Καταδικάζετε τη Χαμάς; Καταδικάζω τον εαυτό μου

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους επικοινώνησαν μαζί μου ώστε να με διαβεβαιώσουν για την αλληλεγγύη τους και να με ρωτήσουν για εμένα, την οικογένειά μου, την κοινότητά μου και τους ανθρώπους μου.

Είμαι απείρως ευγνώμων σε όσους μας στηρίζουν σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, γράφει ο Abdel Fattah Abu Srour. Δημοσιογράφοι μέσων ενημέρωσης, τηλεοπτικοί παραγωγοί σε συνεντεύξεις έρχονται κοντά μας, μας δείχνουν με το δάχτυλο και μας κάνουν την ίδια ερώτηση ξανά και ξανά: Καταδικάζετε την παλαιστινιακή τρομοκρατία; Καταδικάζετε τη Χαμάς;

Απάντηση

Πραγματικά καταδικάζω τον εαυτό μου, καταδικάζω ολόκληρη την ύπαρξή μου

Καταδικάζω τη γέννησή μου σε ένα καταυλισμό προσφύγων στη χώρα μου. Πώς τολμώ να είμαι πρόσφυγας και να σε κατηγορώ ότι αμφισβητείς την ανθρωπιά σου;

Καταδικάζω τη γέννησή μου επειδή με έκανε να γεννηθώ παλαιστίνιος, ενώ σύμφωνα με πολλούς ανθρώπους η Παλαιστίνη δεν υπάρχει.

Καταδικάζω τους γονείς μου, που ξεριζώθηκαν από τα κατεστραμμένα χωριά τους και με γέννησαν σε προσφυγικό στρατόπεδο.

Καταδικάζω όλη μου τη ζωή, έχοντας μεγαλώσει, έχοντας λάβει εκπαίδευση, έχοντας ελπίδες και όνειρα να γίνω ένας σπουδαίος βιολόγος, σπουδαίος ερευνητής που θα έσωζε ζωές, να είμαι ένας εξαιρετικός ζωγράφος, ένας υπέροχος φωτογράφος, ένας ταλαντούχος συγγραφέας που θα ενέπνεε ολόκληρο τον κόσμο. Τίποτα από όσα έκανα δεν με έχει κάνει διάσημο.

Καταδικάζω τον εαυτό μου που διακηρύσσω και συνεχίζω να διακηρύσσω ότι είμαι άνθρωπος, ότι υπερασπίζομαι την ανθρωπιά και την αξιοπρέπειά μου, καθώς και των άλλων. Φαίνεται ότι είμαι απλώς ένα ανθρώπινο ζώο ή, ακόμη λιγότερο, είμαι εξωγήινος ο οποίος φαντάζεται ότι έχει μια θέση σε αυτή τη γη. Πώς τολμώ να πιστεύω ότι είμαι ένα ανθρώπινο ον σαν εσένα;

Καταδικάζω τον εαυτό μου που πιστεύω ότι οι ανθρώπινες αξίες και δικαιώματα περιλαμβάνουν εμάς τους εξωγήινους. Πώς τολμώ να σκέφτομαι ότι είμαστε μέρος αυτών των αξιών;

Καταδικάζω τον εαυτό μου που πιστεύω στο διεθνές δίκαιο και στα ψηφίσματα του ΟΗΕ και σε όλες εκείνες τις δηλώσεις οι οποίες λένε ότι οι άνθρωποι υπό κατοχή έχουν το νόμιμο δικαίωμα να αντιστέκονται με κάθε μέσο. Πώς τολμώ να θεωρώ ότι είμαστε κατεχόμενοι, έστω και από μια παράνομη οντότητα που παρουσιάζεται ως η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή;

Συγνώμη

Καταδικάζω τον εαυτό μου που μιλάω για αυτήν την κατοχή ως μια οντότητα. Διάβασα ότι αυτό που ορίζει ένα Κράτος είναι να έχει: ένα σύνταγμα, καθορισμένα σύνορα και μια ιθαγένεια. Και δεδομένου ότι αυτό που αποκαλείτε το Κράτος του Ισραήλ δεν έχει σύνταγμα ή καθορισμένα σύνορα, και παρόλο που έχουν εγκρίνει τον νόμο περί ιθαγένειας, είναι μια χώρα μόνο για εβραίους.

