουνε απάνω Μην κλαις πατέρα μου, τη μάχη εγώ δε χάνω μόνο ελεύθερη θα ζήσω ή θα πεθάνω Τέλειωσε ο χορός, η θάλασσα παίρνει φωτιά καίγονται τα καράβια, καίγονται τα πανιά Ήρθαν από μακριά ζητώντας χώμα και νερό στα τείχη μας επάνω να στήσουνε χορό Ήρθαν από μακριά ζητώντας χώμα και νερό στα τείχη μας επάνω να στήσουνε χορό Και πήρανε μαχαίρι και θάνατο αργό

Από την τρυφερή ακόμη ηλικία το φαντασιακό μου ποτίστηκε με ιστορίες σαν αυτή που μόλις μας αφηγήθηκαν αυτοί οι εξαιρετικοί καλλιτέχνες. Κι επειδή στην καθημερινότητα μας, οι ‘κακοί’ της ιστορίας, που έχουν όνομα και επίθετο, μας ζητούν συνεχώς »χώμα και νερό», προσπαθώντας να πατήσουν επάνω στα όνειρα με τα οποία εμείς, σαν σύγχρονοι κυνηγοί, ξεδιψούμε τις ψυχές μας, λοιπόν, ‘πολεμιστές του φωτός’, στήνουμε αγκαλιασμένοι τον πυρρίχιο χορό, πάνω στα τείχη, το μετερίζι μας. Τέτοιους χορούς θα βρείτε πολλούς στις σελίδες του βιβλίου που μόλις εκδόθηκε και έχει τον τίτλο »εκκενώστε τους δρόμους από τα όνειρα», το οποίο σας προτρέπω να διαβάσετε. Δεν θα το παρουσιάσω ακόμη ζωντανά, πουθενά, μιας και με βρίσκουν απόλυτα αντίθετο τα μέτρα υγειονομικού απαρτχάιντ. Αν υπάρχει έστω και ένα ζευγάρι που θα ήθελε να παρευρεθεί και δεν θα μπορέσει να το κάνει λόγω των απαγορεύσεων, δεν είναι σωστό από εμάς να του το στερήσουμε. Είμαστε όλοι εμβολιασμένοι, αλλά αυτή η αντιδραστική καταιγίδα μας βρίσκει απολύτως στην άλλη πλευρά του οδοφράγματος. Με σεβασμό λοιπόν στη διαφορετικότητα, τιμώντας ταυτόχρονα τον μεγάλο »μικρούλη» της μουσικής μας…

Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος