Η «βαρειά» μας βιομηχανία

 Η «βαρειά» μας βιομηχανία

Πλησιάζει το καλοκαίρι όπου όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια ακούμε τον αυθαίρετο νεολογισμό, ότι ο τουρισμός είναι η «βαρειά βιομηχανία» της Ελλάδας.

Η σκόπιμη αυτή τύφλωση των Ελλήνων να βλέπουνε, τον τουρισμό σαν «βαρειά βιομηχανία» και ατμομηχανή της οικονομικής ανάπτυξης, είναι αστήρικτη, υποβολιμαία και καταστροφική , από την αρχή μέχρι το τέλος. Απόδειξη ότι παρ’ όλες τις θριαμβολογίες για «ρεκόρ αφίξεων», κλπ, όλο και περισσότερο αυξάνεται ο αριθμός των υπερχρεωμένων ξενοδοχείων, επιβεβαιώνοντας τη διαπίστωση ότι και το τουριστικό μας προϊόν λεηλατείται και κατασπαράζεται.

«Ηθικοί Αυτουργοί», κατά τη γνώμη μου οι λεγόμενοι διεθνείς tour operators, οι οποίοι με τη δεσπόζουσα θέση τους στην τουριστική μας αγορά και με τη συστηματική τους δράση,  και μέσα από αθέμιτες  και ανάρμοστες πρακτικές, έχουνεκατακρημνίσει τις τιμές στο τουριστικό μας προϊόν. Ενώ ακούμε και διαβάζουμε για «εκρήξεις αφίξεων», «νέα ρεκόρ» κλπ γελοιότητες, η ουσιαστική πραγματικότητα είναι εντελώς απαισιόδοξη. Εκείνο που μετράει, δεν είναι ο αριθμός των τουριστών, αλλά το χρήμα που αφήνει ο καθένας από αυτούς. Έτσι λοιπόν ενώ κατέχουμε την 13η θέση στον κόσμο, σε αφίξεις τουριστών, ταυτόχρονα, πέφτουμε στην 20η θέση παγκοσμίως στα «κατά κεφαλήν» έσοδα. Ας δούμε τώρα εδώ, τη θλιβερή αυτή εξέλιξη:

«Μέση δαπάνη ανά τουρίστα» (Στοιχεία Τράπεζα Ελλάδος):

2009 697 €

2011 640 €

2015 594 €

2016 536 €

2017 458 €

2018 449 €

Για παράδειγμα να σημειώσω, ότι στη Τουρκία των ταραχών του 2016, η αντίστοιχη «μέση δαπάνη ανά τουρίστα», ήτανε 638€, και το 2018 στα 648€.

Και μάλιστα, για ένα τουριστικό πακέτο,  στο οποίο τα εγχώρια προϊόντα συμμετέχουνε κατά 90%, στο συνολικό κόστος πώλησης του «πακέτου», στη γειτονική Ιταλία στο 80%, ενώ  το δικό μας, μόλις και πλησιάζει στο 25%. Έτσι λοιπόν η διαδοχική ανικανότητα των κυβερνήσεων να στήσουνε πάνω σε σωστές βάσεις και αυτήν έστω τη «βαρειά μας βιομηχανία», έχει σαν αποτέλεσμα να επιβάλουνε οι μεγάλοι touroperators«λεόντειες» κι ανισότιμες συμφωνίες και όρους των συναλλαγών της, με τους Έλληνες επαγγελματίες του κλάδου.

Και να καταγράφουμε έτσι, ρεκόρ αφίξεων τουριστών χωρίς την αντίστοιχη αύξηση εσόδων!!! Επιπλέον επειδή οι τουρίστες επιλέγουνε την Ελλάδα για να κάνουνε φθηνές διακοπές, με πίκρα και απογοήτευση διαπιστώνουν οι επαγγελματίες της περιοχής, ότι οι χαμηλής οικονομικής δυνατότητας τουρίστες, που έρχονται με γεμάτα τα πορτ μπαγκαζ τους με προϊόντα από τις χώρες τους δεν τους προσφέρουνε και πολλά.

Ή τους βλέπουν να αφήνουν τα όποια ευρώ τους στα Lidl της  Μέρκελ. Όσον αφορά τα πολυδιαφημιζόμενα κρουαζιερόπλοια, και την αγωνία μας κάθε χρόνο, για το πόσα θα έρθουν, εκεί είναι που όλα συμπεριλαμβάνονται στη τιμή εισιτηρίου, το γνωστό All inclusive*, δηλαδή φαγητό, διασκέδαση, εκδρομές, ξεναγήσεις. Σημειωτέων, στα μεγάλα κρουαζιερόπλοια ο επιβάτης στη καλύτερη των περιπτώσεων σε μια βόλτα του, θα δοκιμάσει πιτόγυρο, σουβλάκι, θα πιει ένα καφέ. ΣΩΘΗΚΑΜΕ!!!