Αλλά, προφανώς, ένα Κράτος μπορεί να ανακηρυχθεί τέτοιο χωρίς κανένα από αυτά τα κριτήρια. Συγχωρέστε την άγνοιά μου.

Τι μπορώ να πω; Είμαι τόσο αδαής.

Πίστευα ότι ένα θύμα βιασμού είχε το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αλλά φαίνεται ότι έκανα λάθος. Δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στον βιαστή και να καταδικάσουμε το θύμα αν τολμήσει να αντισταθεί, εάν απολαμβάνει τον βιασμό και ζητά περισσότερα.

Πίστευα ότι το να δείχνεις αλληλεγγύη στους καταπιεσμένους ήταν η σωστή στάση. Και πάλι, αυτό είναι λάθος, γιατί δεν πρέπει ποτέ να ταυτιστώ με άλλους καταπιεσμένους λαούς. Υπάρχει μόνο μία καταπιεσμένη οντότητα στον κόσμο και καμία άλλη.

Πρέπει να συγχαρώ τους ισραηλινούς που καταπιέζουν τους λεγόμενους παλαιστίνιους και τους δίδαξαν ποιοι είναι και ποια είναι η αξία τους στα μάτια της διεθνούς κοινότητας. Ότι η ζωή τους είναι ίση με το μηδέν.

Έτσι

Κόσμε!

Λυπάμαι πολύ.

Δεν συνειδητοποίησα ότι με παραπλανούσαν και με παραπληροφόρησαν.

Πρέπει να ζητήσω συγγνώμη;

Ζητώ βαθιά συγγνώμη.

Κόσμε!

Συγγνώμη.

Οι γονείς μου πάντα μου έλεγαν ότι έπρεπε να υποστηρίζω τους καταπιεσμένους και να εμποδίζω τους καταπιεστές να συνεχίσουν την καταπίεση, την καταστολή τους.

Λυπάμαι.

Μου είπαν ότι έπρεπε να υποστηρίξω τους κακούς μαύρους νοτιοαφρικανούς ενάντια στο όμορφο λευκό σύστημα του απαρτχάιντ που υποτίθεται ότι τους εξανθρωπίζει.

Συγγνώμη.

Μου είπαν ότι έπρεπε να υποστηρίξω τους άγριους ιθαγενείς της Αμερικής ενάντια σε αυτούς τους υπέροχους λευκούς αποίκους που είχαν έρθει για να τους εκπολιτίσουν και να τους απαλλάξουν από το βάρος της γης και της περιουσίας τους.

Μου είπαν να υποστηρίξω τους καθυστερημένους Αβορίγινες της Αυστραλίας ενάντια σε αυτούς τους εξαιρετικούς βρετανούς αποικιστές, τους λευκούς εκπολιτιστές που ήρθαν να τους διδάξουν.

Λυπάμαι.

Μου είπαν να υποστηρίξω τους Βιετναμέζους τρομοκράτες ενάντια στους πολύ πολιτισμένους γάλλους ή αμερικανούς αποικιστές που ήξεραν πώς να εκμεταλλεύονται τις αποικισμένες χώρες και να εξημερώνουν τους ανθρώπους των.

Συγγνώμη.

Μου είπαν να στηρίζω τους ινδιάνους της Ινδίας, τους ιρλανδούς, τους σκωτσέζους.

Νοτιοαμερικανούς.

τους κουβανούς.

Ισπανούς και ιταλούς ενάντια σε δικτατορίες και φασίστες.

Γερμανούς και ευρωπαίους ενάντια στους ναζί.

Τους άραβες ενάντια στους γαλλικούς και βρετανικούς αποικισμούς.

Παλαιστίνιους ενάντια στη βρετανική και σιωνιστική κατοχή.

Μου είπαν μάλιστα να στηρίζω τους ουκρανούς εναντίον των ρώσων.

Οι γονείς μου μου είπαν ακόμη και για τους φτωχούς εβραίους που ήρθαν στην Παλαιστίνη το 1900.

Και εκείνες τις μέρες, τους λυπηθήκαμε και τους βοηθούσαμε με φαγητό και όχι μόνο.

Συγγνώμη.

Μου είπαν να υποστηρίζω την αντίσταση των καταπιεσμένων ενάντια στους καταπιεστές.

Δεν ήξερα τίποτα για το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Δεν ήξερα ότι όλα αυτά ήταν ψευδή και ότι ήταν απλώς ένα ψέμα που ταίριαζε σε κάποιους και όχι σε άλλους.

Επομένως

Κόσμε

Επέτρεψε μου να με καταδικάσω και να ζητήσω συγγνώμη ξανά και ξανά.

Καταδικάζω τον εαυτό μου επειδή είμαι αυτός που είμαι.

Ζητώ συγγνώμη που είμαι παλαιστίνιος. Γεννημένος σε μια χώρα που οι γονείς μου αποκαλούν Παλαιστίνη.

Ζητώ συγγνώμη που γεννήθηκα σε καταυλισμό προσφύγων. Στη χώρα μου. Και γιατί δεν μπόρεσα να ξεχάσω τα χωριά των γονιών μου που καταστράφηκαν τον οκτώβριο του 1948.

Ζητώ συγγνώμη που δεν έχω ξανθά μαλλιά ή μπλε μάτια. Αν και μερικά από τα ξαδέρφια μου έχουν ξανθά μαλλιά και μπλε ή πράσινα μάτια.

Ζητώ συγγνώμη που προσδιορίζομαι πάντα ως παλαιστίνιος όταν μου αρνούνται αυτήν την εθνικότητα.

Ζητώ συγγνώμη που συνεχίζω να αποκαλώ τη χώρα μου Παλαιστίνη, παρόλο που έχει καταρρεύσει σε ασύνδετα κομμάτια, και ακόμα δεν μπορώ να το ξεχάσω.

Ζητώ συγγνώμη που δεν μπορώ να ξεχάσω ότι είμαι ακόμα πρόσφυγας στη χώρα μου.

Γιατί δεν πέταξα το παλιό σκουριασμένο κλειδί του σπιτιού των γονιών μου στην κατεστραμμένη πόλη τους.

Καταδικάζω την πεισματική απαίτηση για το δικαίωμά μου να επιστρέψω στα κατεστραμμένα χωριά των γονιών μου.

Πώς τολμώ να το κάνω αυτό; Πώς τολμούν όλοι αυτοί οι επίμονοι παλαιστίνιοι να διεκδικούν το δικαίωμα της επιστροφής τους; Είμαστε τόσο τυφλοί που δεν μπορούμε καν να δούμε τα γεγονότα επί τόπου μετά από 75 χρόνια ύπαρξης της μοναδικής δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή.

Καταδικάζω τους γονείς μου που με μεγάλωσαν σύμφωνα με το «Αυτός που τον κατατρώει το μίσος χάνει την ανθρωπιά του».

Καταδικάζω κάθε πράξη αντίστασης ενάντια στην αδικία και την καταπίεση, την κατοχή. Πώς τολμούν οι καταπιεσμένοι να αμφισβητούν τους καταπιεστές;

Καταδικάζω όλα τα θύματα βιασμού που αντιστάθηκαν στον βιαστή. Δεν μπορείς απλά να ανοίξεις τα πόδια σου και να το αποδεχτείς; Πώς τολμάς να απορρίψεις την ευχαρίστηση του βιασμού;

Καταδικάζω τις δολοφονίες οποιουδήποτε τρομοκρατικού συστήματος. Πρέπει να δοθεί λευκή κάρτα στους καταπιεστές για να συνεχίσουν την καταπίεσή τους δίχως να δίνουν λογαριασμό, δίχως ευθύνες.

Καταδικάζω αυτούς τους παλαιστίνιους και τους υποστηρικτές τους. Γιατί δεν μπορούν απλώς να σωπάσουν και να αποδεχτούν ότι αυτή η παράνομη κατοχή είναι η μόνη υπερδύναμη στην περιοχή και ότι η αντίσταση είναι ρατσιστική πράξη;

Ζητώ ειλικρινά συγγνώμη από όλους σας που δεν μπορώ να ζήσω με την καταπίεση και που δεν μπορώ να δεχτώ την ευχαρίστηση των βασανιστηρίων, της καταστολής και της ταπείνωσης. Κάποιοι το απολαμβάνουν. Γιατί όχι εγώ;

Ζητώ συγγνώμη που δεν αποδέχομαι την εξορία του αδερφού μου, τη φυλάκιση των αδελφών, των ξαδέρφων, των ανιψιών, των γειτόνων και τόσων άλλων. Δεν κατάλαβα ότι ήταν για το καλό τους και ότι ήταν καλύτερα στη φυλακή ή στην εξορία παρά στον ήλιο.