Και η συμπεριφορά τους σε μας γίνεται με το προσβλητικό και νεοαποικιοκρατικό υπονοούμενο “είστε πτωχευμένη χώρα”.

Από την άλλη πλευρά, οι πολιτικοί μας που νυχθημερόν φωνάζουνε, ότι τα μνημόνια τελειώσανε, η ανάπτυξη έχει επιστρέψει, το επιχειρηματικό κλίμα βελτιώνεται, οι επενδύσεις έρχονται, η Ελλάδα αλλάζει σελίδα….προσπαθούνε να σκεπάσουνε την υπάρχουσα φτώχεια μας, που αποδεικνύεται από το ότι, πάνω από το 50% των Ελλήνων, δεν μπορεί να πάει ούτε μια μέρα διακοπές, κάτι που πριν ελάχιστες δεκαετίες ήτανε αυτονόητο δικαίωμα, επιλέγοντας μόνο δωρεάν φιλοξενία από συγγενείς, και φίλους.

Είμαστε σε χειρότερη μοίρα και από τους Ρουμάνους και Βούλγαρους ακόμη, εγκλωβισμένοι σε ένα ακριβόγια τα προϊόντα μας και καταστροφικό για την οικονομία μας νόμισμα, που η ισοτιμία του αντίθετα ευνοεί και διαμορφώνεται στις αναπτυγμένες βιομηχανικές χώρες.!!!!

Εμείς στο τουρισμό έχουνε ν’ ανταγωνισθούμε τις γειτονικές χώρες, Τουρκία, Κροατία, Τυνησία, Αίγυπτο, κλπ που με δικά τους εθνικά νομίσματα, μπορούνε ν’ ανταποκριθούνε καλύτερα στις απαιτήσεις των εθνικών τους οικονομιών. Η φτώχεια των Ελλήνων, είναι κάτι για το οποίο δεν πρέπει να μιλάμε, κάτι που δεν πρέπει να μας δείχνουνε.

Κάτι σαν μια τυχαία φυσική καταστροφή που κάπως, κάποτε, ξαφνικά μας προέκυψε, χωρίς κάποιοι να φταίνε.Ανακεφαλαιώνοντας, οι υπηρεσίες τουρισμού ανήκουνε, στο τριτογενή τομέα της οικονομίας. Ο πρώτος είναι η παραγωγή, αγροτική, κτηνοτροφική, αλιευτική κλπ, και ο δεύτερος η μεταποίηση, επεξεργασία.

Εμείς σαν Χώρα έχουμε εγκαταλείψει τους δυο πρώτους, που σε μια δύσκολη συγκυρία μπορούνε να ταΐσουνε ένα Λαό, και δεσμευθήκαμε στη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού, μ ‘ αποτέλεσμα να είναι υποχρεωτικά υποθηκευμένο το μέλλον αυτής της Χώρας στα κέφια τρίτων.

Έτσι λοιπόν  οι αγρότες μας έχουνε παρατήσει  καλλιέργειες για να δουλεύουνε σαν γκαρσόνια φτιάχνοντας φαγητά και ποτά από εισαγόμενα τρόφιμα και φρούτα εταιρειών ξένων συμφερόντων, η τεράστια πολιτισμική ύπαρξη αιώνων κλείνεται σε ολιγόλεπτα τουριστικά «ταξιδιωτικά πακέτα», και οι αστικές κοινωνίες, όταν δεν αναγκάζονται να μεταναστεύσουνε λόγω ανεργίας, ή να μετακινηθούνε λόγω της τεράστιας πρόσφατης έλλειψης στέγης,  κινδυνεύουν από πλήρη αλλοτρίωση και ασφυξία.

Δεν μας θέλουν να παράγουμε και να έχουμε αυτοτέλεια, αλλά μας θέλουν τα γκαρσόνια της Ευρώπης, εξαρτημένους από την «καλή θέληση» των αφεντάδων.

*Υ.Γ. Τον όρο «AllInclusive», θα τον συναντήσουμε δυστυχώς και σε πολύ επωδυνέστερα προβλήματα!!!.

ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ

Διαβάστε επίσης