Ζητώ συγγνώμη για τη βλακεία μου. Δεν καταλάβαινε τα ανθρώπινα δικαιώματα ή το διεθνές δίκαιο. Νόμιζα ότι ήμουν σαν τους υπόλοιπους από εσάς, όχι ανθρώπινο ζώο. Ζητώ συγγνώμη για την άγνοιά μου. Δεν καταλαβαίνω καν πώς μπορείς να είσαι ανθρώπινο ζώο. Νόμιζα ότι υπήρχαν άνθρωποι και ζώα, αν και μερικά από αυτά τα ζώα είναι πιο ανθρώπινα από τους λεγόμενους ανθρώπους.

Συγγνώμη, έκανα λάθος.

Είδα πώς υποστηρίξατε τους μαχόμενους της αντίστασης όπως η Ουκρανία και ενθαρρύνατε αυτούς τους μαχητές της ελευθερίας. Και πόσο ηρωικά ήταν αυτά τα παιδιά που εκπαιδεύτηκαν να αντιστέκονται στους ρώσους και που το θεωρούσαν φυσιολογικό. Είμαι πραγματικά ηλίθιος και ζητώ συγγνώμη για τη βλακεία μου. Πρέπει επίσης να καταδικάσω την ουκρανική αντίσταση.

Υπόσχομαι ότι θα γιόρταζα το απαρτχάιντ, θα γιόρταζα την παραβίαση των ανθρωπίνων αξιών και δικαιωμάτων.

Θα επαινέσω όλους τους καταπιεστές και τους δικτάτορες.

Πρέπει να επαινέσω όλους τους βιαστές που συνεχίζουν τους βιασμούς τους.

Πρέπει να επαινέσω όλους τους ψεύτες και τους χειραγωγούς για τις διαστρεβλώσεις των γεγονότων και της αλήθειας.

Λυπάμαι πολύ που απέτυχα τόσο πολύ. Λυπάμαι πολύ που δεν ήξερα πώς να ζήσω με αυτό το διπλό πρότυπο. Πώς μπορούμε να ζούμε με την κατοχή, την καταπίεση, την απανθρωποποίηση και να είμαστε χαρούμενοι γι’ αυτό;

Σας έκαναν κάποια ειδική εκπαίδευση; Θα ήθελα πολύ να συμμετάσχω. Ή θα μπορούσατε να ενωθείτε μαζί μου, να φορέσετε το δέρμα μου και να μου δείξετε πώς μπορώ να γίνω το ευγενικό ζώο που θα μπορούσατε να εξημερώσετε;

Ή να πω, όχι ευχαριστώ.

Δεν θα μπορέσω ποτέ να δεχτώ τις εντολές και τους εκβιασμούς σας.

Δεν μπορώ ποτέ να δεχτώ ότι οι καταπιεσμένοι συνηθίζουν την καταπίεση και συνυπάρχουν με τον καταπιεστή όσο διαρκεί η καταπίεση.

Δεν θα το ξεχάσουμε. Θα το θυμόμαστε.

Δεν θα ξεχάσουμε τη σιωπή, την υποκρισία, τις εντολές και τον εκβιασμό.

Δεν θα ξεχάσουμε αυτούς που ύψωσαν τις φωνές τους και υπερασπίστηκαν το σωστό.

Δεν θα ξεχάσουμε τίποτα.

Μπορείτε να συνεχίσετε να μας σπρώχνετε σε απόγνωση και εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε την ελπίδα να ανθίζει.

Μπορείτε να συνεχίσετε να προωθείτε τον θάνατο. Θα συνεχίσουμε να προάγουμε τη ζωή.

Θα συνεχίσεις να κάνεις τα χειρότερα. Θα συνεχίσουμε να κάνουμε το καλύτερο.

Μιχάλης ΄Μίκης’ Μαυρόπουλος       Haize Gorriak